เพื่อน ( ต้อง ) รัก Chapter 𝟷 ( 3 )

แล้วเห็นได้ยังไไงว่าไอ้โจรนั่นมันลุกกลับมาเล่นงานผม

ผั่ว!

คิม

ไอ้ติณ!

ทุกอย่างมันผ่านไปเร็วมากขนาดที่ผมยังไม่ทันแม้แต่จะได้ตั้งสติเสียงไม้กระทบเนื้อที่ได้ยินทำให้ผมแหกปากตะโกนเรียกไอ้ติณออกไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นกับตาว่ามันโดนฟาดไปแล้ว

จังหวะที่ผมหันมาเห็นคือจังหวะที่ไอ้ติณยกมือขึ้นมารับไม้หน้าสามท่อนนั้นเอาไว้เพื่อป้องกันตัวเองเพราะไอ้โจรชั่วนั่นมันตั้งใจจะฟาดกลับไปที่หัวไอ้ติณเหมือนอยากจะฆ่าให้ตาย ( เลื่อนขั้นจากโจรกระจอกเป็นโจรชั่วไปอย่างรวดเร็ว )

พลั่ก!

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ผมตัดสินใจกระโดดจนตัวลอยเพื่อถีบไอ้โจรใจทรามนั่นให้ออกห่างจากไอ้ติณ ( เลื่อนให้อีกหนึ่งขั้นเลยเอ้า! ) ก่อนจะรีบหยิบบางอย่างออกจากกระเป๋าแล้วฉีกใส่หน้ามันในระยะประชิด

โจร

โอ๊ยยย!

เสียงไอ้โจรกระจอกนั่นร้องลั่นเมื่อผมฉีดสเปรย์พริกไทยอัดสองลูกตามันเต็มๆ

คิม

นอนรอตำรวจตรงนี้ก็แล้วกันนะไอ้สารเลว!

ผมย้ำเสียงเข้มกับไอ้โจรก่อนจะต้องรีบนกมือข้างหนึ่งอยู่บีบจมูกเอาไว้แน่นๆ เริ่มรู้สึกแสบจมูกเพราะกลิ่นของสเปรย์พริกไทยที่ฉีดพ่นออกไปจนหมดขวด

ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีประโยชน์จริงๆ

เคร้ง!

ทิ้งท้ายด้วยการปาขวเสเปรย์พริกไทยที่เหลือแค่ขวดใส่หัวไอ้โจรกระจอกนั่นไปสุดแรงแล้วรีบถอยออกมา

ตอนนี้มันก็ทำได้แต่นอนดิ้นทุรนทุรายเพราะอาการแสบร้อนดวงตานั่นแหละ

และอีกไม่นานตำรวจคงมาถึงเพราะผมไเ้ยินเสียงไซเรนรถแล้ว

คิม

ไหวมั้ยไอ้ติณ

ผมถามเมื่อหันมาเห็นไอ้ติณยืนหน้าบูดหน้าเบี้ยวเพราะโดนฟาดแขนไปหนึ่งดอก

ติณ

รีบไปเหอะ

ติณ

กูไม่อยากสนิทกับตำรวจ

ไอ้ติณรีบบอก

ซึ่งผมก็พอจะเข้าใจได้ไม่ยาก

ท่าทางนักเลงอย่างมันคงไม่ค่อยอยากเห็นตำรวจเท่าใหร่

ผมไม่รอช้ารีบช่วยประคองไอ้ติณที่ยืนหน้าบูดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดตรงมาที่รถ

กระชากประตูรถด้านหลังให้เปิดออกก่อนจะจับมันยัดเข้าไปแล้วปิดประตูลงทันทีท่าทางอขนมันจะเจ็บ

ไม่น่าจะขับรถไหว

ผมก็เลยต้อฝอาสามานั่งประจำที่คนขับรถให้มันแทน

เศษกระจกแตกเต็มเบาะเดือดร้อนผมต้องปัดออกอีกแต่เอาน่าผมใส่กางเกงยีนส์

หนาวพอสมควร

คิม

กุญแจรถนายล่ะติณ

ติณ

ตกอยู่ใต้เบาะตอนมึงแหกปากเรียกกูไงล่ะ

ไอ้ติณรีบบอก

ผมก็เลยรีบก้มมองหากุญแจรถที่ใต้เบาะ

ซึ่งหาไม่ยากเลยจริงๆ เพราะกุญแจรถมัน...เอ่อ...คือแบบว่า

ใครจะไปคิดว่าหน้าหล่อๆ ลุคดูแบดๆ โหดๆ อย่างมันจะคล้องกุญแจรถด้วยพวงกุญแจรูปคิตตี้สีชมพู

