แด่ฉันผู้เป็นนางร้าย Feilong × Fuchen
ฝันเห็นอดีต
ซูหลิง(นางร้าย)
//.ลืมตาขึ้น
ซูหมิง(พระเอก)
เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง
ซูหลิง(นางร้าย)
มึงใครเนี่ย
เฉิงอี้(นางเอก)
ซูหลิง เหตุใดเจ้าจึงพูดกับท่านพี่ซูหมิงเยี่ยงนี้
ซูหลิง(นางร้าย)
ห้ะ อะไรนะ?
เฉิงอี้(นางเอก)
เฮ้อ ช่างเถอะ เจ้าเพิ่งฟื้นจากการตกน้ำ
ซูหมิง(พระเอก)
เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง
ซูหลิง(นางร้าย)
ก็ดีนะทำไมหรอ
ซูหลิง(นางร้าย)
(กูฝันอะไรวะเนี่ย)
ซูหมิง(พระเอก)
เจ้ารู้สึกเจ็บปวดตรงไหนรึ เหตุใดจึงทำสีหน้าเช่นนั้น
ซูหลิง(นางร้าย)
อ่า...ท่านพี่น้องอยากดื่มน้ำ
ซูหมิง(พระเอก)
//.หยิบน้ำให้ซูหลิง
ซูหลิง(นางร้าย)
//.ดื่มน้ำ
เฉิงอี้(นางเอก)
เอ่อ.. ท่านพี่ซูหมิงน้องอยากไปดูโคมลอย ไม่ทราบว่าท่านพี่อยากไปด้วยกันมั้ยเพคะ
ซูหมิง(พระเอก)
พี่คงไปกับเจ้าไม่ได้หรอก พี่ต้องดูแลซูหลิงน้องสาวเพียงคนเดียวของข้า
ซูหมิง(พระเอก)
//.ลูบหัวซูหลิงเบาๆ
เฉิงอี้(นางเอก)
น้องไปคนเดียวก็ได้เพคะ//.ทำหน้าหงอย
ซูหลิง(นางร้าย)
ท่านพี่ไปกับนางเถอะเพคะ น้องอยากอยู่คนเดียวสักพัก
ซูหมิง(พระเอก)
แต่เจ้ายังอาการน่าเป็นห่วง
เฉิงอี้(นางเอก)
เอ่อ ท่านพี่เพคะในเมื่อ ซูหลิงอยากอยู่คนเดียวงั้น เราก็ไปกันเถอะเพคะ
เฉิงอี้(นางเอก)
จะได้ไม่รบกวนซูหลิงพักผ่อนด้วย
ไม่นานนักก็มีหญิงสาวท่าทางลุกลี้ลุกลนเข้ามาในห้อง
ลู่เจีย
คุณหนูเพคะ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง
ซูหลิง(นางร้าย)
ลู่เจีย เกิดอะไรขึ้นกับฉัน
ลู่เจีย
คุณหนูวางเเผนผลัก เฉิงอี้คนรักของท่านซูหมิงตกน้ำเพคะ
ลู่เจีย
แต่คุณหนูพลาดท่าตกไปเอง
ลู่เจีย
ข้าแก้ต่างให้ว่า คุณหนูแค่จะเข้าไปพูดคุยกับเฉิงอี้แต่ดันพลัดตกลงน้ำเพคะ
ซูหลิง(นางร้าย)
ดีมากทำให้ฉันดูโง่นี่แหละ
ลู่เจีย
ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้นเพคะคุณหนู
ลู่เจีย
เอ่อ คุณหนู ข้าไปได้ยินแม่ครัวพูดกันว่าเฉิงอี้กับท่านซูหมิงจะแต่งงานกันอีกไม่นานเพคะ
ลู่เจีย
ก็คุณหนูชอบท่านซูหมิงไม่ใช่หรอเพคะ
ซูหลิง(นางร้าย)
ชอบพี่ชายตัวเอง? ฉันชอบพี่ชายตัวเองงั้นหรอ!!!
