I Love You Most. 5

ั

บาส

ดีขึ้นแล้วเหรอ

ซิดนีย์(นอ.)

อืม

น้ำผึ้ง

สำออยอีกละ(พูดเบาๆ)

ซิดนีย์(นอ.)

//ได้ยิน

จีจี้

ยัยผึ้ง!

น้ำผึ้ง

อะไร!?

จีจี้

//ส่ายหัว

บาส

ซิดมานี่

ซิดนีย์(นอ.)

มีไร

บาส

มึงพูด

กันต์

เมื่อวานที่เธอไม่มา

กันต์

ไอ้ผึ้งอ่ะ มันว่าแกสำออย

ซิดนีย์(นอ.)

เอ้าอีนี้!

บาส

ไม่เอาซิด

บาส

ใจเย็น

ซิดนีย์(นอ.)

โอเค

ติ๊ง

แชท

ธามไท(พอ.)

เธอ

ธามไท(พอ.)

เที่ยงนี้กินไร

ซิดนีย์(นอ.)

ไม่รู้

ธามไท(พอ.)

รอฉันก่อนนะ อย่าพึ่งสั่งอะไร

ธามไท(พอ.)

เดี๋ยวเที่ยงฉันไปหา

ซิดนีย์(นอ.)

ทำไม

ธามไท(พอ.)

รอดูๆ

ซิดนีย์(นอ.)

เคๆ

ซิดนีย์(นอ.)

เอองานเมื่อวานจะทำวันไหนอ่ะ

บาส

เย็นนี้ไหมละ

บาส

เธอว่างไหม

ซิดนีย์(นอ.)

ว่างๆ

ซิดนีย์(นอ.)

ทำที่ไหน

กันต์

บ้านเธอ

ซิดนีย์(นอ.)

เอางั้นเหรอ

กันต์

อืมใช่

ซิดนีย์(นอ.)

ก็ได้ๆ

บาส

ไปเรียนได้แล้วจะสายแล้ว

ธามไท(พอ.)

แชท

ธามไท(พอ.)

เธออยู่ไหน

ซิดนีย์(นอ.)

โรงอาหาร

ธามไท(พอ.)

อย่าเพิ่งสั่งไรละ

ซิดนีย์(นอ.)

ค่าาา

บาส

เอ้าซิดไม่กินเหรอ

ซิดนีย์(นอ.)

กินดิ

ซิดนีย์(นอ.)

รอคนก่อน

บาส

ใคร

ซิดนีย์(นอ.)

เดี๋ยวก็รู้

ธามไท(พอ.)

เธออ

ซิดนีย์(นอ.)

มาแล้วเหรอ

ธามไท(พอ.)

อ่ะนี่

ธามไท(พอ.)

ซิดนีย์(นอ.)

อะไรอ่ะ

จีจี้

//มอง

น้ำผึ้ง

//มอง

กันต์

//มอง

บาส

//มอง

ซิดนีย์(นอ.)

นี่ทำเองเหรอ

ธามไท(พอ.)

อืม

ธามไท(พอ.)

กินให้หมดละ

ธามไท(พอ.)

ไปละ

จีจี้

ใคร

ซิดนีย์(นอ.)

เพื่อน

น้ำผึ้ง

นี่แกไปรูจักกับคนแบบนั้นด้วยเหรอ

ซิดนีย์(นอ.)

อืม

ซิดนีย์(นอ.)

แล้ว?

บาส

นั้นไอ้ธามที่มีเรื่องกับรุ่นพี่นะ

บาส

จะไว้ใจมันได้เหรอ

กันต์

นี่ๆ

กันต์

ได้ยินมาว่ามันเป็นนักเลงด้วย

ซิดนีย์(นอ.)

เอ่อ

ซิดนีย์(นอ.)

เดี๋ยวค่อยเล่า

ซิดนีย์(นอ.)

