นิยายเรื่องนี้มีมาเฟียเป็นพระเอก
บทนำ
ณ คฤหาสน์ทองคำแท้แพรทองถัง
ฉากหน้าของเขาคือเจ้าของธุรกิจเกี่ยวกับปูนซีเมนต์
แต่เบื้องหลังเป็นเจ้าพ่อมาเฟียคุมธุรกิจกาสิโนแถวปอยเปต
เขาเพิ่งเดินทางกลับจากดูงานที่มาเก๊าเพื่อร่วมลงทุนกับเจ้าพ่อกาสิโนยักษ์ใหญ่ที่นั่น
จากอารมณ์ดีๆ ที่ธุรกิจกำลังไปได้สวยกลับต้องมาชะงักค้างกลางอากาศตอนเห็นบรรดาลูกชาย ' แฝดสี่ ' ของเขาแต่ละคนทำตัวไม่เข้าท่า
ในมือถือหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับฟุตบอลเพื่อค้นหาทีมเต็งหนึ่งของประเทศอังกฤษที่จะเข้าไปชิงแชมป์ฟรีเมียร์ลีกในฤดูกาลหน้า
หึๆ ถ้าเขาวิเคราะห์?ทีมชนะได้ถูกเผงล่ะก็
เขาจะได้เงินจากการพนันครั้งนี้เหยียบล้านเลยทีเดียว
คนที่ดูเหมือนจะเข้าท่าเข้าทางที่สุดกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงแล้วบอกเลิกอย่างไม่ไยดี
จากนั้นก็ต่อโทรศัพท์หาสาวคนใหม่แล้วก็บอกเลิกต่อไปเรื่อยๆ เหมือนกับว่าสิ่งที่พูดออกไปท่องจำจนขึ้นใจได้แล้วว่า...
ฮิตเลอร์
ก็เธอสวยเฉพาะตอนกลางคืน
ฮิตเลอร์
ฉันอายเวลาจะควงด้วย
กำลังนั่งดูหนังฆาตกรรมรำลึกเลือดสาดปาดไข่ขาดกระจาย
เขาครอบครองโซฟาอยู่คนเดียวด้วยการเอาขาข้างหนึ่งวางพาดอยู่บนโต๊ะกลาง
ขาอีกข้างเหยียดยาวอย่างสบายใจ
ปากคาบบุหรี่แล้วก็สบถด่าไอ้หน้าโง่ที่โดนเจื๋อนผ่านจอทีวีพลาสมาห้าสิบนิ้วตรงหน้าเหมือนกับว่ามันเป็นเมียที่หมดรักไปแล้ว
มองไปทีไรก็เอาแต่นั่งต่อโมเดลรถแข่ง
แล้วก็ร้องโหวกเหวกดีใจอยู่คนเดียวตอนที่สามารถติดกาวที่แฮนด์มอเตอร์ไซค์ได้สำเร็จ
นี่ถ้ามันเอารถห้าคันห้าสีของมันเข้ามาในบ้านได้ล่ะก็
เขาคงต้องเห็นลูกคนนี้นั่งขัดสีรถอยู่ต่อหน้าเป็นแน่!
ลูกชายทั้งสี่คนที่เกิดมาห่างกันคนละประมาณห้านาที
หน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะแต่นิสัยไม่เหมือนกันสักนิด
เหมือนกันอย่างเดียวก็คือความงี่เง่าไม่เอาไหน -_-;
ทำให้เจ้าพ่อมาเฟียอย่างเขาอยากตายวันละหลายๆ รอบ
จะบอกว่าเขาสอนไม่ดีก็ไม่ได้เพราะเขาก็ไม่ได้สอน =__=
แต่หน้าที่สอนลูกมันเป็นหน้าที่ของแม่นี่หว่า
เขาแค่หาเงินเข้าบ้านอย่างเดียวก็เหนื่อยหอบจนลิ้นห้อยแล้ว
นโปเลียน
ไอ้เด็กเปรตทั้งสี่!
หลังจากหมดความอดทนกับเหตุการณ์โกลาหลตรงหน้าที่แลดูเหมือนกับว่าบ้านหลังนี้เป็นกาสิโนเถื่อนในหนังจีนกลายๆ ไปแล้ว
นโปเลียนก็ตะโกนอย่างไม่สงบแต่สยบทุกความเคลื่อนไหว
แม้ว่าเสียงอันดังนั่นจะไม่ได้ช่วยให้ทั้งสี่คนหันมาสนใจเขาได้
แต่อย่างน้อยพวกมันก็หยุดมองเขาเสี้ยววินาทีหนึ่ง!
พ่ออยากกรี๊ดจังเลยเว้ยเฮ้ย!
( นี่มาเฟียหรือกะเทยเฒ่าแถวรัชดา T^T )
นโปเลียน
ฉันเรียกพวกแกไม่ได้ยินกันเลยหรือไง
นโปเลียน
คำพูดของฉันมันไม่ได้มีความหมายอะไรอีกแล้วใช่มั้ย
สตาลิน
แต่บอลนัดนี้สำคัญกว่านะ
สตาลิน
มันใช้ตัดสินเงินในกระเป๋าผมได้นะว่าจะอยู่หรือจะไป
ฮิตเลอร์
ถึงแม้จะคุยโทรศัพท์กับสาวอยู่
ฮิตเลอร์
แต่ไม่ได้หมายความว่าพ่อสำคัญน้อยไปกว่ายัยพวกนี้เลยนะ
เลนินซ์
แต่หูข้างขวาก็ยังว่างอยู่นะ
เลนินซ์ยักใหล่ ( กระดิกเท้าด้วย )
โจโฉ
โฉใช้สมาธิต่อโมเดลอยู่
โจโฉ
จะหยุดให้สักนาทีก็แล้วกัน -_-;
โจโฉ
พ่อมีอะไรก็รีบพูดมาได้แล้ว
นโปเลียน
พวกแกจะทำตัวไร้ค่าไปวันๆ แบบนี้จนถึงเมื่อใหร่กัน
นโปเลียน
แล้วไอ้กิจกรรมบ้าๆ นี่ก็หยุดก่อน
นโปเลียน
ใครสนใจกับสิ่งที่ทำอยู่มากกว่าฉันตอนนี้
นโปเลียน
ฉันจะไล่ออกจากบ้านแล้วตัดพวกแกออกจากกองมรดกให้เร็วที่สุด!
คำว่ากองมรดกหลุดออกมาจากปากทีไร
ลูกชายทุกครต้อฃสะดุ้งลุกขึ้นนั่งสนใจเขาทุกที
และครั้งนี้ก็เช่นกัน -__-
ฮิตเลอร์
📞แค่นี้นะ ไมเกรนขึ้น!
เลนินซ์รีบกดรีโมตปิดหนังแล้วนั่งสงบเสงี่ยมมองหน้าพ่ออย่างสนใจทันที *0*
ส่วนโจโฉเผลอสลัดชิ้นส่วนโมเดลล้อรถที่อยู่ในมือทิ้งไปอย่างไม่รู้ทิศ
แต่ก็ทำเป็นเก๊กหน้านิ่งเหมือนไม่ได้ตื่นเต้นอะไร -__-
เลนินซ์
ทำไมต้องมำเสียงเครียดอย่างนั้นด้วย
เลนินซ์
ทำหน้าตาแบบนั้นดูแก่ลงไปอีกตั้งห้าสิบปีแน่ะ
นโปเลียน
พวกแกก็เปลี่ยนจากเปรตทั้งสี่มาเป็นคนเชียวนะเห็นเงินสำคัญกว่าพ่อ!
สตาลิน
พวกเราทุกคนก็สนใจพ่อกันหมดแหละ
สตาลิน
เพียงแต่เมื่อกี้เราโฟกัสกับสิ่งอื่นมากไปหน่อยเท่านั้น
ฮิตเลอร์
นี่พ่อเหนื่อยมากมั้ย
ฮิตเลอร์
เดี๋ยวสั่งให้เด็กในบ้านยกน้ำมาให้
นโปเลียน
ฉันปวดหัวกับพวกแกจริงๆ แล้ว
โจโฉ
อ้าว...พ่อเรียกให้พวกเราสนใจเพียงเพราะพ่อปวดหัวแค่เนี้ยเหรอโห่...ล้อรถฉันอยู่ไหนวะเนี่ย -_-;
โจโฉเริ่มหันไปสนใจโมเดลอีกครั้ง
นโปเลียน
มันต้องมีเรื่องสำคัญอยู่แล้วถึงได้เรียกพวกแก...ทำไมลูกชายของนโปเลียนมันถึงไม่ได้เรื่องเลยนะ
นโปเลียน
นี่ฉันตั้งชื่อพวกแกแต่ละคนตามแม่ทัพใหญ่ทั้งนั้นนะว้อย!