คิม

นายชอบคิตตี้เหรอ

ติณ

หนักหัวมึงเหรอไอ้สัส

แขนจะหักแหล่มิหักแหล่แล้วมันยังจะปากดีอีก

มันน่าปล่อยให้โดนฟาดหัวตายอยู่ตรงนี้จริงๆ

ผมรีบสตาร์ทรถแล้วขับออกมาทันทีโดยไม่รีรอ

อย่างน้อยตอนที่มองกระจกหลังผมก็ยังเห็นว่าญาติไอ้ติณนอนทุรนทุรายอยู่บนพื้นถนนเพราะโดนผมฉีดสเปรย์พริกไทยใส่ตาไปเต็มๆ และรถตำรวจก็กำลังขับเข้าซอยมา

ติณ

กูไม่ไปโรงพยาบาลนะ

แล้วอยู่ ไอ้ติณก็ตะโกนสั่งราวกับว่ามันเห็นผมเป็นคนขับรถของมันจริงๆ

คิม

แต่แขนนายอาจจะหักก็ได้นะ

ติณ

ไม่หักหรอกน่า

ติณ

ไม้ห่านั่นมันไม่แข็งเท่าใหร่

ติณ

ปลวกแดกซะก็ค่อนท่อนแล้ว

ติณ

ถ้าแขนกูหักจริงหักป่านนี้กูแหกปากร้องไปแล้วไอ้คิม

ไอ้ติณยืนยันทั้งที่สีหน้ามันดูเจ็บปวดมาก

แต่ก็คงจะจริงอย่างมันว่านะ

ถ้าอาการมันหนักจริงๆ มันคงจะเจ็บปวดกว่านี้

แต่นี่ยังปากดีเถียงได้อยู่

คิม

แต่อย่างน้อยนายก็น่าจะไปให้หมอเอ็กซเรย์ดูก่อน

ติณ

กูบอกไม่ไปไง

ติณ

เดี๋ยวมึงไปส่งกูที่คอนโด 99 ก็พอ

ไอ้ติณเริ่มชักสีหน้าเพราะอารมณ์เสียพอพูดจบมันก็ล้มตัวลงนอนเหยียดขายาวๆ ของมันไปกับเบาะด้านหลังของรถที่มีเศษกระจกกระจายเกลื่อนประกอบพร็อพให้มัน

ตามมาด้วยเสียงสูดปากของมัยเป็นระยะๆ ผมว่าความหงุดหงิดของมันน่าจะสะสมมาจากอาการปวดที่แขนนั่นแหละ

แล้วผทจะทำอะไรได้ล่ะในเมื่อมันไม่ไป

แต่ปากดีขนาดนี้ผมว่ามันก็คงไม่ตายง่ายๆ หรอก

เอาเป็นว่าผมรีบไปส่งมันไปที่ชอบๆ ก็แล้วกัน

ผมขับรถมาส่งไอ้ติณที่คอนโด 99 ตามที่มันบอก

ไม่ได้ภามเส้นทางมันหรอกเพราะมันหลับ ( ตา ) แต่ว่าคอนโดฯที่ว่ามันก็ไม่ได้หายากหาเย็นอะไรอีกอย่างมันก็ไม่ได้อยู่ไกลจากอพาร์ตเม้นท์ของผมมากนัด ( ถ้าเดินทางโดยใช้รถยนต์ )

คิม

ถึงแล้ว

ผมหันไปปลุก

ซึ่งไอ้ติณเองก็ไม่ได้หลับจริงๆ ถ้าเจอเหตุการณ์สดๆ มาแบยนี้แล้วมันยังมีอารมณ์ข่มตาหลับตาลงได้

