เลห์ร้ายสายลับตามจับหัวใจมาเฟีย SS 1
ตอนที่ 5 ตัวประกัน
ลูกพี่(คนร้าย)
เดินเร็วๆเข้าสิ
คนร้ายพามิลินเดินอ้อมมาทางด้านหลังของโรงแรม แล้วก็หยุดเดินเนื่องจากมีสายโทรเข้ามา📞
ลูกพี่(คนร้าย)
นายครับผมได้ตัวแฟนมันมาแล้วครับนาย
ลูกพี่(คนร้าย)
แล้วนี่จะให้ผมทำยังไงต่อดีครับ หรือจะให้เก็บมันตรงนี้เลยไหมครับนาย
ไอ้คนร้ายน่าโง่นี้มันน่าจะจงใจมาจับตัวเราอยู่แล้วแน่ๆเลย เพราะว่ามันคิดว่าเราเป็นแฟนไอ้มาเฟียบ้านั้นอะ
ถ้างั้นก็แสดงว่าพวกมันรู้จักไอ้มาเฟียนั้นนะสิ แล้วจะเกี่ยวกับคดีที่เราสืบป่ะเนี่ย ถ้างั้นเรารอฟังมันอีกสักพักดีกว่าแล้วค่อยหาทางหนีจากมัน
หัวหน้าคนร้าย
ไม่ต้องรีบเก็บมันขนาดนั้นหรอก เพราะเรายังมีอะไรสนุกๆให้เราทำอยู่
ลูกพี่(คนร้าย)
แล้วจะเอายังไงล่ะครับ
หัวหน้าคนร้าย
เอานางนั่นไปเป็นตัวประกันขู่เล่นๆกับไอ้ไคโรก่อนล่ะกัน แค่คิดก็น่าสนุกแล้ว555
ลูกพี่(คนร้าย)
ได้ครับนาย
กว่าจะพูดเสร็จนะ เอาซะฉันยืนจนเมื่อยเลย มิลินคิดในใจ
ลูกน้องโจร
พวกไอไคโรมันรู้แล้วว่าเรามาทางนี้
ลูกพี่(คนร้าย)
ทำไมมันรู้ตัวเร็วขนาดนี้เนี้ย
เสียงปืนถูกยิงขึ้นฟ้า คล้ายว่าจะข่มขู่อีกฝ่ายให้กลัว
ลูกพี่(คนร้าย)
รีบหลบก่อนเร็ว!
แล้วมิลินก็ถูกกระชากให้หลบกระสุนอีกครั้ง
มิลิน(นางเอก)
ทำให้มันเบาๆกว่านี้ไม่ได้รึยังไงกัน ห้ะ!
ไคโร(พระเอก)
ถ้าพวกแกไม่อยากตายก็ส่งตัวผู้หญิงมาซะดีกว่านะ
อาเธอร์(บอดี้การ์ดคนสนิท)
เจ้านายผมเตือนพวกคุณดีๆแล้วนะครับ
ลูกพี่(คนร้าย)
จัดการพวกมันเลย เพราะคนมันน้อยกว่าพวกเรา ยังไงเราก็ได้เปรียบอยู่แล้ว
... ปั้ง... ปัง... ป้ง...
หลังจากนั้นคนพวกนั้นก็ยิงปืนประทะกันไปมา จนไม่สนใจมิลิน มิลินจึงใช้โอกาสหนีออกจากพวกคนร้ายที่บุกมาที่งานเลี้ยงโดยหนีไปยังอีกฝั่งหนึ่งโดยพยายามหลบแล้วเดินอ้อมไป
มิลิน(นางเอก)
ไม่เห็นจะได้อะไรเลยอะ อุตส่าห์รอฟังมันพูดตั้งนานเนี้ย น่าเบื่อชะมัดเลยอะ
แล้วไคโรก็มาหามิลิน โดยให้ลูกน้องยิงกันกระสุนไว้ให้
ไคโร(พระเอก)
นี่เธอเป็นยังไงบ้างอะ
มิลิน(นางเอก)
ฉันไม่เป็นไร
ไคโร(พระเอก)
ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว
ไคโร(พระเอก)
ฉันขอโทษล่ะกันนะที่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวน่ะ ฉันไม่คิดว่ามันจะมาจับตัวเธอไป😥
มิลิน(นางเอก)
ไม่เป็นไรน่าแค่นี้เอง
จริงๆแล้วมิลินไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรเลยเพราะเธอชินกับพวกเสียงปืนแล้วก็อะไรพวกนี้อยู่แล้ว เนื่องจากงานแต่ละอย่างที่เธอรับมาส่วนมากจะมีแต่เคสยากๆ แล้วก็เสี่ยงๆแบบนี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
มิลิน(นางเอก)
แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
มิลิน(นางเอก)
ฉันก็ปกติดี แล้วก็ครบ 32 เหมือนเดิมทุกอย่างเลย
มิลิน(นางเอก)
นายไม่ต้องคิดมากหรอก
มิลิน(นางเอก)
จริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่ความผิดของนาย
ไคโร(พระเอก)
ก็เรื่องที่เธอปลอบฉันไง
ไคโร(พระเอก)
แล้วยังไม่โทษว่าเป็นความผิดของฉันอีก
ไคโรยิ้มแล้วมองไปที่มิลิน🤗 ทำให้ตอนนี้มิลินเขินจนหน้าแดง😖
ไคโร(พระเอก)
นี่เธอไม่เป็นอะไรจริงๆ
เหรอ
มิลิน(นางเอก)
ฉันก็ว่าฉันปกติดีนะ
ไคโร(พระเอก)
ก็ฉันเห็นเธอหน้าแดงอะ
ไคโร(พระเอก)
เธอไม่สบายตรงไหนรึเปล่า
แล้วไคโรก็เอามือตัวเองมาวางที่หน้าผากของ
มิลิน ด้วยความเป็นห่วง
ไคโร(พระเอก)
แปลกนะตัวก็ไม่ได้ร้อนนิ
ไคโร(พระเอก)
แต่ตอนนี้รู้สึกว่าหน้าเธอมันแดงกว่าเดิมอีกนะ
แล้วอาเธอร์ก็เข้ามาหาพวกเรา ซึ่งมาขัดจังหวะได้พอดี😄😄😄
อาเธอร์(บอดี้การ์ดคนสนิท)
คุณไคโรครับรีบพาคุณ
มิลินไปที่ปลอดภัยก่อนดีกว่านะครับ เดี๋ยวทางนี้ผมจะจัดการให้เอง
ไคโร(พระเอก)
แต่นายไหวใช่ไหม
อาเธอร์(บอดี้การ์ดคนสนิท)
สบายมากครับ😄
เนื่องจากคนของไคโรมีแต่พวกฝีมือดีที่ถูกฝึกมากันทั้งนั้น ถึงจำนวนจะน้อยกว่าแต่ก็สามารถชนะได้อยู่ดี
ไคโร(พระเอก)
งั้นฉันฝากด้วยนะ
เขาพูดพร้อมกับตบไหล่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ
อาเธอร์(บอดี้การ์ดคนสนิท)
ครับ
แล้วไคโรก็พามิลินออกไปจากตรงนี้
Comments