ภารกิจหยุดแฟนคิดสั้น เดจาวู

มาริสา (นางพยาบาล)

มื้อเช้าวันนี้คือข้าวต้มหมูเด้งนะคะ

มาริสา (นางพยาบาล)

ทานไห้อร่อยนะคะ~

เอลลี่

ค่าาา //ตอบอย่างสะลึมสะลือ

เอลลี่

งั่มมมม

เอลลี่

//ตักหมูเด้งเข้าปากอย่างเชื่องช้า

มาริสา (นางพยาบาล)

ฮุฮิฮุฮิ

มาริสา (นางพยาบาล)

อร่อยไหมคะ~ (ข้ามต้มทำเอง)

เอลลี่

เฉยๆค่ะ

มาริสา (นางพยาบาล)

งะ-งั้นหรอคะ? 55 //หัวเราะกลบเกลื่อน

เอลลี่นั่งกินข้ามต้มไปเรื่อยๆและคิดเกี่ยวกับเรื่องภาพฉายเหตุการณ์ที่เธอเพิ่งเห็นในฝัน

เสียงในหัวเอลลี่: นั่นคงเป็นภาพเหตุการณ์ก่อนที่ฉันจะย้อนเวลากลับมาสินะ

ตอนนั้นฉันพูดอะไรแย่ๆกับชุนไปเยอะมาก

บวกกับเรื่องที่ไอ้คนแปลกหน้านั่นมาไส่ไฟฉันไห้เขาฟังอีก

พอได้เห็นอะไรมากขึ้นก็ทำไห้ฉันพอจะเข้าใจเหตุผลที่ชุนในอดีตไม่ค่อยชอบขี้หน้าเคนแล้วล่ะ

แต่ตอนนี้มันต่างไป!

ฉันทำดีกับชุนและประกาศไห้ทุกคนรู้แล้วว่าเขาเป็นแฟนฉัน

ฉันสามารถเปลี่ยนมันได้!

เอลลี่

สู้ค่ะ! //ตะโกนอย่างมีแรงฮึด

มาริสา (นางพยาบาล)

คะ? //ทำหน้างง

เอลลี่

ไม่มีอะไรค่ะ แฮะๆ //ยิ้มเขิน

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอก

เอลลี่

หืม?

มาริสา (นางพยาบาล)

งั้นเดี๋ยวฉันไปดูไห้นะคะ

มาริสา (นางพยาบาล)

//เดินไปเปิดประตู

มาริสา (นางพยาบาล)

สวัสดีค่ะ

เคน (ผู้จัดการ)

ดีครับ

เอลลี่

เฮ้อ... //ได้ยินเสียงแล้วถอนหาย

มาริสา (นางพยาบาล)

คุณเอลลี่คะมีคนมาเยี่ยมค่ะ

เอลลี่

ไล่เค้าออกไปค่ะ ชิ่วๆ

เอลลี่

เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

มาริสา (นางพยาบาล)

คะ?!

เคน (ผู้จัดการ)

5555

เคน (ผู้จัดการ)

ฉันไม่ได้จะมาบ่นเธอซะหน่อย

เคน (ผู้จัดการ)

ฉันมาเยี่ยมเธอ

เอลลี่

มาดูว่าฉันพร้อมไปทำงานตอนไหนล่ะสิ!

เอลลี่

ก็แหงล่ะฉันเป็นเครื่องผลิตเงินของนายนี่!

เอลลี่

//ทำหน้าเศร้าใจแบบนางเอกละครเศร้า

เคน (ผู้จัดการ)

ไช่

เคน (ผู้จัดการ)

เธอเป็นเครื่องผลิตเงินของฉัน

เอลลี่

หะ-ห๊ะ?

เคน (ผู้จัดการ)

เธอมีค่าแค่นั้นแหละ

เคน (ผู้จัดการ)

//เข้าไปไกล้

เคน (ผู้จัดการ)

เป็นแค่เครื่องมือของฉัน

เคน (ผู้จัดการ)

เครื่องมือที่ฉันจะใช้ยังไงก็ได้...

เคน (ผู้จัดการ)

//กดเอลลี่ไว้กับเตียงคนไข้

เอลลี่

อ๊ะ?! นายทำไรเนี่ย!

เคน (ผู้จัดการ)

ทำไมล่ะ?

เคน (ผู้จัดการ)

อยากเล่นบทนี้มากไม่ไช่รึไง? //กระซิบข้างหู

เคน (ผู้จัดการ)

อยากเล่นเป็นเครื่องมือของฉันก็เล่นไห้มันสุดหน่อย... //ลูบตามเอวเอลลี่

มาริสา (นางพยาบาล)

เอิ่ม...ไปดีกว่า //ออกจากห้อง

เอลลี่

อึ๊ยยยย! ขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย

เคน (ผู้จัดการ)

555

เคน (ผู้จัดการ)

//หัวเราะแล้วผละตัวออกจากเอลลี่

เอลลี่

เล่นไรเนี่ย!

เคน (ผู้จัดการ)

ก็เธอเปิดมาแบบนั้นเอง

เอลลี่

ก็ฉันไม่ได้คิดว่านายจะเล่นไปในแนวนั้นอ่ะ!

เคน (ผู้จัดการ)

แต่เธอก็พูดถูกนะ เธอเป็นตัวเงินตัวทองของฉัน //ยิ้มเยาะ

เอลลี่

ไม่ไช่ตัวเ*ี้ยจ้า

เคน (ผู้จัดการ)

แล้วแขนขาเธอเป็นไงบ้างแล้ว?

