เกิดมาเป็นลูกชายของตัวร้ายคงต้องทำดีสักหน่อยแล้ว
3
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//มองมือตัวเอง
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
เดี๋ยวกลับไปทำแผลที่บ้านเอา
ริน(เพื่อนดาย)
นายมีแผลที่มือมันแปลกนะ
ริน(เพื่อนดาย)
ตอนมานายปกติมากเลยนิ
ปอน(คู่นอนดาย+ตัวร้าย)
ดาย~//กอดแขนดาย
ปอน(คู่นอนดาย+ตัวร้าย)
ทำไมวันนี้ไม่มีแผลเลยล่ะ~//กระซิบ
ปอน(คู่นอนดาย+ตัวร้าย)
นายควรมีแผลนะ~//กระซิบ+หยิบคัดเตอร์ออกจากกระเป๋า+กรีดนิ้วดายเบาๆ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อึก..//เลือดออก
ปอน(คู่นอนดาย+ตัวร้าย)
ดีมาก~
ริน(เพื่อนดาย)
เกิดอะไรขึ้น
ริน(เพื่อนดาย)
มันเป็นรอยมีด
เมฆ(พอ.ในเรื่อง+พอ.)
นายโดนกรีดนิ้วหรอ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//สะดุ้ง
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
เอ่อ..
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ไม่ใช่หรอก
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ฉันแค่โดนซิปกระเป๋าบาดแหละน่า
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ไม่มีอะไรหรอก
เมฆ(พอ.ในเรื่อง+พอ.)
//จับข้อมือดาย+มองดายด้วยสายตารังเกียจ
เมฆ(พอ.ในเรื่อง+พอ.)
//เอนตัวไป+กระซิบ
เมฆ(พอ.ในเรื่อง+พอ.)
ไปตายไหนก็ไปสะ//กระซิบ
เมฆ(พอ.ในเรื่อง+พอ.)
//ปล่อย+เดินกลับไปหาเพื่อนๆ
เมฆ(พอ.ในเรื่อง+พอ.)
คงไม่มีอะไรหรอก
เมฆ(พอ.ในเรื่อง+พอ.)
อาจจะตามที่ดายบอกก็ได้
ริน(เพื่อนดาย)
//มองดายด้วยความเป็นห่วง
ริน(เพื่อนดาย)
ฉันไปก่อนนะ//หงอย+โบกมือให้ดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อื้ม บาย//โบกมือกลับให้ริน
จากนั้นทุกคนก็พากันจากไปด้วยความสุขในร่ม
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//มองมือตัวเอง
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
คงไม่มีอะไรหรอก...
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//เดินไป
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
กลับมาแล้วครับ//ถอดรองเท้า+เดินเข้าไปในบ้าน
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
//เตะท้องดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อึก..//โดนเตะท้อง
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
พะ...พ่อ..
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ทำอะไรครับ...
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
ฉันรู้นะว่าวันนี้แกไม่ได้กระทืบเมฆกับวาวา
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
พะ..พ่อ..
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ทำ...ทำไม..ผม...ต้องทำแบบนั้น...อึก
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
เพราะพ่อแม่พวกนั้นมันจะแย่งตำแหน่งบริษัทดีเด่นไปยังไงล่ะ
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
//เตะท้องดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อึก!...
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
อดทนสิ
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
แกควรชินได้แล้วนะ
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
ลูกชาย...
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
แกน่าจะตายตามแม่แกไปจริงๆ
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
แกมันตัวปัญหาของฉัน!!//เตะท้องดายอีก
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
//สางผม+นั่งยองๆ+จับคางดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
พะ..พ่อ..
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ผะ...ผมเจ็บ...//น้ำตาไหล
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
//ตบหน้าดาย
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
แกก็ต้องชินกับมันนะ
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
//ต่อยหน้าดายอีกข้าง
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อึก...//กำเดาไหล
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
แม่งเอ้ย...
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
สกปรกชิบหายเลย //บีบคางดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อึก...จะ...เจ็บ...ผมเจ็บ..
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//น้ำตาไหล
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
สำออย!!
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
//ลุกขึ้น+เตะหน้าดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//กำเดาไหล+ร้องไห้
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
พะ..พ่อ..ผะ...ผมเจ็บ...
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
ดี
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
งั้นก็เจ็บต่อไป!
