You Are Mine chapter 2

โอจิ 😳 : นายเอก :

ไม่ได้จริงๆครับพี่ผมกลัวว่าจะโดนไล่ออกมากกว่าได้เงินอีกครับ //ตอบออกไปแบบกล้าๆกลัวๆ

มาคัส ☺ : พระเอก :

งั้น..

จู่ๆมาคัสก็หยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะโทรไปหาใครบางคน

มาคัส ☺ : พระเอก :

อืม

มาคัส ☺ : พระเอก :

ฉันอยู่ห้องVIP1..

มาคัส ☺ : พระเอก :

รีบมาล่ะ..//ตัดสายไป

ผ่านไปได้ราวๆ2นาทีก็มีคนเดินเข้ามา

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

มีอะไรให้เจ๊ช่วยหรอคะคุณมาคัสส //เดินเข้าไปหามาคัสก่อนจะก้มโค้งเล็กน้อย

มาคัส ☺ : พระเอก :

ถ้าผมจะใผ้น้องเขานั่งดื่มด้วยจะคิดราคาเท่าไรหรอครับ?... //มองไปหาโอจิ

มาคัสขึ้นชื่อเป็นเจ้าพ่อมาเฟียแก๊งมังกรทองที่โด่งดังมานับ17ปีจึงไม่มีใครกล้าปฏิเสธเข้า ด้วยความน่าเกรงขามและความบ้าระห่ำของเขาจึงทำให้เจ๊เจ้าของร้านหันไปมองหน้าของโอจิด้วยความสงสารทันที

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

เจ๊ขอคุยกับน้องเขาสักครู่นะคะคุณมาคัส.. //จูงมือโอจิออกไปนอกห้อง

โอจิ 😳 : นายเอก :

ค..ครับเจ๊?! //เดินตามเจ๊เจ้าของร้านไป

มาคัส ☺ : พระเอก :

..//มองตามหลังของโอจิด้วยสายตาเจ้าเลห์

หลังจากทั้งสองออกมาจากห้องของมาคัสแล้วเอดิลจึงเอ่ยขึ้นว่า

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

หนูโอจิจ้ะ..

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

เจ๊รบกวนเราหน่อยได้มั้ย..

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

เขาเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเราเราปฏิเสธเขาไม่ได้ด้วยไม่งั้นร้านเราระเบิดแน่

โอจิ 😳 : นายเอก :

ต...แต่เจ๊ครับ..

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

เจ๊ขอร้องนะโอจิเจ๊จะขึ้นเงินเดือนให้เราเป็นกรณีพิเศษเลย//กลุมมือของโอจิ

โอจิ 😳 : นายเอก :

ก..ก็ได้ครับเจ๊..

ในขนะเดียวกันพายในห้อง

มาคัส ☺ : พระเอก :

เป็นเด็กที่น่าสนใจดีจริงๆ.. //ยิ้มจิต

โย 😉 : เพื่อนนายเอก :

มึงมันน่ากลัวมาคัส555 //พูดพร้อมเปร่งเสียงหัวเราะออกมา

โย 😉 : เพื่อนนายเอก :

แต่ตอนน้องคนนั้นเดินเข้ามากูได้กลิ่นอะไรหอมๆด้วยว่ะ

โย 😉 : เพื่อนนายเอก :

กลิ่นเหมือน...

มาคัส ☺ : พระเอก :

น้ำชา..

โย 😉 : เพื่อนนายเอก :

ใช่เป็นกลิ่ชาคร้ายๆชาดอกไม้หรืออะไรสักอย่าง

มาคัส ☺ : พระเอก :

ชากุหลาบ..//ยิ้มจิตออกมา

โย 😉 : เพื่อนนายเอก :

มึงรู้เยอะ //ชกแขนมาคัส

หลังจากจบบทสนทนาทั้ง2ก็เดินเข้ามาในห้อง

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

คุณมาคัสคะ

มาคัส ☺ : พระเอก :

...//หันไปมองด้วยใบหน้าเย็นชา

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

คือ..เจ๊ให้น้องเขานั่งดื่มได้แต่อยากให้คุณมาคัสเสนอราคามาเจ๊คำนวนไม่ถูกจริงๆ

มาคัส ☺ : พระเอก :

300,000

โย 😉 : เพื่อนนายเอก :

ใจป๋าจัด //บีบไหล่ให้มาคัส

โอจิ 😳 : นายเอก :

... //อึ้งกับราคาที่อีกฝ่ายเสนอมา

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

3...300,000!!!!

มาคัส ☺ : พระเอก :

หรือไม่พอ?...//พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เอดิล : เจ๊เจ้าของร้าน :

พ...พอค่ะ!!!! //รีบรับทันที

มาคัส ☺ : พระเอก :

นายน่ะ..//หันไปมองโอจิด้วยสายตาเย็นชา

โอจิ 😳 : นายเอก :

ค..ครับคุณลูกค้า

มาคัส ☺ : พระเอก :

เรียกมาคัสก็ได้..//ถอนหายใจออกมาเฮือกนึง

โอจิ 😳 : นายเอก :

ค..รับคุณมาคัส

มาคัส ☺ : พระเอก :

เป็นโอใช่มั้ย?..//มองดเวยสายตาเย็นชา

โอจิ 😳 : นายเอก :

...

มาคัสและโยต่างมองเป็นตาเดียวกัน

โอจิ 😳 : นายเอก :

ครับ..

มาคัส ☺ : พระเอก :

//ยิ้มจิตออกมา

โย : สัสรอยยิ้มแบบนี้น่ากลัวกว่าทุกทีเลยสัส

โอจิ : ท..ทำไมเขาถึงทำสายตาและรอยยิ้มแบบนั้นออกมาล่ะ..ม..มันน่ากลัว...

มาคัส ☺ : พระเอก :

เอนิลออกไปได้แล้ว

มาคัส ☺ : พระเอก :

ไว้ฉันจะจ่ายให้ตอนเช็คบิล //มองโอจิไม่ระสายตา

โอจิ 😳 : นายเอก :

... //ยืนกุมมือก้มหน้า

ตัดจบอีกครั้ง!!!!

แอดไทม์ 😊💚

อะฮุๆๆๆๆๆๆๆ//ยิ้มจิต

วิเรีย 🙉 : ชะนี 1 :

อีบ้า

แอดไทม์ 😊💚

ควยไรคะต่อสกะกูมะ

วิเรีย 🙉 : ชะนี 1 :

กลัวมั้ง

แอดไทม์ 😊💚

👀 👄 //ถือบทของวิเรีย

วิเรีย 🙉 : ชะนี 1 :

กรี๊ส!!!!!!!!!!!อย่านะ!!!!!!!

แอดไทม์ 😊💚

กราบฉันสิ้UvU//ยืนแบบผู้ชนะ

มาคัส ☺ : พระเอก :

ทะเลาะกันจบรึยัง?..

แอดไทม์ 😊💚

อะจร้าพ่อตัวเด่นน

แอดไทม์ 😊💚

ตอนต่อไปก็ฝากตามกันด้วยนะครับ!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