"บ้าน"

//เรื่องราวต่อจากนี้เป็นเพียงเรื่องสมมุติเรื่องแต่งตัวละครหรือสถานีที่ต่างๆในเรื่องเป็นเพียงเรื่องสมมุติหากคล้ายคลึงหรือผิดพลาดประการใดต้องขออภัยณที่นี้ด้วยค่ะ//คำเตือนเนื้อหาหลังจากนี้มีความรุนแรงคำหยาบคายแต่สิ่งที่ไม่ดีมากมายที่อาจจะทำให้ทุกท่านรู้สึกไม่ดีได้หากไม่ไหวทางเราจะให้ท่านกดออกก็ไม่เป็นอะไรนะคะเนื้อหาดีมีเนื้อหาที่ต้องมีผู้ปกครองหรือต้องมีอายุไม่ต่ำกว่า 18 ปีบริบูรณ์ขอบคุณค่ะ

แก้มประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เธอถูกส่งตัวมาที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งยิ่งเวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆความหวังก็ช่างริบหรี่กระทั่งหมอก็เริ่มถอดใจแต่แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นเมื่อเธอฟื้นกลับขึ้นมาท่ามกลางความแตกตื่นของทุกคน"ไม่น่าเชื่อเลยคุณรู้ไหมครับว่าเมื่อกี้คุณตายไปแล้วตั้ง 20 นาทีแต่ก็ยังฟื้นกลับมาได้"แต่สายตาของแก้มกลับจ้องไปที่ร่างโปร่งใสที่ซึ่งกำลังขี่คอของคุณหมออยู่ทว่ากลับไม่มีใครสนใจมันดูเหมือนว่าจะมีแค่เธอที่มองเห็นสิ่งแปลกแปลกเหล่านั้นแต่ที่เธอตั้งแต่ที่เธอรอดชีวิตมาจากอุบัติเหตุเธอคิดว่าสิ่งนั้นคือวิญญาณของคนตายพวกเขาปรากฏร่างให้เห็นทั้งในแบบมีความสุขหรือโศกเศร้าหรือแม้กระทั่งโกรธแค้นแต่ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการเกาะอยู่บนคอของผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ถึงจะไม่รู้ว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรแต่มันก็ไม่ได้กระทบอะไรกับชีวิตประจำวันของเธอเธอจึงเลือกที่จะไม่สนใจเธอทำเช่นนั้นจนอาการบาดเจ็บของเธอดีขึ้นและได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้แก้มกลับไปทำงานตามปกติเธอพยายามที่จะทำเป็นว่าไม่เห็นสิ่งเหล่านั้นวันเวลาผ่านไป

//สายเข้า//

???

"สวัสดีค่ะคุณใช่คนที่ติดประกาศเช่าบ้านไหมคะ"

แก้ม

 "ค่ะใช่ค่ะต้องการที่จะทำข้อตกลงเรื่องการเช่าบ้านหรอคะ"

เจน

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะเรียกฉันว่าเจนก็ได้ค่ะพอดีว่าเห็นเป็นบ้านราคาถูกและอยากที่จะขอเช่าหน่อยค่ะ"

แก้ม

"ค่ะยินดีที่รู้จักนะคะคุณเจนเรียกฉันว่าแก้มก็ได้นะคะว่าแต่คุณเจนจะเช่าบ้านหลังนี้ไว้ทำอะไรหรอคะ"

เจน

"เอ๊าะๆไม่มีอะไรหรอกค่ะก็แค่ฉันมาเที่ยวสักพักนึงแค่นั้นเองค่ะแค่นั้นเองไม่มีอะไรหรอกค่ะพอดีว่าฉันย้ายมาจากเพิ่งย้ายมาจากต่างประเทศนะคะ"

แก้ม

"คุณเจนย้ายมาจากต่างประเทศหรอคะไม่ทราบว่ามาจากประเทศอะไรหรอคะคุณเจน"

เจน

"ย้ายมาจากจีนค่ะอังกฤษค่ะอังกฤษ..."

แก้ม

"อย่างนั้นหรอคะถ้างั้นเรามาคุยเรื่องข้อตกลงกันดีกว่านะคะจะเช่าเป็นเดือนก็จะเป็นราคา****ประมาณนี้นะคะ"

เจน

"ค่ะขอบคุณค่ะคุณแก้ม"

//วางสาย//

แก้มไม่ได้แปลกใจอะไรที่จะมีลูกค้าที่ให้ความรู้สึกไม่น่าไว้ใจแบบนี้แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรพลางคิดไปว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้จะต้องไปแนะนำให้คุณเจนรู้จักสักหน่อยเกี่ยวกับบ้านอ่ะนะ

????