กินก่อน

น้ำผึ้ง

จะเลือกคบคนก็เลือกให้ดีๆหน่อย(พูดลอยๆ)

ซิดนีย์(นอ.)

//มอง

ซิดนีย์(นอ.)

//ลุก

ซิดนีย์(นอ.)

บ่ายไม่มีเรียนใช่ไหม

ซิดนีย์(นอ.)

ฉันกลับละ

บาส

เดี๋ยวก่อนซิด

กันต์

ไม่ต้องตาม

กันต์

ดูท่าทางมันคงโมโห

ซิดนีย์(นอ.)

//ซื้อน้ำ

ธามไท(พอ.)

//เห็น

ธามไท(พอ.)

เธอ

ธามไท(พอ.)

ซื้อไรอะ

ซิดนีย์(นอ.)

น้ำ

ซิดนีย์(นอ.)

ยังไม่กลับอีกเหรอ

ธามไท(พอ.)

ยัง

ธามไท(พอ.)

แล้วนี่เธอจะไปไหน

ซิดนีย์(นอ.)

กลับบ้าน

ธามไท(พอ.)

บ่ายไม่มีเรียนเหรอ

ซิดนีย์(นอ.)

ไม่

ธามไท(พอ.)

เธอเป็นไรรึเปล่า

ธามไท(พอ.)

ทำไมทำหน้างั้น

ซิดนีย์(นอ.)

ป่าวไม่เป็นไร

ธามไท(พอ.)

แน่นะ

ซิดนีย์(นอ.)

อืม!

ธามไท(พอ.)

แล้วกลับไง

ซิดนีย์(นอ.)

ไม่รู้น่าจะเรียกแก๊บ

ธามไท(พอ.)

เดี๋ยวฉันไปส่ง

ซิดนีย์(นอ.)

ไม่ต้อง

ธามไท(พอ.)

เถอะน่าา

ธามไท(พอ.)

จะไม่ได้รอรถนาน

ซิดนีย์(นอ.)

ก็ได้

จีจี้

นี่ผึ้งแกพูดแบบนั้นทำไมวะ

น้ำผึ้ง

แล้วทำไมฉันจะพูดไม่ได้

บาส

ไปมึงกลับ

กันต์

ไม่แดกข้าวเหรอ

บาส

แดกไม่ลง

กันต์

เออๆ

่

แชท

บาส

ซิดแกโอเคนะ

ซิดนีย์(นอ.)

อืม

บาส

แล้วนี่กลับยัง

ซิดนีย์(นอ.)

กลับแล้ว

ซิดนีย์(นอ.)

งานขอเลื่อนไปทำพรุ่งนี้นะ

ซิดนีย์(นอ.)

ไท่มีอารมณ์ทำ

บาส

ได้ๆ

บาส

ซิดเลื่อนงาน เป็นพรุ่งนี้

กันต์

เคๆ ถ้าไปสันนี้คงงานไม่เสร็จหรอก

ซิดนีย์(นอ.)

ละกล่องข้าวนี้นายจะเก็บไว้ไหม

ซิดนีย์(นอ.)

ฉันจะได้เอาใส่จาน

ธามไท(พอ.)

เอาไว้กับเธอเลย

ซิดนีย์(นอ.)

น่ากินแต่

ธามไท(พอ.)

แต่ไร

ซิดนีย์(นอ.)

มันมีผัก

ธามไท(พอ.)

เธอไม่กินผักเหรอ

ซิดนีย์(นอ.)

อืม

ธามไท(พอ.)

วันหลังฉันจะไม่ใส่ให้นะ

ธามไท(พอ.)

ก็ว่าตัวเตี้ย

ธามไท(พอ.)

ไม่กินผักนี่เอง//ขยี้หัว

ซิดนีย์(นอ.)

โอ้ยย

ซิดนีย์(นอ.)

นี่

ซิดนีย์(นอ.)

ว่าฉันเตี้ยเหรอ

ธามไท(พอ.)

ล้อเล่นน

จบ





โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