20 วันก่อนตาย. วันที่1

เวลา 22:42 น. | ห้องนอนของทีน่า

ติ้ง

เสียงแจ้งเตือนจากใครสักคน

ชามินต์

เงียบอีกละะ

ชามินต์

วันนี้แปลกๆนะ แกอะ

ทีน่า.

ก็บอกว่าเหนื่อยเฉยๆ น่าาา

ชามินต์

เออ…แต่แววตาแกแม่งไม่ได้เหนื่อยธรรมดา

ชามินต์

มันเศร้าแบบ…เห็นแล้วอยากกอดเลยอะ

ทีน่า.

ไม่เป็นไรจริงๆ

ทีน่า.

เค้าโอเค

ชามินต์

เถียงเก่ง

ชามินต์

จะเถียงจนกว่าจะร้องไห้ต่อหน้าใช่ป้ะ ถึงจะยอมพูด

ทีน่า.

แค่วันนี้มัน...

ทีน่า.

รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไปเฉยๆ

ชามินต์

อย่าเก็บไว้คนเดียวได้ไหมมม

ชามินต์

เค้าก็ยังอยู่ตรงนี้นะ

ทีน่า.

อือ..

ทีน่า.

ขอบคุณนะ

...

(ทีน่าปิดแชทกับชามินต์ เงียบลง... แล้วเลื่อนดูแชทกับนิก)

แชทล่าสุดขึ้นว่า “ไม่สามารถส่งข้อความได้”

ด้านล่างปรากฏคำว่า “คุณถูกบล็อกแล้ว”

...

ทีน่าไม่ได้ตกใจ เพราะรู้ว่าวันนี้มันจะมาถึง แค่…มันเร็วเกินไปหน่อย หรืออาจเพราะเธอยังไม่ทันได้บอกลา

เธอจ้องหน้าจอที่กลายเป็นเงียบสนิท ไม่มีคำตอบ ไม่มีแม้แต่จุดพิมพ์กำลังพิมพ์อยู่ ไม่มีแม้แต่โอกาสให้เธอได้ส่งคำถามที่เก็บไว้ในใจ

"เรายังสำคัญกับเธออยู่บ้างไหม?"

"ที่บอกว่าอิ่มตัว…มันคือข้ออ้าง หรือความจริง?"

"ทำไมต้องบล็อก…เธอกลัวเราจะถามอะไรที่เธอตอบไม่ได้เหรอ?"

(เธอพิมพ์ข้อความเหล่านั้นไว้ในโน้ต เพราะแชทส่งไม่ได้แล้ว)

แม้จะรู้ว่าเขาไม่มีทางได้อ่าน…

...

เวลา 00:11 น.

ทีน่าเปิดหน้าไดอารี่ในโทรศัพท์ น้ำตาหยดลงบนหน้าจอเบาๆ นิ้วที่แตะจอลังเลสักพัก…ก่อนจะเริ่มพิมพ์

ไดอารี่ของทีน่า

วันนี้ฉันมีบางอย่างที่แตกหัก ...แต่ไม่มีเสียงแตกเลยสักนิด

เขาบอกว่าเขา "อิ่มตัว" แล้วก็หายไป ทิ้งไว้แค่ข้อความเดียว แล้วก็บล็อกฉัน

เหมือนมีคนผลักฉันลงเหว แต่ก่อนจะตกถึงก้นเหว เขายังอุตส่าห์โยนโทรศัพท์ลงมาตามด้วย เพื่อให้เห็นข้อความสุดท้ายซ้ำๆไปจนถึงพื้น

ฉันอยากบอกเขาว่าฉันไม่ได้โกรธ แค่เสียใจที่เรากลายเป็นคนแปลกหน้ากันเร็วขนาดนี้ เร็วเกินไป...โดยที่ฉันไม่ได้เตรียมใจ

และที่เสียใจกว่า คือเขาคงเตรียมใจมานานแล้ว ในขณะที่ฉัน...ยังอยู่กับความหวังว่าวันพรุ่งนี้จะเหมือนเดิม

แต่สุดท้าย “พรุ่งนี้” ...ก็ไม่มีเขาแล้ว

🙂🙂🙂

...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