เพื่อนที่มากกว่าเพื่อน
ผมกับคิระ เป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่เด็กเราสองคนสนิทมาตั้งเเต่เด็ก คิระเป็นคนที่ ชอบคิดมากคิดในสิ่งที่ไม่ต้องคิดก็
ได้ด้วยชำ้ไป
ส่วนผม ผมชื่อนากิ ผมเป็นคนชิวๆติดเล่นชอบกวน
วันนึงเป็นวันสบายๆของผม คิระมาที่บ้านผม พวกเราเล่นเกมกันถึงเทื่ยงคืน คืระเลยจะค้างที่บ้านผม พวกเรานอนเล่นกันหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนาน
"นี่นากิ นายนารักจังนะ"
"อะไรนะ? ผมถามนากิ
"ป่าวไม่มีไร"
จากนั้นพวกเราก็นอน ผมเป็นคนนอนเร็วส่วนคิระเป็นคนนอนดึก ผมเลยนอนหลับไปก่อน
ผมตื่นมาในเวลากลางดึก ในบรรยากาศที่มืดมิดผมรู้สึกมีอะไรมาโดนปากของผม
"นากิ ฉันชอบนาย"
ในตอนที่ผมกำลังกึงหลับกึงตื่นคิระได้พูดเเบบนั้นเเต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจเเล้วหลับไป
"นี่นากิ ตื่นได้เเล้ว"
วันนี้ถ้าคิระไม่ปลุกผม ผมก็คงตื่นสายเเน่
ในระหว่างที่ผมกำลังเดินไปโรงเรียน
"อ้าว! ไอนากิ!"
อ้าวเห้ย นั้นมัน สุสุกิ เพื่อนที่ย้ายไป ผมได้วิ่งไปกอดกับ
สุสุกิผมดีใจมาก
"นากิ นายกล้ามเเน่นกว่าเดิมนะ!"
ในระหว่างที่สุสุกิกำลังชมกับกล้ามผมอยู่ ผมก็ได้รู้สึกถึง
รังสีอำมหิตที่เเพร่ออกมาจากข้างหลัง คิระมองผมด้วยสายตาจ้องเขม็ง
"นี่ไปได้เเล้ว จะสายเอา!!"
คิระจับมือผมเเล้ววิ่งไปโรงเรียน
"นี่คิระจับเเน่นไปเเล้วนะ!!"
ผมกระชากมือออกจากมือของคิระ จากนั้นคิระหันมาพร้อมกับน้ำตาที่คอลอยู่ในตา
"เอ่อ คิระนี่นายเป็นอะ..."
ผมยังพูดไม่จบคิระก็วิ่งหนีไป
ผมกะจะวิ่งตามนะ เเต่ผมเจ็บขาอยู่ ผมได้เเค่ตะโกนดังๆออกไปเเค่นั้น
พอผมถึงโรงเรียน คิระกับนั่งนิ่งไม่สนใจผม
"นี่คิระ คือฉันขอโทษที่พูดเเรงไปน่ะ"
คิระกลับไม่พูดอะไรเลยสักนิดนึง ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเเล้วในตอนนั้น
"นากิ มาช่วยครูยกของหน่อย!!"
"ครับ!!"
ระหว่างที่ผมกำลังช่วยครูยกของ
"ขอบใจมากนะขึ้นห้องได้เเล้ว"
ในระหว่างที่ผมกำลังเดินขึ้นบันไดอยู่นั่นผมก็วูบไป...
"นากิ!! นากิ!!"
ผมตื่น ที่ห้องพยาบาล คิระนั่งร้องไห้อยู่ข้างผม ผมเลยถามคิระว่าทำไมร้องไห้ล่ะ
"จะไม่ให้ร้องได้ไงก็ฉันน่ะ! ฉันเป็นห่วงนายไง!"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments