รักครั้งสุดท้ายของรุ่นพี่
ตอนที่ 5: คำพูดกลางสายฝน
ปุณณ์และมิกซ์เดินออกจากห้องเรียนด้วยกัน ฟ้าได้ขอตัวกลับไปก่อนเพราะมีธุระ
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินกลับหอพัก ท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึ้มและฝนตกลงมาอย่างกะทันหัน ทั้งสองต้องรีบวิ่งหลบฝนไปที่ศาลาพักใกล้ ๆ
ปุณณ์
(หายใจหอบเล็กน้อย) โอ๊ย! ฝนตกหนักขนาดนี้ ไม่ทันได้พกร่มมาด้วย
มิกซ์
(หัวเราะ) ดูท่าฝนจะไม่หยุดง่ายๆ
ปุณณ์
(มองออกไปที่ฝน) ครับ...
ปุณณ์
หวังว่าฝนจะหยุดเร็ว ๆ นี้นะ
มิกซ์
(หันมามองปุณณ์) นายหนาวไหม?
ปุณณ์
(ส่ายหัว) ไม่เป็นไรครับพี่มิกซ์
มิกซ์
(ยิ้มอ่อน ๆ และถอดเสื้อแจ็คเก็ตคลุมไหล่ให้ปุณณ์)
มิกซ์
เอานี่ ใส่ไว้ก่อน เดี๋ยวจะไม่สบาย
ปุณณ์
(ตกใจและหน้าแดงเล็กน้อย) ขอบคุณครับพี่
มิกซ์
ไม่หรอก ฉันอึดอยู่แล้ว นายอย่าห่วงเลย
ปุณณ์
(ยิ้มอย่างขอบคุณและเงียบไปสักพัก) พี่มิกซ์... ขอบคุณที่พี่ดูแลผมนะครับ
ปุณณ์
ผมรู้สึกเหมือนมีพี่เป็นคนในครอบครัวเลย
มิกซ์
(ยิ้มอย่างอบอุ่นและมองปุณณ์ด้วยสายตาอ่อนโยน) ฉันดีใจที่นายคิดแบบนั้นนะปุณณ์
มิกซ์
ฉันเองก็อยากให้นายรู้สึกสบายใจเวลาอยู่กับฉัน
ปุณณ์
(เงียบไปชั่วขณะแล้วหันมามองมิกซ์) พี่มิกซ์...
ปุณณ์
พี่รู้สึกยังไงกับผมเหรอครับ?
มิกซ์
(นิ่งไปสักครู่แล้วพูดเบา ๆ)
มิกซ์
ฉันรู้สึกดีกับนายนะปุณณ์
มิกซ์
มันไม่ใช่แค่เพราะเราอยู่ชมรมเดียวกันหรือเพราะฉันต้องดูแลนาย
ปุณณ์
(ตื่นเต้นและใจเต้นแรงขึ้น) พี่หมายความว่ายังไงครับ?
มิกซ์
(สบตาปุณณ์อย่างจริงจัง) ฉันชอบนายนะปุณณ์
มิกซ์
ชอบในแบบที่มากกว่าเพื่อนหรือรุ่นน้องที่ต้องดูแล...
มิกซ์
แต่ถ้านายรู้สึกไม่เหมือนกันก็ไม่เป็นไรนะ
ปุณณ์
(หน้าแดงและยิ้มอย่างเขินอาย) พี่มิกซ์...
ปุณณ์
ผมก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกันครับ
มิกซ์
(ยิ้มอย่างมีความสุขและขยับเข้ามาใกล้ปุณณ์)
มิกซ์
งั้น... เราจะเริ่มต้นจากตรงนี้ดีไหม?
ปุณณ์
(ยิ้มตอบและพยักหน้า) ครับพี่
ปุณณ์
เรามาเริ่มต้นกันเถอะ
ในตอนนี้ สายฝนที่ตกลงมากลายเป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างมิกซ์และปุณณ์
Comments