เมื่อผมหลุดเข้าไปในเกมเปิดใหม่ จุดเริ่มต้นชีวิตใหม่

สวัสดีครับ

ผมเป่าเป้ย สตรีมเมอร์ตกอับที่ได้ลองเล่นเปิดใหม่ที่ดูเหมือนผมจะเป็นคนแรกที่ได้เล่นมัน ตอนแรกที่เล่นก็เอาเล่นคลายเครียด

แต่มัน. . . .ส่งผมมาอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งที่ผมนั้นไม่รู้จักเลย

ห้องนอน

เป่าเป้ย

🙂

เป่าเป้ย

// โดนจับมัดกับเก้าอี้

เปา

เอาล่ะ ตอนนี้หายเบลอรึยัง?

เป่าเป้ย

ผม

เป่าเป้ย

ผ— ผม! ผมบอกแล้วไงว่ามาจากอีกโลกนึง

เปา

เป่าเป้ยนี่นายเป็นอะไรไป กินกุ้งไปทั้งตัวไม่แปลกที่จะมีอาการแพ้และอาจส่งผลต่อสมองจนมีความคิดที่ประหลาด // เกาหัว

เป่าเป้ย

ห๊ะ. . .

เป่าเป้ย

ผมน่ะชอบกุ้งนะแล้วก็ไม่ได้แพ้กุ้งด้วย

เปา

เป่าเป้ยฉันว่านยาต้องปรึกษากับแม่เรื่องป่วยจิตหรือคุยกับพ่อเรื่องสมองของนายแล้วนะ

เปา

// เดินออกจากห้องไป

เป่าเป้ย

เดี่ยว!— นี่คุณแกะมัดผมก่อน!

พวกคุณอาจสงสัยว่าทำไมเปิดมาอย่างนี้ มันเริ่มจากที่ผมตื่นมาบนเตียงในห้องที่ไม่รู้จักไม่นานก็มีผู้ชายคนเมื่อกี้เข้ามาพร้อมเอ่ยชวนไปทานข้าว แต่ตอนนั้นโรควิตกกังวลผมมาทำให้ผมเกิดอาการวิตกกังวลและพยายามบีนหน้าต่างและบอกเกี่ยวกับเรื่องต่างโลกและเกม

พวกคุณคงแอบด่าผมในใจทำไมถึงบอกไปอย่างนั้นคงเป็นเพราะมันคงมีส่วนเป็นไปได้อีกอย่างผมก็เคยดูอนิเมะแนวนี่ไงครับ! แถมผมยังมีอาการวิตกกังวลตอนนั้นอีกด้วยนะ

เป่าเป้ย

// พยายามแกะเชือกจนหลุด

เป่าเป้ย

มัดแน่นเกินไปแล้ว~ ข้อมือแดงหมดเลย // ดูข้อมือก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างและเปิดออก

เป่าเป้ย

// กระโดดออกจากหน้าต่าง

พรึ่บ!

เป่าเป้ย

//มีพุ่มไม้ขนาดใหญ่มารับไว้

เป่าเป้ย

เกือบไปแล้ว