โปรดเห็นใจ นางร้ายคนนี้ที
ตอนที่4
เบล
แอ๊ะ ไปทางนั้นเหรอคะ//เดินตาม
เมฆ
ถ้าอย่างงั้น เราไปเดินเล่นกันดีมั้ยครับ
พล
นั้นสิ กินอิ่มเดินสักหน่อยคงดี
เบล
//เดินเข้าบ้านพร้อมกับถุงชุดนักเรียน
เบล
ไม่เป็นไรค่ะป้า หนูถือเองได้ค่ะ
ป้าดาว
คุณท่านกับคุณหญิงยังไม่กลับหรอกค่ะ
เบล
อ่อ ขอบคุณค่ะ//เดินขึ้นห้อง
เบล
//ล้มตัวนอนหงายบนเตียง
เบล
(ทำไมพระรองถึงเป็นแบบนี้ละเนี้ย)
เบล
ในนิยายบอกมาอบอุ่นไม่ใช่เหรอ
เบล
อ่อ ในนิยายบรรยายให้นางเอกไม่ใช่นางร้าย
เบล
คุณเหนือ พระเอก
ข้าวหอม นางเอก
สตางค์ เพื่อนนางเอก
คุณเมฆ ลูกพี่ลูกน้องพระเอก
คุณพล เพื่อนพระเอกกับเมฆ
แล้วก็ เขา(คุณบอส) พระรอง
เบล
อ่ะจริงสิ ภาคิน ตัวร้ายของอีกคน ยังไม่เจอเลย
เบล
ต้องไปคุยกับเขาให้หยุดซะแล้ว
เบล
//เดินไปที่สระน้ำของมหาลัย
เบล
ปกติเค้าจะอยู่แถวนี้นิ
เบล
แล้วเราจะคุยกับเค้ายังไงล่ะ
ใครไม่รู้
เธอมาทำอะไรที่นี้
ภาคิน
มีอะไรยืนบื้ออยู่ได้
เบล
เอ่อ คือเบลมีเรื่องอยากคุยด้วยค่ะ
ภาคิน
นี้พูดเพราะกับเค้าเป็นด้วยเหรอ
เบล
เอ่อคือว่าเรื่องข้อตกลงของคุณกับเบล
เบล
คือว่าเบล เบลไม่อยากทำแล้วค่ะ
เบล
เบลคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ทั้งตัวคุณแล้วก็เบลเลยด้วย
ภาคิน
ไม่มีประโยชน์เหรอ //เสียงนิ่ง
ภาคิน
ทำไม ฉันได้ข้าวหอม
ส่วนเธอได้ไอเหนือไป
เบล
แต่เราสองคนไม่ได้รักพวกเค้า
เบล
เราสองคนแค่อยากชนะเท่านั้นนะคะ
ภาคิน
เธอเองก็อยากได้ไอเหนือ!!
เบล
มันไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ
เบล
คุณข้าวหอมก็ไม่ได้ชอบคุณเช่นกัน
ภาคิน
ฉันทำเอง และฉันไม่รับรองความปลอดภัยของไอเหนือ
เบล
ขอร้องล่ะค่ะ อย่าทำอะไรพวกเค้าเลย
ภาคิน
เหอะ ขอร้องเหรอ คนอย่างเธอมาขอร้องฉัน
ภาคิน
แต่ฉันจะหยุดก็ต่อเมื่อฉันใด้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเท่านั้น//ยกยิ้ม
เบล
แล้วถ้าเบลไม่ยอมล่ะคะ//กำหมัดแน่น
ภาคิน
ไม่ยอมแลัวจะมันยังไง
ภาคิน
คนอย่างเธอจะทำอะไรได้
เบล
เบลจะทำทุกทางนั้นแหละค่ะ
เบล
(กล้าๆหน่อย)//บอกตัวเอง
ภาคิน
เหอะ ฉันก็รู้เหมือนกันว่าเธอจะทำอะไร//จ้องหน้าเบล
เบล
นี้ขนาดเค้าแค่จ้องเราก็กลัวจะตายอยู่แล้ว
ข้าวหอม
เบล ไปไหนมา ทำไมมาช้าจัง
เบล
เอ่ออ คือเบลท้องเสียนิดหน่อยน่ะ//ยิ้มให้
ข้าวหอม
เบลไปพักที่ห้องพยาบาลมั้ยเดี๋ยวเราพาไป
สตางค์
เบลเป็นอะไรเหรอ//เดินเข้า
เบล
ไม่เป็นไรเบลดีขึ้นมากแล้ว
เบล
อ่ะ เดี๋ยวอาจารย์ก็มาแล้ว ไปนั่งกันเถอะ//เปลี่ยนเรื่อง
สตางค์
//นั่งถัดจากข้าวหอม
เบล
เรียนไม่รู้เรื่องเลยอ่าา
ข้าวหอม
เราก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน
สตางค์
อย่าไปเครียด ไปกินข้าวดีกว่า//ลุกขึ้น
ทั้งสามคนเเดินไปที่โรงอาหาร
Comments