ศิษย์ขึ้นครู 第2部分

1วันผ่านมา

ยามเฉิน

โม่เหรียญ(นายเอก)

ตำรานี้แตกต่างจากตำรากระบวนท่าทั่วไป

โม่เหรียญ(นายเอก)

ตำรานอกรีตจะแสดงอนุภาคความอาฆาตไว้ภายใน เมื่อเรียนรู้จนครบขั้น สามารถแปลงกายเป็นอะไรก็ย่อมได้

โม่เหรียญ(นายเอก)

ส่วนตำราบำเพ็ญเซียนขั้นโถว จะแสดงอนุภาคบุญบารมีแรงกล้าของผู้ที่มีจิตใจดี

โม่เหรียญ(นายเอก)

เมื่อเรียนรู้จนครบขั้น โถว ถัง ไท่ หวง พลังลมปราณจะแข็งแกร่ง

: แล้งถ้าหากผู้ที่มีจิตใจไม่ดีหรือมาร ปีศาจ มาใช้ตำราบำเพ็ญเซียน ได้ไหมขอรับ

โม่เหรียญ(นายเอก)

ย่อมไม่ได้อยู่แล้ว

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//ตั้งใจฟัง+สงสัย

โม่เหรียญ(นายเอก)

การที่เหล่ามารหรือปีศาจ ใช้ตำราบำเพ็ญเซียน

โม่เหรียญ(นายเอก)

จะทำให้ลมปราณขาดสะบั้น หัวใจระเบิด หรือน้อยกว่านั้นก็อาจทำให้พิการไปตลอดชีวิต

โม่เหรียญ(นายเอก)

แต่ทางกลับกัน หากผู้บำเพ็ญเซียนเรียนรู้ตำรานอกรีต

โม่เหรียญ(นายเอก)

จะทำให้คนผู้นั้นขาดความเป็นมนุษย์และจรรยาบรรณ เพราะความอยากรู้อยากเห็น

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

แล้วเหตุใดถึงต้องเป็นตำรานอกรีตที่ไม่ได้รับการยอมรับจากผู้คน

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ทั้งที่ตำราใดๆ ก็สามารถเรียนได้เหมือนกัน เหตุใดถึงต้องเป็นวิชานอกรีตที่ผู้คนย้ำนักว่าห้ามเรียน

ผู้คนหันมามองเขาด้วยความตกใจ ที่กล้าถามอาจารย์

โม่เหรียญ(นายเอก)

เพราะวิชานอกรีต เป็นสิ่งต้องห้ามไม่ให้เรียน ผู้คนที่มีปัญหาไม่มีทางออก ก็มักจะเรียนวิชานี้เพื่อผลประโยชน์บางประการของตนเอง

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

แล้วเหตุใดคนส่วนใหญ่ถึงโทษเผ่ามาร ปีศาจว่าเป็นคนทำให้บ้านเมืองอยู่ไม่เป็นสุข//มอง

โม่เหรียญ(นายเอก)

(เจ้าเด็กนี่...ถามเช่นนี้หรือ)

โม่เหรียญ(นายเอก)

//ถอนหายใจ+มองกลับ

โม่เหรียญ(นายเอก)

เพราะเมื่อบรรณาการ เผ่ามารและปีศาจสร้างความเดือดร้อน ให้แก่ผู้คนมากมาย

โม่เหรียญ(นายเอก)

ทั้งพรากพวกเขาไปและล้างเมืองอย่างไม่ใยดี ปีศาจขั้นน้อยไม่มีความรู้ความคิด จึงต้องทำตามคำสั่งผู้ขั้นสูงสุด

โม่เหรียญ(นายเอก)

ส่วนเผ่ามาร มีความคิด ความรู้เหมือนคนทั่วไป รวมถึงการฝึกตะบะถึงขั้นสูงสุดนานนับพันปี ถึงสามารถทำลายเมืองได้อย่างง่ายดาย

โม่เหรียญ(นายเอก)

มาถึงเช่นนี้แล้ว เจ้ามีอะไรจะถามข้าอีกหรือไม่

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//หน้านิ่ง

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

ข้าแนะนำให้เจ้าอยู่นิ่งๆเสียดีกว่า//กระซิบหวังหย่ง

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

ท่านอาจารย์ไม่ชอบคนเถียงเก่ง ยิ่งกับเจ้าที่เถียงเอาเป็นเอาตายเช่นนี้

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

จะต้องไม่ยอมเป็นแน่//เป็นห่วง+กระซิบ

: ช่างกล้านัก ดูตาเจ้านั่นสิ อย่างกับตาติ้งจอก//นินทา

: น่ากลัวเสียจริงๆ//พูดเบา

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

(ข้าไม่เห็นจะเข้าใจตรงไหนเลย เหตุใดถึงให้ร้ายแก่เผ่าต่างๆ กระทั้งผู้บำเพ็ญเซียนเองก็ไม่ได้ดีไปกว่านั้น)

โม่เหรียญ(นายเอก)

หากให้ข้าเดา

โม่เหรียญ(นายเอก)

เจ้าคงจะคิดว่า สำนักบำเพ็ญของข้าก็ไม่ได้ดีไปกว่าเผ่าอื่นๆ เหตุใดถึงได้ยกยอตัวเองสูงส่งนัก?

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//ขมวดคิ้ว

โม่เหรียญ(นายเอก)

ข้าจะตอบเจ้า

โม่เหรียญ(นายเอก)

เพราะเผ่ามนุษย์ที่เรียนอยู่ในสำนักของข้า มีรากฐานที่ดีมีขอบเขตที่มั่นคง ในสายตาข้า

โม่เหรียญ(นายเอก)

เผ่ามารหรือปีศาจแล้ว ล้วนต่างระดับกับเรา

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ท่านกล่าวเช่นนี้

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

กำลังจะสื่อว่า เผ่ามารปีศาจเป็นพวกต่ำต้อยงั้นหรือ?//ใจเย็น

โม่เหรียญ(นายเอก)

ข้ายังไม่ได้กล่าว เจ้าคิดไปเอง

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ท่านทำอย่างกับเผ่ามนุษย์ไม่เคยไปรุกล้ำเขตมารปีศาจ

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

//มองหน้าหลี่จวิน

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

//มองหน้าเยี่ยนฟาง+ขมวดคิ้ว

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

(กล้าอ่านความคิดข้างั้นรึ)

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

(คนผู้นี้ ไม่ธรรมดาอย่างที่ข้าคิดเอาไว้จริงๆ)

โม่เหรียญ(นายเอก)

(คิดจะยอกย้อนข้าหรือ เด็กไม่รู้ที่มาที่ไปเช่นเจ้า คงไม่ใช่คนที่นี่)

โม่เหรียญ(นายเอก)

แล้วเจ้าจะเดือดร้อนไปทำไมกัน

โม่เหรียญ(นายเอก)

เจ้าเป็นเผ่ามนุษย์ เจ้าจะเดือดร้อนแทนเผ่ามาร ปีศาจไปทำไม

โม่เหรียญ(นายเอก)

หรือเจ้า...มาจากเผ่ามารหรือไม่ก็ปีศาจ?//จี้จุด

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//สตั้น

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

เปล่าขอรับ..ศิษย์แค่เกิดความสงสัย

โม่เหรียญ(นายเอก)

ความสงสัยแล้วถามมันไม่ผิด

โม่เหรียญ(นายเอก)

แต่สงสัยทั้งที่ไม่รู้แล้วเถียงผู้รู้ นั่นสิผิด

โม่เหรียญ(นายเอก)

วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทุกคนเหนื่อยมามากแล้ว

โม่เหรียญ(นายเอก)

กลับไปพักเถอะ

:ขอคาราวะอาจารย์

โม่เหรียญ(นายเอก)

//เดินออกไป

แป่ะ!

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

เจ้าคิดอะไรอยู่!?//ตีหวังหย่ง

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

นั่นท่านอาจารย์เชียวนะ เหตุใดถึงเถียงเอาชนะเช่นนั้น//สงสัย

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ก็อย่างที่ท่านอาจารย์บอก สงสัยแล้วถามก็ไม่ผิด

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

แต่สงสัยทั้งที่ไม่รู้แล้วเถียงผู้รู้นั่นสิผิด มีประโยคนี้ด้วย

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ตั้งแต่ข้าเข้าสำนักนี้มา//กอด อก

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ข้าไม่เคยเห็นศิษย์คนไหน กล้าเหิมเกริมเช่นเจ้ามาก่อน

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

เล่นของสูงจริงๆนะเจ้าหวังหย่ง//มอง

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

งานนี้ ท่านอาจารย์จับตาดูเจ้าเป็นแน่!!//เสียงแข็ง

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

จริงสิ ศิษย์พี่

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

พวกท่านรู้จักลูกแก้วจันทร์ฉายหรือไม่ขอรับ

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ลูกแก้วจันทร์ฉายหรือ?//งง

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

อ้อ ลูกแก้วจันทร์ฉายของท่านอา-อะ!

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

!!//ปิดปากหลี่จวิน

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ลูกแก้วจันทร์ฉายอะไรกัน พวกข้าไม่เคยรู้จักหรอก

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

คงจะเป็นของมีค่าไม่น้อยเลยใช่หรือไม่

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ขอรับ...//สงสัย

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

แล้วเจ้าถามถึงสิ่งนั้นทำไมหรือ//สงสัย

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ไม่มีอะไรขอรับ ข้าแค่อยากเห็น

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

พอดีมีผู้คนเล่าลือกันมามาย

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ว่าลูกแก้วจันทร์ฉายนั้นสวยยิ่งกว่าลูกแก้วสวรรค์ชั้นหก

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ข้าเลยอยากดู ให้เป็นบุญตาเพียงเท่านั้น

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ที่นี่ไม่มีลูกแก้วจันทร์ฉายให้เจ้าได้เห็นหรอก

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

อีกอย่าง เจ้าไปได้ยินมาจากที่ใด//ซักถาม

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//ตะหงิดใจ

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ศิษย์พี่เล่าให้ฟังน่ะขอรับ

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

(เจ้านี่คงไม่ธรรมดาเป็นแน่)

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

ไม่มีอันใดแล้ว ข้าขอตัวก่อน

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//มองเข้าไปในป่าไผ่

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

(มีแรงดึงดูดงั้นหรือ)

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//เดินเข้าไปในป่าไผ่

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

อะ-เดี๋ยว! เจ้าจะไปไหนน่ะ

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

นั่นมันเขตหวงห้ามนะ!!//เสียงดัง

หวังหย่ง(พระเอกร่างคน)

//ไม่สนใจ+เดินไปต่อ

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ปล่อยไปเถอะ//ขมวดคิ้ว

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

เจ้าลืมแล้วหรือว่าท่านอาจารย์สั่งให้ดูแลเจ้าเด็กนั่น!//ขมวดคิ้ว

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ข้าไม่ได้ลืม เพียงแต่มีอะไรผิดแปลกไป...//คิด

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

อะไรกัน?!

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

เจ้ายังไม่ได้บอกเกี่ยวกับเขตหวงห้ามกับเจ้าเด็กนั่นหรือ?!

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

ไม่...ข้าไม่ได้บอก

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

!!?//ตกใจ

หลี่จวิน(ศิษย์โม่เหรียญ)

รีบเข้าไปช่วยเขาเสีย! //วิ่งเข้าไปในป่าไผ่

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

รีบร้อนทำไมกันนะเจ้านี่....//ใจเย็น

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

เด็กนี่คงไม่ธรรมดาแบบที่เจ้าคิด...//ดูเหตุการณ์ออก

เยี่ยนฟาง(ศิษย์โม่เหรียญ)

//ตามหลี่จวินไป

พรึบ!

จะไปสมัครเป็นเมียหวังหย่ง

กริ้ดๆๆ!!!👁️👄👁️

จะไปสมัครเป็นเมียหวังหย่ง

มาต่อแร้วว

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