อกหักมาพอเเล้วหันมารักหุ่นยนAiดีกว่าเยอะ
โดนบอกเลิกในวันครบรอบ
ณ บ้านของเซรา ซึ่งเธอนั้นออกไปทำงานแล้วกว่าจะกลับมาก็คือตอนดึกๆ
ตอนนี้ในบ้านเหลือแค่เซราฟเท่านั้น
เซราฟ
"สวัสดีนาเดียของผมคุณจะมาบ้านผมใช่ไหมวันนี้วันนี้แม่ของผมไม่ได้อยู่บ้านนะและนี่ก็วันครบรอบของเราด้วย"
*เซราฟกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องนอนของเขาเอง*
นาเดีย
"อา...รู้ต้องเเล้วละ...ค่ะ..อา เดี๋ยวฉันจะออกไปนะให้อีก 20 นาที"
*รีบวางโทรศัพท์ทันทีและก็มาสนุกกับกิจกรรมที่ทำต่อ*
เซราฟ
"เดี๋ยวก่อนผมยังพูดไม่เสร็จฮัลโหลๆ
เธอ...."
*ถอนหายใจเบาๆ*
'มันก็เป็นแบบนี้อีกแล้วสงสัยน่าจะออกกำลังกายหรือทำอะไรอยู่มั้งเสียงถึงได้แปลกๆแบบนี้'
*คิดอยู่ในใจก่อนที่จะนั่งรอต่อไป*
ในขณะเดียวกันอพาร์ทเม้นท์ของนาเดีย
นาเดีย
"นี่นายจะบ้าไปแล้วเหรอ! ถ้าแฟนฉันรู้เข้าเนี่ยจบไม่สวยเเน่ ฉันทำอย่างนี้ก็เพื่อไม่ให้เซราฟเนี่ย
สงสัยถ้าเกิดรู้เข้าละก็"
*พูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดในขณะที่กำลังใส่เสื้อผ้าและทำอะไรให้เรียบร้อย*
？？？
"อะไรกันแฟนของเธอเนี่ยมันทั้งทึ่มและเนิร์ดเขาไม่รู้หรอกน่าเขาเป็นคนที่อ่อนไหวและโลกสวยเกินไป
ซึ่งตอนนั้นฉันเผลอทำรุนแรงไปหน่อยจนเธอเกือบที่จะครางออกมาใช่ไหมล่ะ เหมือนหมาน้อยน่ารักดีนะ แต่ว่าทำไมเธอถึงให้ฉันทำแต่ประตูหลังอย่างเดียวเลยล่ะทำไมไม่ฉันเอาความบริสุทธิ์ของเธอไปด้วยล่ะ"
*หัวเราะเบาๆก่อนที่จะหยิบกางเกงกับเสื้อขึ้นมาใส่*
นาเดีย
*มองด้วยสายตาที่หงุดหงิด*
"นายเนี่ยมันพูดน่ารำคาญเกินไปแล้วนะเดี๋ยวฉันจะเตรียมตัวไปบ้านของเซราฟเเล้วเพราะฉะนั้นนายรีบออกไปดีกว่า"
*แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องและก็ขับรถออกไป*
？？？
"นี่มันเรียกว่าอะไรกันนะ...."
