ท่านอ๋องได้โปรดอย่ารักพระรองเช่นข้า
วางยา?
ลู่เหมย
อ่า! ในที่สุดก็ทำเสร็จแล้ว
ความหอมละมุนประจายไปทั่วเพดานปาก ชามีรสสัมผัสเหมือนขนมหวาน บวกกับกลิ่นของดอกไม้หลายชนิดเเต่กลิ่นที่เด่นที่สุดคือกลิ่นของดอกโม่ลี่ฮวา
ลู่เหมย
อืม..รสชาติดีนัก.(จะว่าไปเราต้องไปเดินตลาดพรุ่งนี้สินะ)
องค์รัชทายาทมาขอเข้าพบเพคะ
ลู่เหมย
อืม...เข้ามาได้ขอรับ
ลู่เหมย
เชิญท่านนั่งลงเถิด
ลู่ซาง
เจ้า...จำอะไรได้บ้างรึยัง
ลู่ซาง
เเล้วเจ้าจำข้าได้หรือไม่?
ลู่ซาง
ดีใจจริงๆที่เจ้ายังจำข้าได้ เเต่เจ้าพอจะจำไม่รึไม่ว่าใครเป็นคนวางยาเจ้า
ลู่เหมย
วางยา?...(จะว่าไปร่างนี้ร่างกายก็อ่อนเเออยู่เเล้ว เเต่ทำไมไม่เคยเห็นฉากที่พระรองโดนวางยาเลยล่ะ)
ลู่ซาง
งั้นรึ...งั้นเจ้าก็พักผ่อนเสียเถิด
ลู่ซาง
นี่ของหวานข้าเอามาให้ กับยาบำรุงเสี่ยวเหมยเจ้าอย่าลืมทานล่ะ
Comments