"แ***เอ้ยถามเห*้ยอะไรนักหนาถามอยู่ได้น่ารำคาญชะมัดไอ้แก้มนี่มันชิถ้าไปติดวะเช่าบ้านราคาถูกฉันจะไม่ชอบหรอกนะจะต้องเป็นบ้านที่ซอมซ่อมากแน่ๆทำไมจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะคิดว่าจะทำได้เงินเยอะแยะจะตายบ้าเอ้ยเพราะมึงคนเดียวแหละอีมิ้น"

มิ้น

"เอ้าอีด****กนี่พูดอะไรก็ให้มันระวังปากหน่อยเหอะอีเจนเขาก็บอกอยู่ว่างานนี้ได้เงินเยอะทำๆไปเหอะน่ะก็อีกแค่ส่งไอ้เนี่ยไปให้กับไอ้พวกติด****"

เจน

"แ***เป็นเห*้ยอะไรกัน"

//วันต่อมา//

แก้ม

"สวัสดีค่ะคุณเจนสินะคะเอ่อแล้วคนที่มาด้วยอีกท่านนึงล่ะคะ"

เจน

"อ๋อค่ะคนนี้ชื่อมิ้นค่ะเป็นเพื่อนที่จะมาอ่ะอยู่ด้วยกันอ่ะค่ะ"

มิ้น

"ค่าสวัสดีค่ะคุณแก้มสินะคะแล้วมันว่าอีเจนก็ได้นะคะฉันได้ยินมาจากเจนว่าคุณขี้เสื*ก-"

เจน

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

แก้ม

"ค่ะ......"

"เอาเป็นว่าอย่าเสียเวลาเลยนะคะเราเข้าไปดูในบ้านกันเถอะค่ะเป็นบ้านชั้นเดียวอย่างที่เห็นนั่นแหละค่ะมีห้องนอน 2 ห้องห้องน้ำ 1 ห้องห้องครัว 1 ห้องห้องน่าเล่น 1 ห้องค่ะ"

เจน

"เอ่อคุณแก้มคะแล้วห้องนั้นห้องอะไรหรอคะ"

แก้ม

"ห้องในห้องเก็บของอ่ะค่ะพอดีว่ากุญแจมันหายอ่ะค่ะลูกบิดก็มันก็จะพังอยู่แล้วด้วยสิคะสนิมขึ้นหมดเลยฮ่าๆอีกอย่างค่ะเข้าไปไม่ได้หรอกค่ะเพราะว่าของเต็มไปหมดเลยอย่างที่รู้นะคะว่านี่มันบ้านเช่าแล้วมันก็เป็นบ้านมือสองก็จะมีของที่คุณลูกค้าทิ้งไว้เต็มไปหมดเลยนะคะ"

เจน

"อ๋อค่ะ"

มิ้น

"ของเล่นอาจจะมีของมีค่าก็ได้นะเว้ยมึง//กระซิบ"

เจน

"เออรู้แล้วเงียบดิ//กระซิบ+กัดฟัน"

แก้ม

"งั้นเอาเป็นว่าจะให้ดูห้องไปก่อนนะคะมีอะไรสงสัยก็สามารถถามได้นะคะเอ่อว่าแต่ขอโทษนะคะทำไมกระเป๋าใบใหญ่จังเลยล่ะคะ....."

มิ้น

"****"

เจน

"พวกเราเป็นพวกชอบแต่งตัวนะคะก็เลยมีเสื้อผ้าเยอะไปหมดเลยแต่ดีนะคะเนี่ยที่จะเห็นบ้านฉันมีเฟอร์นิเจอร์ให้ครบครันแบบนี้นะคะด้วยนะคะที่ถูกขนาดนี้"

แก้ม

"ค่ะ....."

"งั้นฉันไปก่อนนะคะนี่นะคะกุญแจบ้านขอบคุณนะคะ"

.

.

.

.

.

เจน

"ไปสักที"

มิ้น

"เหอะๆๆเก็บของเก็บของจัดของให้ดีแล้วแค่นั้นน่ะมีกี่เม็ดมาดูสิไม่รู้สิ"

.

.

.

แต่หารู้ไหมว่าแก้มยังไม่ได้ไปไหนเลยเธอแค่ฉันทำเป็นขับรถออกไปเท่านั้นเอง....

.......

