ข้ามันก็เเค่ของข้างทาง ตอนที่1

กูสนาม (ตอนเด็ก)

ผกามานี่สิๆ//วิ่งเล่น

ผกามาศ (ตอนเด็ก)

เจ้าอย่าวิ่งเร็วสิ ข้าตามเจ้าไม่ทันนะ!//วิ่งตาม

จันชะตา (พี่กุสนาม)

พวกน้องๆ นี่เล่นอะไรกัน

กูสนาม (ตอนเด็ก)

เล่นวิ่งไล่จับครับพี่จัน มาเล่นกับพวกเราสิ

จันชะตา (พี่กุสนาม)

พี่ไม่อยากเล่น

กูสนาม (ตอนเด็ก)

พี่ต้องเล่น

จันชะตา (พี่กุสนาม)

ก็ได้

ทั้ง3ได้วิ่งไล่จับกับ

ตัดมา เวลาผ่านมา3ปี

ผกามาศ (ตอนเด็ก)

เจ้าต้องไปจริงๆ หรอ

กูสนาม (ตอนเด็ก)

ข้าต้องไปจริงๆ

ผกามาศ (ตอนเด็ก)

เจ้าจะไปนานเท่าไร่

กูสนาม (ตอนเด็ก)

คิดว่าจะไม่ได้กลับมาเลย พ่อข้าต้องไปสู้รบ โดยที่ให้ข้าไปอยู่กับเเม่

ผกามาศ (ตอนเด็ก)

เจ้าอย่าลืมข้านะ

กูสนาม (ตอนเด็ก)

ข้าไม่ลืมเจ้าเเน่ ผกา//กอดผกา

ผกามาศ (ตอนเด็ก)

ข้าก็จะไม่ลืมเจ้ากุสนาม

ตัดมาปัจจุบัน

ผกามาศ //น.อ

ดอกไม้นี้สวยเยี่ยงนัก//หยิบดอกไม้ขึ้นมา

ผกามาศ //น.อ

ถึงเเม้จะอยู่ตามข้างทาง เเต่กลับโชยกลิ่นหอม

ผกามาศ //น.อ

ดอกไม้นี้ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ

ชัยญชาต //ตัวร้าย

เเม่หญิงงามผู้นี้เป็นใครกัน

ชัยญชาต //ตัวร้าย

งามจนข้าไม่อาจละสายตาได้

ผกามาศ //น.อ

ขอบคุณค่ะ

ชัยญชาต //ตัวร้าย

เจ้าชื่อกะไรรึ

ผกามาศ //น.อ

ข้าชื่อผกามาศ

ชัยญชาต //ตัวร้าย

ข้าชื่อชัยญชาต เป็นผู้ครองเเห่งเมืองกรุงลลาววดี

ชัยญชาต //ตัวร้าย

เจ้าสนใจจะอยู่กับข้าหรือไม่//จับมือผกา

ชัยญชาต //ตัวร้าย

ข้าสัญญาว่าจะรักเเค่เพียงเจ้าชั่วชีวิตจะหาไม่

ผกามาศ //น.อ

ข้ายินดีเพคะ

ผกามาศ //น.อ

ข้าสัญญาว่าจะรักท่าน

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