ไฟรักรุกรานไฟแค้นสุมใจ #ชช
ไฟรักรุกราน ตอนที่ ๔
ภายในบ้านหละงใหญ่มีชายหนุ่มได้ตะโกนเรียกเมียรักและตามหาทั่วบ้าน แต่ทว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่ใช่ ใจของชายหนุ่มเริ่มกระวนกระวาย
นพเก้า
ผกา!!//เรียกชื่อผกา
นพเก้า
ฮึกก..//รีบวิ่งออกจากนอกบ้าน
นพเก้า
พ..พี่ครับ! พี่เห็นเมียผมรึแ่าว..
ตปก.ช.
ไอ่ผู้ชายที่หน้าสวยๆอะหรอ?
ตปก.ช.
พี่เห็นน้องมันเดินออกจากบ้านไป
ตปก.ช.
แล้วก็ได้ยินเรียกชื่อนพๆอะไรสักอย่างเนี่ยแหละเดินไปทางนั้น//ชี้
นพเก้า
ขอบคุณนะครับพี่..//ไหว้ก่อนจะรีบวิ่งไปตามทาง
นพเก้านั้นคิดเพียงแค่ว่าหากผกาเมียรักได้ไปหาไอ้นพราชพี่ชายตนจริงๆ ไอ้รพมันจะทำอะไรเมียรักตนรึป่าว
นพเก้าได้แต่คร่ำครวญเรียกชื่อผกา วิ่งไปด้วยใจที่ภาวนาขอให้อย่ามีเรื่องเลวร้ายกับเมียรักตนเลย
ชายหนุ่มนั้นได้วิ่งไปเรื่อยๆแต่ก็ต้องสะดุดอยู่ที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง ร่หนายืนนิ่งสักพักก่อนจะค่อยๆหันไปมองข้างใน สิ่งที่ตนเห็นทำเอาใจแทบสลายเพราะผกาเมียรักกำลังยืนให้พี่ชายในไส้กอดอย่างเต็มใจ
ไป๋ (การ์ดคนสนิทพอ.)
ครับ//เดินไปเปิดรั้วให้
นพเก้า
//รีบเดินไปกระชากผกาคืน
ผกา
อึ๊!//เซไปอยู่ในอ้อมกอดของนพเก้า
นพเก้า
นี่มันอะไรกัน..ทำผกาถึงมาหาพี่ได้!!
นพราช
ไม่รู้สิ..มึงไร้น้ำยาเองรึป่าว//ยิ้มขำ
นพราช
ผกาคงจะเบื่อมึง ก็อย่างว่า มึงทั้งตกอับ ไม่มีเหี้ยไรดีสักอย่าง
นพเก้า
ผกา! กลับไปกับพี่ เราต้องคุยกัน!!
ผกา
นี่!! ปล่อยนะ!!//ผลักออก
ผกา
พี่นพ..//รีบเดินไปหานพราช
นพราช
//ยกยิ้มขึ้นก่อนจะโอบเอวผกาไว้
นพราช
ชัดรึยัง? ว่าเค้า.."ไม่อยากกลับกับมึง"
นพเก้า
อะไรมันดลใจเธอกันผกา
นพเก้า
ทำไมเธอถึงเปลี่ยนได้ขนาดนี้
นพเก้า
อ๋อ..หรือพี่ทำเสน่ห์ผกา!!!
นพราช
มึงพูดบ้าอะไรของมึง!
นพเก้า
หรือมันไม่จริง? คนสกปรกแบบพี่..มีหรอ
นพเก้า
จะใช้คสามดีเพื่อได้รัก
ผกา
หยุดได้แล้ว! ฉันไม่ได้โดนอะไรทั้งนั้น
ผกา
ที่ฉันมาหาพี่นพ เพราะฉันรักพี่นพไม่ใช่แก!!!
ผกา
เลิกมั่หน้าหลแกตัวเองเถอะ
สิ่งที่นพเก้าได้ยินออกมาจากปากของเมียรัก ทำเอาตนกัดฟันแน่นอยากจะเข้าไปต่อยคนเป็นพี่ให้สาแก่ใจืแต่ทว่าก็ห่วงว่าเมียรักจะเป็นะไร จึงทำได้เพียงเดินหันหลังกลับไปแบบเงียบๆพร้อมน้ำตา ต่อให้ในใจมันจะปวดช้ำและแค้นเพียงไหนก็ตาม..
เวลานั้นได้ล่วงเลยไปถึง5วัน
เรื่องที่ผกาถูกกล่าวหาว่าตกเป็นเมียของนพราชแล้วก็ได้แพร่สะพัดไปทั่ว ทั้งๆที่นพราชแทบไม่แตะเนื้อต้องตัวผกาเกินเลยเลย ต่อให้จะมีเซ็กส์ มันก็แค่นิ้วและลิ้น เพราะเขาไม่กล้าใส่ส่วนตรงนั้นแน่เพราะผกานั้นยังท้องอยู่
ภัทร(พ่อพอ.)