ลู่เจีย
จุ๊ๆๆ เบาๆสิเพคะคุณหนู
ลู่เจีย
คุณหนูทำทุกทางเพื่อไม่ให้เขารักกันนี่เพคะ
ซูหลิง(นางร้าย)
นั้นข้านอนต่อหล่ะ
หลิงเมี่ยง
วางไว้ตรงนั้นเลย
หลิงเมี่ยง
ขยับมาอีกหน่อยสิ
ซูหลิง(นางร้าย)
หนวกหู!!! คนจะหลับจะนอน
หลิงเมี่ยง
ขอประทานอภัยเพคะคุณหนู
ซูหลิง(นางร้าย)
แล้วนี่ทำอะไรกัน
หลิงเมี่ยง
จัดสถานที่แต่งงานให้นายหญิงเฉิงอี้และ คุณชาย ซูหมิงเพคะ
ซูหลิง(นางร้าย)
ห้ะ ทำไมไวอย่างนี้เล่า!
ซูหมิง(พระเอก)
ก็พี่อยากแต่งแล้วนี่น่า//.ลูบหัวซูหลิง
ซูหลิง(นางร้าย)
เหตุใดจึงไม่ถามน้องสักคำ
ซูหมิง(พระเอก)
งานแต่งเจ้ารึ
ซูหมิง(พระเอก)
นี่งานแต่งข้า
ซูหมิง(พระเอก)
เจ้าเป็นน้องสาวข้า เหตุใดข้าจึงต้องถามเจ้าด้วยเล่า
ซูหลิง(นางร้าย)
จะแต่งก็แต่งไปเลยข้าจะนอนต่อหล่ะ
ซูหมิง(พระเอก)
นี่กี่โมงกี่ยามแล้ว อาบน้ำแต่งตัวบ้างสิ
ซูหมิง(พระเอก)
เจ้ายังเป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะมีชายมาแลเสียทีเล่า
ซูหลิง(นางร้าย)
ปล่อยข้าเถอะ(ก็ข้ารักแต่ท่าน)
ลู่เจีย
คุณหนู ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะเพคะ
ลู่เจีย
คุณหนูซื่อหลินมาหาเพคะ
ซูหลิง(นางร้าย)
อื้อ โอเคร
ซื่อหลิน
ข้ากำลังคิดถึงอยู่พอดีเลย
ซูหลิง(นางร้าย)
เจ้าเป็นอย่างไรบ้างซื่อหลิน
ซื่อหลิน
ชีวิตดีขึ้นเรื่อยๆแล้วเจ้าหล่ะ เรื่องเฉิงอี้
ซูหลิง(นางร้าย)
เขากำลังจัดสถานที่งานแต่ง
ซูหลิง(นางร้าย)
คนอย่างข้าซะอย่าง
ซื่อหลิน
โถ่ซูหลิง ไม่ได้นะ เจ้าต้องไม่ยอมๆ
ซูหลิง(นางร้าย)
เอาน่า ประเดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง
เฉิงอี้ได้ออกมาเดินเล่นนอกจวนเพราะลมเย็นดี
ลู่เจีย
ได้เวลาแล้วเพคะคุณหนู
ลู่เจียและซูหลิงใช้หน้ากากปกปิดใบหน้า
ลู่เจียได้ย่องไปด้านหลังของเฉิงอี้และโปะยาสลบ
เฉิงอี้(นางเอก)
อื้อๆ//.ดิ้น
ลู่เจียได้ลากเฉิงอี้หลบเพื่อไม่ให้ใครเห็น
หลิงเมี่ยง
เอ๋?เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย
ซูหลิง(นางร้าย)
อ่าวหลิงเมี่ยง
ซูหลิง(นางร้าย)
มาเดินเล่นเหมือนกันรึ
หลิงเมี่ยง
เมื่อกี้เป็นท่านเองหรือ
ซูหลิง(นางร้าย)
ก็ใช่หน่ะสิ ไม่ใช่ข้าจะเป็นใคร?
หลิงเมี่ยง
ท่านเห็นนายหญิง เฉิงอี้หรือไม่เพคะ
หลิงเมี่ยง
เห็นว่าจะออกมาเดินเล่นแถวนี้
ซูหลิง(นางร้าย)
ไม่ใช่ไปหาท่านพี่ซูหมิงหรือ?
