น่าเบื่อจริง มาเกิดใหม่ในโตเกียวรีเวนส์เจอร์ซะงั้น
Shot feel
อยู่ที่โตเกียวมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่เลิกกันและทิ้งผมไว้คนเดียว..ผมใช้ชีวิตด้วยตัวเองมาจนถึงม.ปลายและนั่นคือเส้นทางสุดท้ายของผม...
ยามาดะ
อืม~...//ปัดนาฬิกาปลุก
ยามาดะ
(วันนี้ต้องไปเรียนสินะ)//แปรงฟัน
ยามาดะ
...น่าเบื่อชะมัด//บ้วนปาก
:เห้ย!เมื่อกี๊แกมองหน้าชั้นหรอวะ!
ยามาดะ
(ทำไมโตเกียวถึงได้มีขยะเยอะแบบนี้วะเนี่ย..)
ยามาดะ
(รำคาญชะมัด)//รอข้ามถนน
ยามาดะ
ไม่ได้นะ..!//วิ่งออกไป
ยามาดะ
ออกไปซะ!//ผลักเด็กออก
ยามาดะ
(นี่...หมดเวลาของชั้นแล้วงั้นหรอ..)//หลับตา
ยามาดะ
.....(ถ้าเลือกได้ อยากจะเกิดในที่ที่ไม่มีนักเลงล่ะนะ)...
ผมได้เสียชีวิต เพราะวิ่งเข้าไปช่วยเด็กที่จะถูกรถชน แต่ใครจะไปรู้ว่าที่ที่ผมเกิดจะเป็นที่นี่..
ตั้งแต่จำความได้ ที่นี่คือโรงฝึกสอนทักษะการป้องกันตัวอันดับ 1ของญี่ปุ่น
และผมก็ได้กลายมาเป็นหลานชายของตระกูลคาวาซากิ ปู่ของผมเป็นครูสอนทักษะป้องกันตัวที่เก่งที่สุด
ยามาดะ
อืม~ม...//ปัดนาฬิกาปลุก
โชโกะ
ดัจจัง..ตื่นได้แล้วนะ..//ปลุก
*ดัจจัง ย่อมาจากคำว่า"ดะ"*
โชโกะ
ต้องไปฝึกตอนเช้ากับริเนจังแล้ว..//มอง
ยามาดะ
..เช้าขนาดนี้เลยหรอครับ..?
โชโกะ
ก็คุณปู่สั่งเอาไว้นี่..//ยิ้ม
ยามาดะ
ทำไมปู่ต้องให้คนแบบนั้นมาสอนด้วย..
ยามาดะ
...น้ำยังไม่ได้อาบเลย ใส่ชุดนี้แหละ
ยามาดะ
ไม่ได้บอกว่าแย่ซะหน่อย..
ยามาดะ
แล้วสรุปต้องฝึกอะไรอีกม่ะ?//มอง
ริเน
ไม่ล่ะ..ก็แค่ทดสอบก่อนไปเรียนเท่านั้น..//มอง
ยามาดะ
เรียนหรอ..ใครเรียน?//มอง
ริเน
นี่อาจารย์ไม่ได้บอกนายหรอ?//มอง
ริเน
เห้อ..(อาจารย์นะอาจารย์..)
ยามาดะ
(นึกว่าจะไม่ต้องเรียนแล้วซะอีก)..//ฟังเพลง
ยามาดะ
(แต่ก็ดีที่ปู่ให้ฮิโรชิคันนี้มา)..//ขับรถ
ยามาดะ
..ไม่งั้นได้กลับบ้านเกิดแน่
ยามาดะ
...ที่นี่หรอ?//มองตึก
ยามาดะ
...น่าเบื่อ//ใส่หูฟัง
ผอ.:ตาแก่นั่นไม่ได้บอกอะไรเธอเลยใช่มั้ยล่ะ
ผอ.:ตาแก่นั่นน่ะมาฝากเธอเข้าเรียนกับชั้น
ผอ.:ทางโรงเรียนมีข้อมูลสมัครเรียนของเธอหมดแล้วล่ะ แต่ว่าขาดรูปของเธอแค่อย่างเดียว..
ผอ.:ช่วงหลังเลิกเรียนมาหาชั้นได้มั้ยล่ะ
ผอ.:แล้วเธอมาโรงเรียนยังไง?
ยามาดะ
ขับฮิโรชิที่ปู่ให้มาครับ..
ผอ.:เอาไว้ที่นั่นได้หายแน่ๆ..เดี๋ยวจะให้คนเอาไปไว้ที่โรงรถอาจารย์แล้วกัน
ยามาดะ
..ผอ.รู้หรอครับว่าคันไหน?