นโปเลียน
หัดทำตัวดีๆ ให้เป็นผู้นำสมชื่อกันชะบ้างสิ!
เลนินซ์
ก็มันยังไม่ถึงเวลาที่พวกเราต้องออกโรงนี่นา
เลนินซ์
ลองพ่อยกสมบัติให้สิ
เลนินซ์
เราจะบริหารงานให้พ่อชื่นใจโดยไม่ต้องพึ่งยาหม่องน้ำตราลิงสวิงกิ้งให้สิ้นเปลืองเลย
นโปเลียน
ไม่ยกอะไรให้พวกแกแน่
นโปเลียน
และต่อให้ตายก็ไม่ยกด้วย...เฮ้อ
นโปเลียน
ชีวิตพวกแกมีอะไรดีบ้าง
นโปเลียน
ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องหาสาระก็ไม่ได้
นโปเลียน
แล้วจะหาเมียได้มั้ยเนี่ย!
คำว่าเมียทำให้ทุกคนเงียบกริบ
มันสยองพอๆ กับบอกให้ไปกินขี้อะไรเทือกนั้น...
นโปเลียน
ไม่อยากมีเมียหรือไง
เลนินซ์
งั้นพ่อก็หามาให้สิ
เลนินซ์
แต่ทำลูกให้ได้อย่างเดียวนะ
เลนินซ์
ยังไม่อยากรักใครตอนนี้
ฮิตเลอร์
ผู้หญิงหาได้เหมือนเห็บเหมือนหมัดหมานั่นแหละ
ฮิตเลอร์
แต่จะหาแล้วถูกใจถึงขั้นแต่งงานด้วยคงไม่เอา
ฮิตเลอร์
คนเราจะยิ่งใหญ่ต้องอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว
สตาลิน
ความรักก็คือการเดิมพัน
สตาลิน
มันต้องมีการพนันก่อนถึงจะคุ้มค่า highrtsk, high return ไง
โจโฉ
อย่ามาดูถูกกันหน่อยเลยน่า!
ทุกคนหันไปมองหน้าโจโฉแล้วก็ส่ายหัวเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่พูดโดยเฉพาะนโปเลียนที่ถึงกับเดินไปดีดหูลูกขายคนเล็กที่เขารักและตามใจมากที่สุดอย่างอดไม่ได้
นโปเลียน
พี่แกก็คงเรียนจบหมอ
โจโฉ
พ่อเปรียบเทียบอะไรของพ่อเนี่ย
โจโฉ
โฉไม่เห็นเข้าใจเลย -0-
นโปเลียน
แปลว่ามันเป็นไม่ได้ไง
นโปเลียน
พี่แกไม่ได้เรื่องสักคน
นโปเลียนมองหน้าลูกชายทั้งสี่คนกราดเป็นกระสุนปืนเอ็มสิบหกแล้วอยู่ๆ ก็มีความคิดบางอย่างแล่นวาบขึ้นมาจากไขสันหลังสั่งการไปยังสมองเหมือนไฟฟ้าช็อต
นโปเลียน
มะรืนนี้ฉันจะต้องบินไปดูงานที่ญี่ปุ่น
นโปเลียน
ดังนั้น...ฉันขอสั่งให้พวกแก!
นโปเลียน
หาแฟนให้ได้ก่อนที่ฉันจะกลับ...ถ้าฉันกลับมาแล้วเห็นว่าใครยังโสดอยู่ล่ะก็
นโปเลียน
คนคนนั้นจะไม่มีสิทธิ์ในกองมรดกของฉันด้วยประการทั้งปวง
Comments