ซูหลิง(นางร้าย)
ข้าเดินแถวนี้คนเดียวนี่นา ไม่เจอใครเลย
หลิงเมี่ยง
นั้นข้าขอโทษเพคะมา รบกวนเวลาพักของท่าน
ซูหลิง(นางร้าย)
อืม ไปได้แล้วข้าเห็นหน้าเจ้าแล้วทุเรศลูกตาข้า
หลิงเมี่ยง
ขอโทษเพคะ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละเพคะ//.เดินออกไป
ซูหลิง(นางร้าย)
มัดเชือกคล้องหินที่ขานางซะแล้วจับนางถ่วงน้ำซะ
ลู่เจีย
//.ถีบเฉิงอี้ตกน้ำ
ลู่เจีย
ไปกันเถอะเพคะคุณหนู
ลู่เจียและซูหลิงได้วิ่งหนีไป
ซูหมิงเห็นปิ่นที่เฉิงอี้ใช้เป็นประจำตกอยู่
ซูหมิงกระโดดลงน้ำไปคว้าร่างเฉิงอี้ขึ้นมาทันที
เฉิงอี้(นางเอก)
แฮ่กๆ//.ไอ
เฉิงอี้(นางเอก)
ท่านพี่//.กอดซูหมิง
เฉิงอี้(นางเอก)
ข้ากลัวเหลือเกินเพคะ//.ร้องไห้
ซูหมิงกอดเฉิงอี้ตอบแล้วปลอบนางให้หายขวัญเสีย
เฉิงอี้(นางเอก)
มีคนจะทำร้ายข้า
ซูหมิง(พระเอก)
ใครเจ้ารู้ตัวคนร้ายรึ?
เฉิงอี้(นางเอก)
ไม่ข้าไม่รู้
ซูหมิง(พระเอก)
ข้าว่าเจ้ากลับเข้าจวนก่อนดีกว่า
ซูหมิงได้พาเฉิงอี้กลับจวน
ซูหมิง(พระเอก)
ข้าว่าเราเลื่อนงานแต่งออกไปก่อนเถิด
ซูหมิง(พระเอก)
รอเจ้าหายดีก่อน
เฉิงอี้(นางเอก)
ข้าไม่เป็นไรเพคะ
ซูหมิง(พระเอก)
ช่วงนี้น่าจะมีคนปองร้ายเจ้า ข้าจะให้คนมาคุ้มกันมากขึ้น และจะหาตัวคนร้ายให้เร็วที่สุด
เฉิงอี้(นางเอก)
ขอบคุณเพคะท่านพี่
ซูหลิงและลู่เจียได้เข้ามาในห้อง
ซูหลิง(นางร้าย)
เฉิงอี้ข้าปักผ้ามาแสดงความยินดีที่จะได้แต่งงานกับพี่ของข้า เจ้ารับไว้สิ
ซูหมิง(พระเอก)
งานแต่งจะถูกเลื่อนออกไปก่อน
ซูหลิง(นางร้าย)
อะไรนะท่านพี่
ซูหลิง(นางร้าย)
เป็นเพราะเหตุใด?
ซูหมิง(พระเอก)
เฉิงอี้จมน้ำเมื่อกี้มีคนโปะยาสลบใส่นาง
ซูหมิง(พระเอก)
และเอานางไปถ่วงน้ำ
ซูหลิง(นางร้าย)
ใครมันทำอย่างนั้นกับพี่สะใภ้ของข้า!
ซูหมิง(พระเอก)
ข้ายังไม่รู้ แต่ข้าจะหาตัวคนร้ายให้ได้
งานแต่งของซูหมิง และเฉิงอี้ได้เกิดขึ้น
เฉิงอี้(นางเอก)
ข้างามหรือยังหลิงเมี่ยง
หลิงเมี่ยง
เดี๋ยวข้าไปเอาผ้าคลุมผมเจ้าสาวมาให้นะเพคะ
ซูหลิง(นางร้าย)
ข้ามีอะไรจะให้
ซูหลิง(นางร้าย)
แต่เจ้าต้องไปกับข้าก่อน
ซูหลิง(นางร้าย)
ตามมาเถอะน่า
ซูหลิง(นางร้าย)
มันสวยงามมาก
ซูหลิง(นางร้าย)
ข้าอยากให้เจ้าเห็นก่อน เเต่งงานกับพี่ของข้า
เฉิงอี้(นางเอก)
ข้าว่าเรามาไกลเกินไปแล้วเพคะ
เฉิงอี้(นางเอก)
เราควรกลับก่อนที่งานจะเริ่มนะเพคะ
ซูหลิง(นางร้าย)
เจ้าต้องเห็นมันก่อน! ตามข้าขึ้นมา
เฉิงอี้(นางเอก)
ไหนเพคะท่านจะให้ข้าดูอะไรเพคะ?