เวลาผ่านไปจนครบเดือนคืนก่อนที่จะเก็บของเพื่อที่ย้ายออกจากบ้านเช่าหลังนี้

มิ้น

"โอ๊ยในที่สุดก็ทำงานจนเสร็จเหนื่อยเหลือเกินฉันอยากจะออกเงินนี่ไปให้หมอนั่นแล้วรีบเอาเงินส่วนแบ่งของเราไปซื้อชุดสวยๆหรือไม่ก็ไปหาอะไรอร่อยๆกิน"

เจน

"เออๆจะๆจะเริ่มเก็บแล้ว-"

//ก๊อกๆๆ

!!!!!!ทั้งเจนและมิ้นต่างตกใจว่าช่วงเช้ามืดขนาดนี้ทำไมถึงมีคนมาเคาะประตูกันนะแต่ไม่ก็ใจกล้าไม่กลัวผีหรืออะไรก็ตามแต่ผิดกับเจนที่กำลังสวดมนต์อยู่หลังจากที่มิ้นถามออกไปว่าใครน่ะก็มีเสียงของคนที่คุ้นเคยที่ไม่ได้คุยกันนานตอบกลับมา

แก้ม

"แก้มเองค่ะ"

มิ้น

"แก้มหรอคุณแก้มหรอคะอยู่ๆก็ขอมาตอนนี้เอ่อมีอะไรหรอคะ"

แก้ม

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะจะมาเก็บค่าห้องที่ค้างมัดจำนะคะ"

เจน

"ตอนนี้เนี่ยนะคะนี่มันตี 4 นะคะคุณรู้ไหมว่าคุณทำให้พวกฉันตกใจแทบแย่คิดว่าผีซะอีกค่ะ"

แก้ม

"แหมพวกคุณดูไม่ใช่คนที่กลัวผีนะคะกอดเต็มซะขนาดนั้น"สรุปว่าแก้มเห็นวิญญาณหลายสิบ 10 ตัวต่ออยู่ที่คอของพวกเธอแค่แก้มไม่คิดจะสนใจ

มิ้น

"ว่าไงนะคะเอาเป็นว่าเรามาจ่ายเงินเกมจะจ่ายค่าแต่ว่าฉันขอยังไม่ออกไปตอนนี้นะคะคือพวกเรายังเก็บของกันไม่เสร็จแล้วก็จะขอนอนพักอีกสักคืนสุดท้ายแล้วพรุ่งนี้เช้าเราจะออกกันไปเองนะคะ"

แก้ม

"ค่ะรับทราบค่ะ เออถ้างั้นขอเงินมัดจำเลยได้ไหมคะแล้วก็ตอนนี้ฉันกำลังจะโดนยุงหามไปนะคะพอดีว่าขอเข้าไปข้างในได้ไหมคะแล้วก็เปิดประตูไว้อย่างนี้เดี๋ยวยุงจะเข้าไปเอานะคะแล้วก็ฉันมีของฝากด้วยค่ะ"

เจน

"ค่ะๆเข้ามาได้เลยค่ะ(อะไรของมันวะเนี่ย)"

มิ้น

"ไม่ทราบว่าคุณแก้มมีอะไรมาฝากหรอคะของฝากนั่นน่ะค่ะ"

แก้ม

"มิ้นคนนี้ละก็ยังไม่ได้จ่ายค่ามัดจำที่เหลือเลยนะคะจะเอาของฝากซะแล้ว"

"เอาเป็นว่าช่างมันแล้วกันนะคะ"แก้มได้ทำการจูงมือมิ้นไปอยู่กับเจอย่ามาพูดว่า"ฉันมีของฝากเป็นน้ำใจและเด็กน้อยๆที่มาชาวบ้านเล็กๆหลังนี้นะคะฉันอยากให้คุณอยู่ในบ้านหลังนี้ไปนานๆจังเลยนะคะเพราะคุณเป็นลูกบ้านที่น่ารักมากเลยค่ะ"

เจนกับมิ้นต่างพอกันงงว่าตรูไปทำอีท่าไหนให้ดูว่าเป็นลูกบ้านที่ดีของมันแล้วที่ผ่านมาแก้มก็ไม่เคยแวะมาดูเลยด้วยซ้ำก่อนที่ทั้งสองจ้าทำความเข้าใจอะไรอยู่ๆแก้มก็หยิบปืนลูกซองขึ้นมาจอดที่หัวของเจนแล้วพูดว่า"แหมๆๆคุณคิดที่จะชอบปั้นหลังนี้เป็นที่ซื้อยาไม่ได้มาค่ะทั้งเสียใจนะคะเนี่ยลูกค้าหลายคนของฉันส่วนใหญ่ทำไมเป็นคนไม่ดีแบบนี้ทั้งนั้นเลยแต่ก็ดีนะคะเผื่อฉันจะไม่บาป"

มิ้นที่ไม่ได้ถูกลูกซองจอดหัวเหมือนเจนก็พยายามกรี๊ดร้องขอความช่วยเหลือพร้อมวิ่งไปที่ห้องครัวไปหยิบมีดขึ้นมาด้วยความกลัวและความสับสนพรางคิดไปว่า"อารมณ์ไหนของมันเนี่ยนี่มันบ้าเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!!!"

แก้ม

"แหม่ๆๆคุณมิ้นโง่กว่าที่ฉันคิดอีกนะคะเนี่ยคุณคิดว่ามีเล่มเล็กๆที่ใช้ทำครัวกับลูกซองที่ถ่าย 2 เต็มแล้วอย่างนั้นหรอคะคุณคะไม่ได้ยินที่จะไปได้ยินคนเรียกก็คุณก็เห็นนี่ว่าที่นี่ห่างไกลจากทุกคนมากแค่ไหนสมองนะคะคิดใหม่สิคะคนนี้โง่อย่างนี้เวลาอยู่ในคอรัปชั่นของฉันได้ไหมนะ"

เจน

"ไอ้เวรไอ้ชั่วมึงตั้งใจจะหลอกพูดตรูอยู่แล้วหรอไอ้ฆาตกรโรคจิต-"ปั้ง!!

เสียงปืนลั่นไกไปที่ศรีษะของเจนอย่างรวดเร็ว

แก้ม

"ว้ามือลั่นขอโทษนะคะคุณเจนพอดีว่าฉันไม่ชอบคนพูดมากนะคะอุ้ยรู้สึกเหมือนด่าตัวเองขอโทษนะคะดูสิของหวานก็จิ้มเต็มพื้นไม่หมดเลยทำยังไงดีล่ะคะเนี่ยคุณมิ้น"

มิ้น

"แกๆอย่าเข้ามานะ"

แก้ม

"คุณมิ้นนี่แหละก็ทำไมถึงพูดจาโหดร้ายแบบนั้นกับฉันล่ะคะคนไม่ห่วงเพื่อนหน่อยหรอคะแต่ก็ไม่ใช่องค์การอะไรของฉันอยู่แล้วอ่ะนะคะ"

พร้อมกับหัวเราะด้วยความสะใจแล้วพูดว่า

"สมแล้วนะคะที่คุณจะไม่ตกใจและกรีดร้องเวลาเห็นเรื่องแต่ทำไมถึงร้องอีกแค่เห็นของเล่นของฉันแบบนี้ล่ะคะไม่มีอาชีพเลยนะคะ"

มิ้น

"แกแกรู้อยู่แล้วหรอใครสั่งให้แกมาฆ่าพวกฉันหัวหน้าหรอแกเป็นใครแกเป็นใคร-"ปั้ง!!!

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของมิ้นเพราะแก้มลิงไปที่เอาอวัยวะสืบพันธุ์ของมิ้น

มิ้น

"!!กรีดดดดดดดดด!!!"

แก้ม //กรีดดดดดด//

"นี่คุณคะถ้าอยากเป็นผู้หญิงก็ต้องตัดเจ้านั้นออกด้วยสิคะอีกอย่างถ้าคุณรอดออกไปฉันไม่อยากให้มีคนที่เอาคุณไปทำกินเป็นลูกหลานต่อไปหรอกนะคะต่อให้คุณจะไม่รอดก็ตาม"//กรีดดดดด//ปั้ง!!!

แก้มทำการร่างกายไปที่ท้องของมิ้นมิ้นได้ภาพตัดลงไปแล้วฟื้นกลับมาอีกทีได้พบว่าตัวเองนอนอยู่ในหลุมข้างๆกับเจนแล้วภาพสุดท้ายที่เห็นก็คือแก้มที่กำลังจะจุดไฟเจนกับมิ้นแล้วแก้มก็พูดว่า"ขอให้ไปสู่สุคตินะคะคนเรารักกันดีฉันจากนี้ลองทำสิ่งนี้พร้อมกันและกันนะคะ"มิ้นได้เห็นว่ามีวิญญาณของหลายร้อยร่างล้อมรอบตัวแก้มก่อนที่จะภาพตัดลงไปในความมืด.....จบ

บางทีการที่ได้ทำให้คนที่ปากไปสู่สุคติอาจจะเป็นบุญก็ได้นะคะเรื่องราวต่อจากนี้หรือเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นยังไงบ้างล่ะคะทุกๆท่านคิดเห็นยังไงกับเรื่องของแก้มบ้างค่ะสามารถพูดคุยให้กับคนอื่นให้รู้เกี่ยวกับเรื่องราวของเทียนนี้ได้นะคะงั้นขอให้พวกคุณมีความสุขกับเรื่องราวต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***