Chapter.1

สวัสดีครับ ผมชื่อ ฮารุคาเสะ มานาโอะ

อายุ 17 ปี อยู่มัธยมปลายปีที่ 2 ในขณะที่กำลังหลับอยู่ตื่นมาอีกทีก็ได้พบกับห้องกว้างใหญ่พร้อมกับผู้คนมากมาย และประตูเต็มไปหมด

"ที่นี่มันที่ไหน!? ปล่อยพวกเราไป!!"

"ปล่อยพวกข้าไปนะโว้ย!! ใช่ๆ!!"

ในขณะจังหวะชุนละมุน ผมได้มองขึ้นไปข้างบนจนพบกับใครบางคนที่ใส่หน้ากากและยืนมองอยู่จากข้างบนนั้น จากนั้นไม่นาน เขาก็เอ่ยปากพูดทันที

"เงียบๆ" เสียงจากชายสวมหน้ากาก

"แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง!" ชายคนหนึ่งพูด

"ปัง!" เสียงปืนดังขึ้น

ชายที่พูดแทรกขึ้นมาถูกยิงกลางกระโหลกจนเลือดสาดไปทั่วห้อง ทุกคนต่างแตกตื่น และตัวผมเองได้รีบถอยออกมาจากบริเวณนั้น

"จงฟังทางนี้ ข้าคือคนที่จับพวกแกมาที่นี่เพื่อทดลอง จงเอาตัวรอดจากห้องปิดตายนี่ มีเพียงผู้ที่แข็งแกร่งและเฉลียวฉลาดเท่านั้นที่รอดออกไปได้ และจะมีแค่คนเดียวเท่านั้น" ชายสวมหน้ากากพูด

ว่าไงนะ!? คนเดียวงั้นหรอ หมายความว่ามีแค่คนเดียวที่จะรอดไปได้งั้นหรอ!? เอาจริงดิ ไอเรื่องแปลกๆ ที่มีแค่ในนิยายเนี่ยนะ เจ้าหมอนี่มันบ้าไปแล้วหรืออะไร!? ผมสับสนและหันมองไปรอบๆ

"ประตูทั้งหมดที่เห็นคือประตูที่จะทำให้พวกแกได้ไปต่อในห้องต่างๆ เพื่อไขปริศนาและหาที่หลบภัย จงอยู่รอดเป็นคนสุดท้ายให้ได้.." ชายสวมหน้ากากพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไป

เดี๋ยวก่อน อธิบายกันให้มากกว่านี้กันก่อนเซ่!! จากที่นับดูก็มี 100 คนโดยประมาณ ผมพยายามหายใจเข้าลึกๆ และคิดไตร่ตรองในสิ่งที่กำลังเพชิญ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่ ผมได้แต่สงสัยอยู่อย่างนั้น แล้วไอที่หลบภัยที่เขาพูดหมายถึงอะไรกัน!? มีสิ่งที่อันตรายจะเกิดขึ้นงั้นหรอ จะว่าไปเขาพูดถึงประตูสินะ ในระหว่างที่ทุกคนพูดคุยกัน ผมไปเดินไปหาประตูตรงหน้า

"127×2 \=?"

เห? โจทย์ง่ายแค่นี้เองหรอ ผมจึงรีบตอบทันที "254" และประตูก็ได้เปิดออก ทำให้ทุกคนหันมามองผมทันที "มันง่ายนิดเดียวเองนี่หว่า!" คนบางกลุ่มในตะโกนออกมา ผมไม่รอช้าที่จะเข้าไปในประตูนั้น และพบกับห้องนอนเล็กๆ เท่านั้นเอง และทุกคนก็รีบแห่กันไปตอบคำถามประตู ซึ่งต่างมีแต่คำถามง่ายๆ ในประตูแรกๆ และดีใจอย่างสุดขั้วต่างจากตอนแรก ผมเองก็คิดแบบนั้น แต่เมื่อเข้าไปในห้องนอน ก็มีประตูที่สองอยู่.. มันหมายความว่าไง

"โย่" เสียงของใครบางคนเรียกผม

"ครับ?" ผมตอบกลับเสียงนั้น

ชายผู้สวมหน้ากากครึ่งซีกได้เดินเข้ามาทักทายผม "ไง!? ฉันวาคาระ ริกะ ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ผม ฮารุคาเสะ มานาโอะ ครับยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" ผมตอบกลับไป "เรามาร่วมมือกันรึเปล่า?" ริกะยื่นมือมาหาผม ผมเอานิ้วชี้แตะใต้คางและขมวดคิ้วคิดอยู่สักพัก เพราะผมกลัวว่าอาจจะถูกหักหลังได้ แต่ผมก็คิดไปว่าการอยู่คนเดียวก็ไม่ดีเช่นเดียวกัน จึงตอบตกลงไป "ตกลงครับ" และจับมือกับเขา "อ่ะ..อ้อ มีเพื่อนฉันอีกคนน่ะ" ริกะถอยออกมาข้างๆ จนทำให้เห็นกับชายผู้ที่ดูมีความเป็นผู้ใหญ่คนนึง "ไง ฉันทาโกรุ ยากิ" ชื่อน่ากินจังนะ "ครับ" ผมตอบแบบส่งๆ ไป หลังจากนั้นพวกเรา 3 คนจงตกลงรวมหัวกันในการแก้โจทย์ปัญหา

"ไปลุยกันเลย~!" ริกะพูดแบบนั้นก่อนจะเดินไปที่ประตู และเขาก็หยุดชะงักไปซักพัก

"มีอะไรหรอ?" ผมและยากิได้พูดขึ้นมาพร้อมกันและเข้าไปหาริกะ

"ดะ ดะ ดูนี่สิ.." ริกะพูดพลางชี้ไปที่ประตู ซึ่งมีคำถามที่ป้ายว่า..

-โปรดติดตามตอนต่อไป-

สวัสดีครับ, ผมเซ็นเองผู้แต่งและเขียนเรื่องนี้ ผมชื่นชอบแนวแก้ไขปริศนาลึกลับอยู่พอสมควร ผมจึงแต่เรื่องนี้ขึ้นมา หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะครับ ช่วยติดตามผลงานของผมด้วยน้าาา ขอบคุณครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***