ผอ.:ทำไมจะไม่รู้ชั้นนี่แหละคนออกแบบฮิโรชิน่ะ
ผอ.:เอาไว้ค่อยเล่าให้ฟังนะ..เดี๋ยวชั้นให้อาจารย์พาเธอไปที่ห้องเรียนแล้วกัน
ชิบุยะ
ชิบุยะ ค่ะที่ปรึกษาห้องBค่ะ
ยามาดะ
อาจารย์ที่ผอ.บอกหรอครับ..//มอง
ชิบุยะ
ค่ะ..ยามาดะคุงสินะคะ
ชิบุยะ
ถ้างั้นชั้นจะพาไปที่ห้องเรียนแล้วกันนะค่ะ..//เดิน
ยามาดะ
(อาจารย์ปกติสินะ)..//ตาม
ชิบุยะ
สวัสดีจ้ะทุกคน..//เข้ามา
ทาเคมิจจิ
(ก็แค่เด็กใหม่ทำไมถึงได้หนวกหูแบบนี้นะ)//ฟุบโต๊ะ
ยามาดะ
คาวาซากิ ยามาดะ..ฝากตัวด้วยครับ
:เอ่อ..คือว่าขอถามได้มั้ยคะ
:คือว่า ยามาดะคุงกับคุณคาวาซากิเป็นอะไรกันหรอคะ?
ยามาดะ
คาวาซากิ ยามิ..เป็นปู่ของผมครับ..
ยามาดะ
(..ทำไมดูตกใจกันจัง)//มอง
ทาเคมิจจิ
(หลับไม่ได้เลยๆ)//ปิดหู
:ถ้างั้นก็แสดงว่านายรู้จักกับโชโกะจังสินะ!
ยามาดะ
คาวาซากิ โชโกะ..เป็นพี่สาวของผมครับ..
:งานอดิเรกของโชโกะจังล่ะ?
:จะเจอโชโกะจังได้ที่ไหนหรอ
ยามาดะ
..ไปที่โรงยิมสิครับ!💢
ชิบุยะ
เอาล่ะๆ..พอแค่นี้ดีกว่านะจ๊ะ
ยามาดะ
..เห้อ น่าเบื่อ//ถอนหายใจ
ชิบุยะ
ถ้างั้นยามาดะคุงไปนั่งตรงนั้นนะจ๊ะ//ชี้ริมหน้าต่าง
ยามาดะ
ครับ..(อย่างน้อยก็ได้นั่งที่ดีๆนะ)//เข้าที่
ชิบุยะ
ฝากยามาดะคุงด้วยนะจ๊ะ//ยิ้ม
ทาเคมิจจิ
ครับ..อ! ไม่สิ ทำไมเป็นผมล่ะครับ!?//มอง
ชิบุยะ
ถ้างั้นครูขอไปทำงานก่อน..อยู่ในห้องเงียบๆนะจ๊ะ//ออกไป
ทาเคมิจจิ
ทำไม..ถึงเป็นชั้น..//ชี้ตัวเอง
ยามาดะ
..ไม่ต้องฟังที่ครูพูดหรอก..//ใส่หูฟัง
ยามาดะ
..น่าเบื่อ//ฟังเพลง
ทาเคมิจจิ
พักเที่ยงแล้วสินะ~//บิดตัว
ทาเคมิจจิ
(ยามาดะคุงจะรู้ทางไปร้านค้ามั้ยนะ)//มอง
ทาเคมิจจิ
คือว่า..ได้เวลาพักแล้วน่ะครับ
ทาเคมิจจิ
ถ้าไม่รังเกียจ..ผมพาไปได้ครับ//ยิ้ม
ทาเคมิจจิ
(ที่จริงเราก็จะไปอยู่แล้วแหละนะ)
ซัน'ซิล
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะเตง~
ไมกี้
มึงขัดจังหวะออกตัวของกรูರ_ರ
ซัน'ซิล
ก็คนมันขี้เกียดนี่หว่า
ซัน'ซิล
เดี๋ยวตอนหน้าก็ได้ออกแล้วนี่
ไมกี้
ทำไมไม่ให้ออกตอนแรกวะ!!!
ซัน'ซิล
ก็บอกไปแล้วไงว่าขี้เกียด!!
ไมกี้
แล้วทำไมต้องมาขี้เกียดตรงกรูด้วยวะ!
ไมกี้
ไปตรงอื่นไม่ได้รึไง!!
ซัน'ซิล
แล้วใครจะไปรู้ว่ามันจะมาขี้เกียดตรงมึงล่ะเฟ้ย!
โชโกะ
เงียบๆกันหน่อยจะได้มั้ยคะ^^
โชโกะ
เดี๋ยวแม่ก็ฆ่าซะหรอก^^💢
โชโกะ
ไม่ต้องไปสนใจพวกนี้หรอกนะคะ^^
Comments