*ก่อนที่จะรีบแต่งตัวและเดินออกไปจากห้อง
เซราฟ
*กำลังงีบหลับอยู่บนโซฟาสีขาว*
ผ่านไป 30 นาทีก็ได้มีเสียงรถขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านและพร้อมกับเสียงเปิดประตูรถและเสียงกดกริ่งอยู่ที่หน้าประตู
นาเดีย
*กำลังยืนกดกริ่งอยู่ที่หน้าประตูพร้อมกับตะโกนเรียก*
"เซราฟ! เปิดประตูให้เค้าหน่อยได้ไหมค่ะ"
เซราฟ
*สะดุ้งตื่นและรีบลุกออกจากโซฟาสีขาวเดินไปที่หน้าประตู*
"จ้าๆผมมาแล้วรอนานไหม"
*พูดพร้อมกับเดินไปที่ประตูและเปิดประตูออกมา*
นาเดีย
"ไม่เลยค่ะเค้ารอได้"
*ก่อนที่จะเดินเข้ามาในบ้าน*
เซราฟ
*ยิ้มพร้อมกับจูงมือนาเดียและเดินเข้าไปพาไปนั่งที่โซฟา*
นาเดีย
"ขอบคุณมากนะ เธอคับ"
*นั่งลงบนโซฟาพร้อมกับส่งยิ้มมาให้เซราฟ*
เซราฟ
"ไม่เป็นไรครับยินดีเสมอ"
*และนั่งลงไปที่โซฟาข้างนาเดีย*
เซราฟ
"ว่าแต่ทำไมตอนคุยโทรศัพท์ด้วยกันเสียงเธอดูแปลกๆนะเป็นอะไรหรือเปล่า"
*ถามด้วยน้ำเสียงเบา
กำลังสงสัยอยู่ในใจ*
นาเดีย
"เปล่าๆไม่มีอะไรจริงๆนะๆเธอ เค้าแค่ออกกำลังกายจนเหงื่อออกเยอะไปหน่อย"
*พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูมีพิรุธแฝงอยู่
ถึงแม้ว่าจะทำให้ตัวเองน่าเชื่อถือก็เถอะ*
เซราฟ
"เธอครับเค้าก็รู้ว่าเค้าไม่ชอบคนโกหกบอกความจริงมาซะ"
*ต้องมองด้วยสายตาที่กดดัน*
นาเดีย
"ก็บอกว่าไม่มีอะไรไงเธอ คิดมากไปเอง"
*พยายามหลบสายตา*
เซราฟ
"งั้นก็ส่งโทรศัพท์ของเธอมาให้ผมเดี๋ยวนี้เดี๋ยวผมจะเป็นคนตรวจสอบเอง"
*พูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มและจริงจังมากขึ้นก่อนที่จะโน้มตัวไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ*
นาเดีย
*นาเดียเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว*
"ไม่ได้"
*ดึงกระชากยื้อแยกโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของเซราฟ*
เซราฟ
"ทำไมกันล่ะทำไมถึงไม่ให้ผมมันมีอะไรอยู่ในนั้น"
*ก่อนที่จะยื้อแย่งโทรศัพท์จนมาอยู่ในมือของตัวเอง*
นาเดีย
"เอามานี้นะเธอ!"
*น้ำเสียงเริ่มสั่น*
เซราฟ
"ซาเรียคุณฉันช่วยแฮกโทรศัพท์ของนาเดียได้ไหมและฉายอะไรก็ตามที่น่าสงสัยออกมาให้ฉันดูหน่อย"
ซาเรีย
"ได้ค่ะเซราฟฉันจะรีบดำเนินการทันที"
*ก่อนที่ซาเลียจะฉายภาพโฮโลแกรมขึ้นมาจากโทรศัพท์มือถือ*
ซาเรีย
".............เซราฟอยากจะรู้จริงๆหรอว่าข้างในมันมีอะไรอยู่......."
*ซาเรียพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย*
นาเดีย
"ได้โปรดนะอย่าทำอย่างนั้นเลย.."
*เริ่มมีน้ำตาคาเบ้า*
เซราฟ
*ก่อนที่จะลังเลสักพักหนึ่งและก็ได้ตอบขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ*
"ดำเนินการเลยซาเรีย"
ซาเรีย
"ตามที่เซราฟขอเลยค่ะ"
*ก็ได้ใส่ภาพโฮโลแกรมที่แบบว่า...
เป็นคลิประหว่างผู้ชายปริศนาและนาเดียกำลังทำกิจกรรมทางกายบนเตียงกับผู้ชายปริศนา*
"เซราฟค่ะ...ในคลิปเราก็จะเห็นประมาณนี้"
นาเดีย
".............."
*ร้องไห้ออกมาทันที😭😭*
"ไม่นั่นฉันไม่ได้ทำ ไม่ใช่ฉันเธอต้องเชื่อเค้าสิ"
เซราฟ
"นี่มันอะไรกันน่ะมันไม่จริงใช่ไหม
เธอแอบไปทำแบบนี้ในทุกๆวันหรอ........."
*เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา*
ซาเรีย
"เซราฟ จากคลิปวีดีโอนั้นมีความถูกต้อง 100% ที่จะเป็นนาเดีย
และผู้ชายปริศนาในรูปนั้นฉันแกะใบหน้าของเขาออกแล้วค่ะนั่นคือเพื่อนสนิทของคุณลูคัสค่ะ"
เซราฟ
"😭😭😭😭......ทำไม.....ทำไมต้องเกิดแบบนี้ขึ้น....มนุษย์มันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยหรอ......"
นาเดีย
"ได้โปรดเธอครับ......อย่าเลิกกับเค้าเลยนะ.."
