รักแต่เพื่อน
เป็นตอนที่ฉันกับเพื่อนสนิดกันมากแต่ก็มีคนๆหนึ่งเข้ามาแช้วก็ไม่ได้ทำอะไรในตอนแรกแต่ทำในช่วงหลังๆและเป็นสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดก็ม่แล้วเลยต้องปล้อยไปให้ดีที่สุดแต่กลับมานินทามาด่าพูดหลับหลังแล้วมาบอกตรงตรงแบบหน้าไม่อายพูดด้วยที่ไม่อยากให้พูดด้วนเล่นด้วยก็บอกว่าเล่นแค่นี่ก่อนแทนที่คนไม่ครบมองแรงใส่ใส่ร้ายนู้นนั้นนี่พอถามก็ปากแข็งบอกไม่ได้อะไรแทนที่ก่อนหน้านี่เคยด่ากันมาก่อนและเคยเล่นด้วยกันมาก่อนยอมรับมาเค้าเป็นคนตรงแต่เค้าเป็นคนที่ตรงมากมากและเคยบอกเราว่าอย่าตามและไม่นานนี่ก็เห็นปากกาของเราแต่ไม่คืนเราเป็นนิสัยที่แย่มากมากและเราก็ไม่ชอบด้วยอย่างยิ่งแต่จะมีเพื่อน2คนที่เรารับเค้าเป็นเพื่อนสนิดแต่เราไม่รู้ว่าเค้ารับเราเป็นเพื่อนสนิดไหมคนหนึ่งก็เกลียดเราอีคนก็ขี้แกล้งเกลียดแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากอีคนก็ชอบพูดลอยแล้วถ้าเรามองจะไม่มองเราแต่ถ้าเราไม่มองจะมองเราแล้วทำท่าใส่พอคิดอะไรไม่ได้ถามแต่เราพอเราคิดช้าก็บอกกับเราว่ามึงเป็นลูกครูทำไมมึงไม่ฉลาดแล้วเลยเถียงไปว่าถ้าคิดเองได้ก็คิกเองจะมาถามทำไมพอเราลอกก็บอกทำไมไม่คิดเอาเองเราเลยเถียงไปว่ามึงก็เคยลอกกูแล้วทำไมกูลอกไม่ได้เค้าก็นบอกว่ากูลอกแค่23ข้อมึงลอกตั้ง45ข้อแต่ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้นเลยจริงจริงเค้าลอกเราเกือบทุกข้อที่ทำไม่ได้เราก็เลยเลิกเล่นด้วยกันไปพักใหญ่มันเครียดจนเราขอแม่ย้ายรร.แต่แม่บอกว่าถ้าย้ายมาอยู่กับแม่เราจะเอาแต่ใจเกินไปแล้วเราเป็นคนที่ชอบบอลเลย์บอลมากแต่เราเล่นได้อยู่แต่พอเราไปเล่นแล้วไม่ไผหาเพื่อนเพื่อนชอบจะถามว่าทำไมชอบเล่นแต่บอลเลย์บอลเราได้ตอบไปแค่ว่าไม่รู้เพราะเราก็หาเหตุไม่ได้เหมือนกันเราเลยได้ตอบไปแค่นั้นแล้วมีวันหนึ่งเราเห็นเพื่อนไปเล่นเราเลยไปเล่นด้วยแล้วเค้าก็ตามมาที่เราชอบเรพาะมันตะกีฬาสีแล้วแต่ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments