ตัวฉันในแฟรี่เทลจะรอดไหมนะ?
จุดเริ่มต้นของเรื่องราว #3
ในบ้านของชายปริศนาที่อยู่ท้ายเมือง
มิยู
อะ…อือ (ค่อยๆรู้สึกตัวและลืมตา)
มิยู
ทำไมฉันมาอยู่บนเตียงได้ละ ดะ…เดียวนะแล้วนี้เตียงใครละเนี้ย!!!!!
เสียงปริศนา
อ่าวเธอตื่นแล้วนิ
มิยู
ฮ้ะ! อ้าย!!!!!! กรี้ด!!!
เสียงปริศนา
เฮ้ย เดียวกรี้ดทำไมเนี้ย
(กรี้ดอยู่ไม่ได้ฟังที่พูด)!!!!
เสียงปริศนา
นี้เธอหยุดกรี้ดก่อนได้ไหม!!!!(ขึ้นเสียง)
เสียงปริศนา
อะเคค่อยยังชั่ว
เสียงปริศนา
ในที่สุดก็หยุดกรี้ดสะที
มิยู
(นั่งเงียบ+ตัวสั้นเพราะกลัว)
เสียงปริศนา
เธอเป็นอะไรหรือป่าวตัวสั้นเชียว (จะเข้าไปจับตัว)
มิยู
ขะ….ขอโทษนะคะ อย่าทำอะไรหนูเลยนนะคะ
มิยู
หนูกลัวแล้วปล่อยหนูไปนะคะ
เสียงปริศนา
นี้ใจเย็นก่อนสิ
เสียงปริศนา
ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก
เสียงปริศนา
อืกอย่างฉันเป็นคนช่วยเธอไว้นะ
มิยู
เอ๋ อะ ยะ..อย่างนั้นหรอคะ
มิยู
ขะ…ขอโทษค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณเป็นคนช่วยหนู
เสียงปริศนา
เฮ้อ~~เอาเถอะฉันไม่คิดมากหรอก
เสียงปริศนา
ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ
เสียงปริศนา
ใช่นะถ้าต้องมาคุยกันแบบนี้แล้วไม่รู้จักชื่อเนี้ยมันน่ารำคาญแล้วก็คุยกันยากด้วยนะ
เสียงปริศนา
งั้นฉันแนะนำตัวก่อนละกัน
นัทสึ
ฉัน นัทสึ นะ เป็นจอมเวทย์ของกิลล์ แฟรี่เทล นะ
มิยู
อะ!!! หนู…มิยูค่ะ (พูดแบบอายๆ)
นัทสึ
อะไรไม่ค่อยได้ยินเลย
นัทสึ
หืม.…ทำไมต้องอายด้วยนะแค่บอกชื่อเอง
นัทสึ
เอ้าเถอะเท่าเราก็รู้จักชื่อของกันและกันละนะ
อื้ด~~~เสียงท้องร้องของมิยู
มิยู
อ้ะ!!!! (หน้าแดงเพราะอาย)
นัทสึ
หืม~~~นี้เธอหิวอยู่สินะ
นัทสึ
งั้นรอแปปนึ่งละกันเดียวฉันหาอะไรให้กินนะ 😁 นอนรอไปก่อนละกันนะ
Comments