เฉิงอี้(นางเอก)
ท่านจะทำอะไรของท่าน!
ซูหลิง(นางร้าย)
ข้าก็จะให้เจ้าดูกระบี่ของข้าไง!
ซูหลิง(นางร้าย)
ดูซะก่อนตาย
เฉิงอี้(นางเอก)
ทำไมท่าน..
ซูหลิง(นางร้าย)
เจ้าแย่งท่านพี่ไปจากข้า
ซูหลิง(นางร้าย)
ข้าชอบท่านพี่ซูหมิงมาก่อนที่เขาจะพบเจ้าเสียอีก
ซูหลิง(นางร้าย)
เจ้ารู้มั้ยตั้งแต่เจ้าเข้ามา
ซูหลิง(นางร้าย)
ท่านพี่ก็สนใจเจ้ามากกว่าข้า
ซูหลิง(นางร้าย)
แต่ก่อน//.สะอื้น
ซูหลิง(นางร้าย)
ท่านพี่เคยรักและดูแลข้า
ซูหลิง(นางร้าย)
มันเป็นเพราะเจ้า
ซูหลิง(นางร้าย)
ท่านพี่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย
เฉิงอี้(นางเอก)
แต่ท่านพี่ซูหมิงเป็นพี่แท้ๆของท่าน
ซูหลิง(นางร้าย)
แล้วข้าชอบมิได้หรือ ท่านพี่ซูหมิงต้องเป็นของข้า
ซูหลิงไม่รู้เลยว่าซูหมิง แอบตามพวกเขามา
และได้ยินเรื่องราวทั้งหมด
เฉิงอี้(นางเอก)
เป็นไปไม่ได้หรอกซูหลิง
ซูหลิง(นางร้าย)
เป็นไปได้ถ้าไม่มีเจ้า
ซูหลิงง้างกระบี่จะฟันไปที่ลำตัวของ เฉิงอี้
ซูหมิงใช้กระบี่ของตนแทงหลังซูหลิงจนทะลุไปข้างหน้า
ซูหลิง(นางร้าย)
ทะ..ท่านพี่
ซูหลิงน้ำตาไหลพรากหลังเห็นซูหมิง พี่ชายของตน ที่ตนแอบรักมานานนับ10ปีกำลังจะสังหารตน
ซูหมิง(พระเอก)
ซูหลิง!!//.ซูหมิงเข้ากอดซูหลิงทันที
ซูหมิง(พระเอก)
เจ้าลืมตาขึ้นมาสิ
ซูหลิง(นางร้าย)
ข้ารักท่าน
ซูหลิงพูดอย่างเเผ่วเบาและจากไป
ซูหมิงร้องไห้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ซูหมิง(พระเอก)
เจ้าออกไปเลย!!
ซูหมิง(พระเอก)
อย่ามายุ่งกับข้า
เฉิงอี้(นางเอก)
ฮึก//.ร้องไห้
เฉิงอี้(นางเอก)
ข้าขอโทษ!!//.ร้องไห้
ซูหมิงหยิบกระบี่ที่มือของซูหลินแล้วแทงตัวเองก่อนจะสิ้นใจไปอีกคน
เฉิงอี้(นางเอก)
ไม่นะ!!!!!!//.กอดซูหมิง
เฉิงอี้สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจะวิ่งเข้าไปกอดซูหมิง แต่ดันสะดุดก้อนหินล้มตกหน้าผา ตายตามไป
ผู้เเต่ง
ขออภัยในความรุนแรงในเนื้อเรื่องนะคะ
Comments