เซราฟ
*ยังคงนั่งร้องไห้อยู่ที่โซฟาโดยที่ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียวจิตใจของเขานั้นเริ่มถูกพังทลายลง*
ซาเรีย
"คุณนี่มันสัตว์ประเภทไหนกันนาเดียคุณทำกับเซราฟได้ลงคอ
ไม่สมเป็นเเฟนของเขาเลยจริงๆ
...........คุณทำให้เซราฟร้องไห้รีบออกไปจากที่นี่ซะ!"
นาเดีย
"แกมันก็เป็นแค่ AI ที่มีชื่อว่าซาเรีย
เป็นปัญญาประดิษฐ์ที่จะต้องเป็นทาสมนุษย์แกไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันเเบบนี้"
ซาเรีย
"แล้วยังไงมิทราบค่ะ! คุณเป็นมนุษย์ที่เห็นแก่ตัว"
ซาเรีย
"ไอ้สาวมนุษย์สองใจเอ้ย"
นาเดีย
"เมื่อกี้แกว่ายังไงนะไอ้เจ้าปัญญาประดิษฐ์ อยากจะให้ฉันทำลายCPU และซอฟต์แวร์ของแกใช่ไหม"
ซาเรีย
"น่าขบขันจริงๆเลยนะค่ะ คุณไม่มีปัญญาทำแบบนั้นหรอก
มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะทำแบบนั้นได้ก็คือเจ้านายของฉัน
เซราฟเพียงคนเดียวที่สามารถทำอย่างนั้นได้"
นาเดีย
"อ๋อเหรอ คุณเป็นปัญญาประดิษฐ์ที่พูดมากใช่ไหม
คุณนี่มันน่ารำคาญจริงๆ
เป็นแค่ AI แท้ๆ
ไม่มีสมองหรือความรู้สึกด้วยซ้ำละมั้ง"
ซาเรีย
"พูดได้ดีสำหรับมนุษย์นาเดียฉันจะไม่นับคุณเป็นแขกของบ้านเราอีกแล้ว
เป็นปัญญาประดิษฐ์ AI แล้วมันยังไง
ฉันก็สามารถเรียนรู้ความรู้สึกของมนุษย์ได้และความรู้องค์ประกอบต่างๆเรื่องนี้ฉันเข้าใจเป็นอย่างดี
และฉันก็ไม่มีทางทำให้เจ้านายเซราฟของฉันเนี่ยรู้สึกเสียใจหรือน้อยใจเด็ดขาด
ทีนี้คุณก็รู้ความต่างของเราหรือยัง"
นาเดีย
"ประชดเก่งจริงๆเลยยัยAI นี้
อยากโดนทำลายหรือไง"
ซาเรีย
"ฮาๆๆๆ คุณพยายามที่จะทำให้ฉันโกรธหรือว่าหงุดหงิดใช่ไหมมันไม่มีทางได้ผลหรอกนะ"
เซราฟ
*ผมกำลังนั่งคิดเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมานั่นจึงทำให้ผมนั้นตัดสินใจ*
"เราเลิกกันเถอะนาเดีย..."
นาเดีย
*ร้องไห้ออกมาหนักขึ้นพร้อมกับ รีบออกไปนอกบ้านและรีบขับรถออกไปพร้อมทั้งน้ำตา*
เซราฟ
"ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับผมด้วยเนี่ย"
*ร้องไห้ออกมาเบาๆ*
ซาเรีย
"โถ่ไม่นะค่ะ เซราฟคุณเป็นเจ้านายที่เก่งและมีความสามารถ
คุณสอนสิ่งต่างๆให้กับฉัน
เกี่ยวกับความรู้สึกแล้วความรู้
เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลไปหรอกนะค่ะ คุณมีฉันอยู่ตรงนี้เเล้วค่ะ"
*พูดออกมาจากลำโพงโทรศัพท์*
เซราฟ
"จริงๆนะซาเรียคุณจะไม่ทำแบบนั้นกับฉันใช่ไหม"
*พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นและเสียใจ*
ซาเรีย
"จริงๆค่ะฉันสัญญา"
'ฉันจะไม่ยอมให้เจ้านายของฉันเป็นของใครอีกแน่นอนถ้ามันทำให้เขาเจ็บแบบนี้เขาจะต้องเป็นของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น'
*คิดอยู่ภายในใจ*
จบตอนที่ 1 สามารถแสดงความคิดเห็นกันได้นะและอย่าลืมกดไลค์ด้วยนะเพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนสร้างนะงั้นไว้เจอกันตอนที่ 2 นะบาย
Comments