บทที่ 2

"4 ปีผ่านไป"

"ซูอิง ต่อไปนี้ เจ้าคือ สาวใช้ส่วนตัวของเหมยเออร์นะ หน้าที่ของเจ้า คือ เป็นทั้ง เพื่อน พี่สาวให้แก่นาง"

"ซูอิง อายุ 5 ปี หน้าตา น่ารัก ผิวขาวเหลือง นิสัยกล้าหาญ และจงรักภักดี ถูกพ่อที่ติดพนันนำไปขาย ที่โรงทาส แต่ระหว่างทาง จางเหมยหนิง ได้เห็นเข้าจึงเกิดความสงสาร ก็เลยได้ทำการตกลง และซื้อสัญญาทาสมา"

"เหมยลี่ อายุ 4 ปี หน้าตา น่ารัก ผิวขาวราวหิมะ เส้นผมดับขลับ ริมฝีปากสีลูกท้อ ไนตาเปล่งประกาย นิสัย ร่าเริง ขี้อาย สุภาพ เรียบร้อย"

"เด็กทั้งสองดูจะเข้ากันดีนะเจ้าคะ นายหญิง เสี่ยวซี ผู้เป็นแม่นมของเหมยลี่ ทั้งยังเป็นสาวใช้คนสนิทของ เหมยหนิงถาม"

"ข้าก็คิดว่าเช่นนั้นล่ะ  เอาหล่ะ วันนี้พวกเราต้องไปจ่ายตลาดกัน ข้าเองก็อยากพา เหมยเออร์ ออกมาเดินเล่น ซื้อชุดใหม่ ให้เหมยเออร์และซูอิงด้วยเช่นกัน ไปแต่งตัวให้เหมยเออร์เถอะ "

"เจ้าค่ะนายหญิง"

"คุณหนูเจ้าคะ วันนี้ นายหญิงจักพาไป เที่ยวตลาดเจ้าค่ะ รีบๆแต่งตัวกันนะเจ้าคะ"

"เจ้าพูดจริงหรอ (ยิ้ม) ไปเถอะพี่ซูอิง ข้าจะพาไปกินของอร่อยๆไปเลย"

"เจ้าคะคุณหนู "

"ออกเดินทาง ด้วยการขึ้นรถม้า มากัน 4คนนายบ่าว พอมาถึงตลาด "

"เอ๊ะ!! เสี่ยวซี ข้าลืมหยิบ ถุงเงินมาหน่ะ

"นายหญิงให้บ่าว ไปเอาให้ ไหมเจ้าคะ"

"ก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวข้าจะพาเด็กๆเดินเล่นแถวนี้ "

"เจ้าค่ะ นายหญิง"

"ท่านแม่ ดูนั้นสิเจ้าคะ คนเยอะเเยะมากมาย ทั้งยังมี ของกินอร่อยๆเยอะเลยเจ้าค่ะ "

"ท่านแม่ พี่ซูอิง เราไปเดินดูแถวนั้นไหมเจ้าคะ "

"ได้สิลูก (กำลังเดินไป)"

"อ้าวนี้ เหมยหนิงนี้ ไม่ได้เจอกันซะนานเลย (ลี่ผิง เพื่อนสนิท ในสมัยเด็กเดินเข้ามาทักทาย) ไปดื่มชา ด้วยกันไหม

"ได้สิ นี้เหมยเออร์ เป็นบุตรสาวของฉัน" 

"เหมยเออร์ นี่คือป้าลี่ผิง เป็นเพื่อนของแม่"

"ป้าลี่ผิง สวัสดีเจ้าค่ะ "

"สวัสดีหนูน้อย หนูนี้น่ารักเหมือนแม่เลยนะ"

"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านป้า "

"ท่านแม่ ท่านป้า ข้าขอตัวไปเดินเล่นกับพี่ซูอิงนะเจ้าคะ"

"ได้สิเหมยเออร์ อย่าไปไกลนะลูก ซูอิงดูแลน้องด้วยนะ "

"เจ้าค่ะนายหญิง"

"ไปกันเถอะพี่ซูอิง ดูนั้นสิ ที่คนต่อแถวเยอะๆไปกันเถอะ"

"เจ้าค่ะ คุณหนูเดินช้าๆหน่อยเจ้าค่ะ "

"เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก เร็วๆสิพี่ซูอิง "

'คุณหนูระวัง!! 

"อยู่ๆก็มีม้าตัวหนึ่ง วิ่งออกมา กลางถนน มันดูตื่นผู้คนมาก"

เอ๊ะ อร๊ายยย !! (เหมยลี่หลับตาลงเตรียมตัวรับมือความเจ็บปวดที่กำลังจะเข้ามา) 

"อยู่ๆก็มีเด็กชายคนหนึ่ง วิ่งเข้ามาดึง เหมยลี่ของจากสถานการณ์นี้ อย่างหงุดหวิด ทั้งสองคน ล้มทับกัน ต่างคนต่างมองตากัน ก่อนที่เด็กหนุ่ม จะได้สติ และลุกขึ้นก่อน"

"เอ่อ! ขอบคุณท่านมากนะเจ้าคะ ที่ช่วยเหลือข้า ข้ามีนามว่า "เหมยลี่เจ้าค่ะ"

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอบคุณหรอก ข้าเองก็มีนามว่า อินเฉิน เจ้าไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม"

"เจ้าค่ะ คิดว่าแค่แผลถลอกนิดหน่อยเจ้าค่ะ  ข้าขอตอบแทนเลี้ยง น้ำชาท่านสักถ้วย ได้ไหมเจ้าคะ ข้าเอาเงินมาเล็กน้อย"

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แต่ข้าขอเสียน้ำใจเจ้าสักหน่อย พอดีข้ามีธุระเร่งด้วยที่จะไปทำ ต้องขออภัยเจ้าด้วย"

"งั้นข้าอยากตอบแทนท่านต้องทำอย่างไรหรือเจ้าคะ"

"งั้นนี้ผ้าเช็ดหน้าของข้า ถ้าครั้งหน้า ข้าเจอเจ้า ข้าก็จะจำเจ้าได้ "

"เจ้าค่ะ บุญคุณครั้งนี้ข้าต้องตอบแทนท่านแน่นอนเจ้าค่ะ"

"งั้นข้าไปนะ ดูแลตัวเองดีๆด้วย"

" คะ คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ ข้าตกใจแทบแย่เลย"

" ข้าไม่เป็นอะไรหรอกพี่ซูอิง แค่ถลอกนิดหน่อย พวกเราไปกันต่อเถอะ ข้าจะเลี้ยงขนมอร่อยๆพี่เอง"

" คุณหนูเจ็บตรงไหนต้องบอกข้านะเจ้าคะ"

"ได้สิพี่ซูอิง ถ้าข้าเจ็บตรงไหนข้าจะรีบบอกพี่ทันทีเลย"

<สักวันข้าจะตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ของท่านให้ได้>

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***