เคน (ผู้จัดการ)

ได้ข่าวว่าโดนยิงมา

เอลลี่

ขยับได้นิดหน่อยแล้ว

เอลลี่

//ขยับไห้ดู

เคน (ผู้จัดการ)

ขยับเก้งๆกังๆแบบนั้นยังทำงานไม่ได้หรอก

เอลลี่

นี่ก็ห่วงงานอย่างเดียวเลย!

เอลลี่

...

เอลลี่

//จู่ๆก็นึงถึงภาพเหตุการณ์ในความฝัน

เสียงในหัวเอลลี่: ฉันเกือบลืมไปเลย...ฉันไม่ควรมาคุยเล่นกับเคนแบบนี้ทั้งๆที่ฉันมีแฟนอยู่แล้ว

ถึงจะไม่ได้คิดอะไรกันแต่ถ้าชุนมาเห็นก็อาจจะเข้าใจผิดได้

ฉันควรจะนึกถึงชุนไห้มากกว่านี้...

เอลลี่

เคน...

เคน (ผู้จัดการ)

อะไร?

เอลลี่

คือว่า...ช่วงนี้นายอยู่ห่างจากฉันหน่อยได้ไหม? //ทำสีหน้าจริงจัง

เคน (ผู้จัดการ)

...ทำไมหรอ?

เอลลี่

ฉันไม่อยากไห้คนอื่นเข้าใจผิดน่ะ

เอลลี่

เพราะตอนนี้ฉันก็เปิดตัวแฟนไปแล้- //ยังไม่ทันพูดจบ

เคน (ผู้จัดการ)

ก็เลยกะจะตัดฉันออกไปเพื่อไห้ทุกคนรวมถึงเธอเองสบายใจ?

เอลลี่

ไม่ได้ตัดออกไปซะหน่อย!

เอลลี่

เราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

เอลลี่

นายก็ยังเป็นผู้จัดการของฉัน! //พยายามพูดไห้เคนเข้าใจ

เคน (ผู้จัดการ)

...

เคน (ผู้จัดการ)

เข้าใจแล้ว //ยิ้ม

เคน (ผู้จัดการ)

เข้าใจแล้วล่ะ~ //ยิ้มกว้าง

เอลลี่

อะ-อะไรของนาย? //ทำหน้าไม่เข้าใจ

เคน (ผู้จัดการ)

ฉันบอกว่าฉันเข้าใจแล้ว

เอลลี่

...จริงหรอ?

เสียงในหัวเอลลี่: เข้าใจแล้วแต่ทำไมถึงยิ้มดี๊ด๊าแบบนั้นล่ะ...นึกว่าจะโวยวายหรือโมโหออกจากห้องไปซะอีก

เคน (ผู้จัดการ)

ฉันเข้าใจเธอทุกอย่าง

เอลลี่

ขอบคุณนะ //ยิ้มอ่อนๆด้วยความโล่งใจ

เคน (ผู้จัดการ)

เธอกับฉัน พวกเราเริ่มจากศูนย์และพยายามกันมามากเลยกว่าที่จะมาถึงจุดนี้ได้

เคน (ผู้จัดการ)

เธอต้องซ้อมเต้นซ้อมร้องแทบเป็นแทบตาย

เคน (ผู้จัดการ)

ส่วนฉันก็ต้องวิ่งวุ่นโปรโมทกับหางานไห้เธอเหมือนพวกเสียสติ

เอลลี่

อื้ม...พวกเรามากันไกลมากเลยล่ะ

เสียงในหัวเอลลี่: ไช่แล้วล่ะ...ตอนฉันเรียนจบใหม่ๆฉันคิดแค่ว่าฉันอยากเป็นป๊อปสตาร์มาก

แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันต้องทำไงถึงจะได้เป็นจนกระทั่งฉันเจอเขา...เขาที่ยื่นนามบัตรมาไห้ฉัน ตอนนั้นดูเหมือนว่าเขาจะยังเป็นแค่แมวมองมือใหม่ เขาสัญญากับฉันว่าเขาจะส่งฉันไปสู่จุดสูงสุดของวงการ

พวกเราพยายามกันมานานมาก ผิดหวังด้วยกันมีความสุขด้วยกันจนในที่สุดเขาก็ส่งฉันขึ้นไปได้จริงๆ

และที่ฉันได้มาเจอกับชุนก็เพราะนายเป็นคนพาชุนมาช่วยแต่งเพลงไห้ฉัน

ฉันไม่มีวันตัดนายออกไปจากชีวิตฉันได้หรอก...เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

เอลลี่

//ยิ้มและนึกถึงอดีตที่ลำบากมาด้วยกัน

เคน (ผู้จัดการ)

และถ้าการมีอยู่ของฉันมันจะทำไห้ทุกสิ่งที่เราทำมาต้องหายไป...

เคน (ผู้จัดการ)

//พูดเบาๆ

เอลลี่

เอ่อคือ... //รู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆ

เคน (ผู้จัดการ)

งั้นฉันก็จะไปเดี๋ยวนี้แหละ

เคน (ผู้จัดการ)

//เดินไปที่ประตู

เคน (ผู้จัดการ)

...จากนี้ก็พยายามเข้านะ...

เอลลี่

ดะ-เดี๋ยวก่อน!

เคน (ผู้จัดการ)

//เดินออกไป

เอลลี่

...เอ่อ...

เอลลี่

...

เอลลี่

ทำไมถึงรู้สึกว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นนะ...

จบบทที่11

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