อดัม(พ่อดาย+ตัวร้ายตัวจริง)
//หยิบไม้กอล์ฟมา+ยกขึ้น
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อ่ะ!..อึก...//กัดฟันแน่น
แอดไม่กล้าแต่งต่อเลย น้องน่าสงสารมาก
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//นั่งอยู่บนเตียง+พิงผนัง+มองออกไปนอกหน้าต่าง
ตอนนี้ดายแผลเต็มตัวไปหมดเลย
ตัวประกอบญ.
คนรับใช้:คุณหนูคะ นายท่านให้คุณหนูไปทานอาหารได้แล้วค่ะ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
บอกไปว่าผมไม่หิว
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ไม่มีแต่ครับ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ล็อคประตูให้ผมด้วยครับ
ตัวประกอบญ.
คนรับใช้:โอเคค่ะ คุณหนู
ตัวประกอบญ.
คนรับใช้://เดินออกไป
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ฮึก...
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ฮึก..ฮือออ//ร้องไห้
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ทำไม...
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ทำไมต้องเกิดมาแบบนี้ด้วย...
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ทั้งที่รู้ว่าจะโดนแบบนี้แท้ๆ...ฮึก..ฮืออออ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ฮึก...ไม่เป็นไรหรอก...เดี๋ยวมันก็ผ่านไป..//ลูบหัวตัวเองเบาๆ
ริน(เพื่อนดาย)
ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ!!!?
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อ่า...
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ไม่มีอะไรหรอก
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
แค่สะดุดล้มนิดหน่อย
ริน(เพื่อนดาย)
ไม่มีทางนิดหน่อยหรอกนะแบบนี้เนี่ย!!??
อลัน(เพื่อนเมฆ)
เกิดอะไรขึ้นหรอครับ~//กอดคอรินจากด้านหลัง
อลัน(เพื่อนเมฆ)
ทำไมเป็นงั้นล่ะ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ไม่มีอะไรหรอกน่าา
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
แค่สะดุดล้มเองง
อลัน(เพื่อนเมฆ)
ไม่น่าใช่แค่นะ
อลัน(เพื่อนเมฆ)
ไปตีลังกาที่ไหนมาเนี่ย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
อาจจะตีลังกาท่าหกสูงเลยก็ว่าได้
ริน(เพื่อนดาย)
แฮร่พ่อแฮะร่แม่มึงสิอลัน
ริน(เพื่อนดาย)
ยังไงก็ดูออกว่าโดนตีมา
ริน(เพื่อนดาย)
พ่อนายทำใช่ไหม
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ก็ประมาณนั้นแหละ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ชั่งมันเถอะ
ริน(เพื่อนดาย)
ชั่งมันได้ยังไงดาย
ริน(เพื่อนดาย)
นายเป็นเพื่อนฉันนะ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ขอบคุณนะ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
แต่ไม่เป็นไรหรอก
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
เดี๋ยวมันก็ดีเอง
ริน(เพื่อนดาย)
ถ้ามีเรื่องอะไรรีบบอกฉันนะ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
รู้แล้ว
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ฉันจะรีบบอกเลยล่ะ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ครูมาแล้ว
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
รีบไปนั่งที่เถอะ
ริน(เพื่อนดาย)
มีอะไรให้รีบบอก เข้าใจไหม!
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
รู้แล้วน่า
ริน(เพื่อนดาย)
//จับมืออลัน+ลากอลันไปนั่งที่
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
แผลเยอะเลยแหะ...
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
เจ็บชะมัด...
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
//เดินมาล้างมือข้างๆดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
//เงียบ+ล้างมือ
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
แผลนั้นน่ะ
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
พ่อนายเป็นคนทำใช่ไหม
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
อย่าเมินกันสิ
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
แค่พูดออกมาแค่นั้นเอง
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ฉัน...ฉันแค่สะดุดล้ม
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
พูดแบบนี้หลายรอบแล้วนะ
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
//สะบัดมือ+ปิดน้ำ
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
นายคิดว่ามีคนเชื่อหรอ
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ก็มีอยู่//สะบัดมือ+ปิดน้ำ
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
//เดินไปใกล้ดาย+โอบเอวดาย
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ทำอะไรของนาย!
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ปล่อยนะ!
ดาย(ลูกตัวร้าย+นอ.)
ปล่อยฉัน อุ๊บ!
วาวา(นายเอกในเรื่อง+พอ.)
//จูบดาย+สอดลิ้นเข้าไป
Comments