นักเลงที่ฉัน(รัก)เกลียด chapter :4

ต่อๆ

ใบบัว:สาวใช้

ค่ะคุณชายน้อย

โมตะ(นายเอก)

เฮ้อ

โมตะ(นายเอก)

//ออกมาจากห้อง+ลงไปทานข้าว

น้ำอิง(แม่นายเอก)

มาเร็วโม

โมตะ(นายเอก)

ครับๆ

กะทิ:สาวใช้

ยกกับข้าวมา

โมตะ(นายเอก)

จะทานแล้วนะครับ

น้ำอิง(แม่นายเอก)

ทานเลยลูก

น้ำอิง(แม่นายเอก)

กินเยอะๆนะ

โมตะ(นายเอก)

ครับ

โมตะ(นายเอก)

//ทานอาหาร

ฟ้าคราม(พระเอก)

//เดินเข้ามา

น้ำอิง(แม่นายเอก)

อ้าว!ตาครามกลับมาแล้วหรอ

ฟ้าคราม(พระเอก)

ครับ

น้ำอิง(แม่นายเอก)

มาทานข้าวด้วยกันสิ

ฟ้าคราม(พระเอก)

ไม่เป็นไรครับผมทานมาแล้ว

น้ำอิง(แม่นายเอก)

จ๊ะๆ

ฟ้าคราม(พระเอก)

ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ

น้ำอิง(แม่นายเอก)

จ๊ะ

โมตะ(นายเอก)

แม่ครับผมอิ่มแล้ว

น้ำอิง(แม่นายเอก)

ไปอาบน้ำนอนนะลูก

โมตะ(นายเอก)

ครับแม่

คิง(พ่อนายเอก)

คุณผมว่าพรุ่งนี้จะไปบริษัทหน่อยนะ

น้ำอิง(แม่นายเอก)

ค่ะ

โมตะ(นายเอก)

//เดินขึ้นห้องไปแล้ว

โมตะ(นายเอก)

//อาบน้ำ

โมตะ(นายเอก)

สบายตัวขึ้นมาหน่อย

โมตะ(นายเอก)

//เปิดเพลง時間の経過+นอน

ณ ตอนเช้า

โมตะ(นายเอก)

//ตื่น+ไปอาบน้ำ+แต่งตัวไปเรียน

โมตะ(นายเอก)

//เดินลงมาจากห้อง

น้ำอิง(แม่นายเอก)

โมลูกวันนี้ไปกับตาครามนะลูก

โมตะ(นายเอก)

ครับ

ฟ้าคราม(พระเอก)

//เดินไปรอที่รถแล้ว

โมตะ(นายเอก)

//เดินไปขึ้นรถ

ถึงโรงเรียน

โมตะ(นายเอก)

เดินเข้าห้อง

ธีม(เพื่อนนายเอก)

กว่าจะมา

โมตะ(นายเอก)

โทษ

น้ำฟ้า(ครู)

เอาละๆเลิกคุย

นักเรียนหญิง:ตัวประกอบ

นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ

โมตะ(นายเอก)

สวัสดีครับคุณครู

ธีม(เพื่อนนายเอก)

//+

นักเรียนชาย:ตัวประกอบ

//+

น้ำฟ้า(ครู)

วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องรักแท้

น้ำฟ้า(ครู)

รักแท้ คือ ความรักที่ดูสงบนิ่ง สบายๆ แต่ให้ความรู้สึกมั่นคง และปลอดภัย เรื่องบางเรื่องก็สามารถเข้าใจกันได้ โดยไม่จำเป็นต้องพูด การเสียสละจะไม่ใช่ สิ่งที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะทำเพียงลำพังอีกต่อไป เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนทั้งสองย่อมไม่มีวันปล่อยให้อีกฝ่าย ต้องเผชิญหน้ากับบางสิ่ง บางอย่างเพียงลำพัง ความเข้าใจ ความไว้ใจ

น้ำฟ้า(ครู)

จดตามที่ครูเขียนไว้หละ

โมตะ(นายเอก)

//จด

ธีม(เพื่อนนายเอก)

//+

นักเรียนชาย:ตัวประกอบ

//+

นักเรียนหญิง:ตัวประกอบ

//+

จบ

สั้นมากตอนนี้