ผมคงต้องยอมยกมือไหว้

คิม

นายจะไม่ไปหาหมอแน่นะ

ติณ

ไม่ล่ะ

ติณ

กูขี้เกียจตอบคำถามพยาบาล

ติณ

ขอบใจที่มึงมาส่ง

ไอ้ติณพูดพลางเปิดประตูรถแล้วเดินโซซัดเซลงจากรถไป

ซึ่งผมก็ต้องรีบวิ่งตามมันลงมาพร้อมกับส่งกุญแจรถคิตตี้คืนให้มัน

คิม

นี่กุญแจรถนาย

ติณ

มึงก็ขับกลับไปดิ

ติณ

ไม่งั้นมึงจะกลับยังไง

คิม

เดี๋ยวเรากลับแท็กซี่เองดีกว่า

ติณ

ขับไปเหอะ

ติณ

รถกูไม่มีประวัติ

ติณ

ไม่ต้องกลัวใครขับตามรถกูไปฆ่ามึงผิดตัวหรอก

ฟังมันพูดสิ

คิม

เราไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย

คิม

แต่เราไม่อยากเอาของๆ คนอื่นไปใช้

ติณ

กูไม่ได้ให้มึงเอาไปเลย

ติณ

แค่ให้มึงยืม

ติณ

แล้วพรุ่งนี้มารับกูด้วยนะ

ติณ

ถ้าสายกูจะฟ้องอาจารย์ว่าเป็นเพราะมึง

ไอ้ติณพูดพลาางเดินหนีผมไปที่ลิฟต์ของคอนโดฯ

ผมแปลกใจนะที่อยู่ๆ มันก็ให้ผผมยืนรถง่ายๆ ปกติแล้วรถนี่ถือเป็นของใช้ส่วนตัวที่มันควรจะหวงแหน

เพราะถ้าผมเป็นฝ่ายเอารถมันไปชนคนตายขึ้นมาจะทำยังไง

อีกอย่างผมเองก็ไม่ได้อยากจะยืมมันด้วยเพราะถ้ามีปัญหาขึ้นมาระหหว่างที่อยู่ในมือผม

ผมคงไม่มีปัญญารับผิดชอบหรอก

คิม

นายจะไม่ไปหาหมอแน่นะไอ้ติณ

ติณ

เออ

ติณ

แผลแค่นี้ไม่ตายหรอก

ติณ

กูโดนบ่อยกว่านี้

ติณ

มึงรีบๆ กลับเหอะ

ติณ

กูจะไปแดกยาแก้ปวด

ติณ

แล้วก็ดูดีๆ ก่อนลงจากรถนะมึง

ติณ

ระวังมันจะดักรอฟาดหัวมึง

ไอ้ติณอวยพรกวนประสาท

ก่อนที่มันจะเดินเข้าไปในลิฟต์โดยไม่ได้สนใจท่าทีอึกอักของผมเลยสักนิด

ตอนนี้มันคงไม่มีอารมณ์จะสนใจอะไรนอกจากอาการเจ็บปวดของตัวเองหรอก

และผมเองก็ไม่ได้อยากจะเซ้าซี้มันด้วยก็เลยปล่อยให้มันรีบขึ้นไปกินยาแก้ปวดตามที่มันบอก

แต่ว่าถ้าจะให้ผมขับรถมันกลับไปจริงๆ ผมว่าผมนั่งแท็กซี่กลับน่าจะสบายใจกว่า

ผมหยิบพวงกุญแจรถรูปคิตตี้ของไอ้ติณขึ้นมามองเพื่อชั่งใจอีกครั้งกำลังมองมันอย่างพินิจพิจารณาว่าจะเอายังไงดี

ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะนั่งแท็กซี่หหรอกเพราะมันแพง

แต่จะให้ขับรถไอ้ติณกลับจริงๆ ผมก็ไม่กล้า

เดี๋ยวนะ

ทำไมมองไปมองมาผมว่าหน้าตาคิตตี้นี่เหมือนหน้าไอ้ติณเอ่อ...หน้ามึนน่ะ

คิม

ครั้งแรกโดนไล่ออกจากห้อง

คิม

ครั้งนี้เกือบโดนหน้าสามฟาดกบาลแถมยังต้องเสียเงินค่าแท็กซี่โดยใช่เหตุ

คิม

นายนี่มันตัวซวยจัดๆ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