หึ..เจริญกันดีจริงๆ
ภัทร(พ่อพอ.)
พี่น้องมึงแต่ละคน
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
//ถอนกายใจเบาๆ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ป๊านอนติดเตียงขนาดนี้ ยังมีหน้าไปสมน้ำหน้าใครอีกหรอครับ//จัดยาให้
ภัทร(พ่อพอ.)
หึ..ทำไมกูจะสมน้ำหน้าไม่ได้
ภัทร(พ่อพอ.)
มันเป็นคนคลอดหรือให้กำเนิดมึงมารึไงไอ้รัตน์
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
...
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ถ้าไม่มีพวกพี่เขา รัตน์ก็คงไม่มีวันนี้
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
อย่าลืมสิครับ ที่ป๊าไม่เอารัตน์ไปให้คนอื่นเลี้ยงก็เพราะพี่นพเค้าขอป๊าไว้
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ตอนนั้น..รัตน์คิดดีใจนะ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ที่ได้อยู่กับป๊า..แต่พอโตมา//เสียงสั่น
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
รัตน์ก็ยิ่งคิด.."ว่ารัตน์ควรไปอยู่ตรงไหน"
ภัทร(พ่อพอ.)
ทำไมมึงถึงคิดแบบนั้น..
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
งั้นรัตน์ขอถามป๊ากลับหน่อยสิ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ในสายตาป๊า นอกจากพี่นพและพี่เก้า ป๊าเคยมีรัตน์ในนั้นมั้ย
ภัทร(พ่อพอ.)
ไอ้รัตน์..กูไม่ให้ความสนใจมึงขนาดนั้นเลยหรอ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
หึ..//ขำในลำคอ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ควรให้รัตน์พูดยังไงดีล่ะครับป๊า
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
รัตน์ดูแลป๊ามาตลอ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
แต่มีสักครั้งไหม มีไหมที่ป๊าเคยสนใจ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
มีสักครั้งไหมที่รัตน์ได้คำบอกรักจากป๊า
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ไม่มีเลยแม้แต่นิด..
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
ขนาดตอนนี้ป๊าเป็นมะเร็ง
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
สุดท้าย..คนที่คอยดูแลป๊า ก็คือรัตน์
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
คนที่ป๊าไม่เคยเห็นหัวเลย
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
แต่ช่างเถอะ
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
รัตน์ไม่เรียกร้องอะไรแล้ว
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
รัตน์พอแล้วครับป๊า
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
รัตน์..คงเมา
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
เดี๋ยว..ป๊ากินยานะ//ขยับไปพยุงคนเป็นพ่อ
ภัทร(พ่อพอ.)
//เงียบพลางค่อยๆลุกนั่งเอ็นตัว
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
//ป้อนยาให้
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
//ป้อนน้ำ
ภัทร(พ่อพอ.)
//ดูดน้ำพลางกลืน
นพรัตน์ (น้านอ.+น้องพอ.)
//หยิบจานข้าวก่อนจะเดินออกไป
ภัทรมองตามหลังคนเป็นลูกด้วยความเอือมระอาตัวเอง ที่19ปีที่ผ่านมา ตนไม่เคยเลยแม้แต่จะให้ค่าลูกชายคนนี้
แม้แต่การเรียนเขายังไม่เคยส่งเสริมลูกคนนี้เลยสักครั้ง
แต่ในยามที่เขาทุกข์ใจ ทุกข์กาย คนที่คอยดูแลก็มีแต่ลูกชายคนนี้
เขาเคยส่าเคยด่าลูกคนนี้มากมาย แต่ลูกชายคนนี้ก็ไม่เคยเลยที่จะถือสาแม้แต่ครั้งเดียว เมื่อคิดแบบนั้นจู่ๆน้ำตาของภัทรก็ได้ค่อยๆไหลลงแก้ม นึกถึงเรื่องที่ตนเคยทำไว้กับลูกชายคนโต อละลูกชายคนเล็ก
พลางคิดในใจ ว่าตนนั้นให้ค่าลูกชายคนกลางมากเกินไป จนไม่ได้ใยดีอะไรลูกชายอีกสองคนสักครั้ง โดยเฉพาะลูดชายคนเล็กอย่างนพรัตน์
"พ่อขอโทษ..ขอโทษเจ้ารัตน์"
นพราช
อยากแต่งงานกับพี่ไหม
ผกา
อื้ออ..อย่กสิครับ!//ยิ้มหวาน
นพราช
งั้น..อีก1อาทิตย์เราแต่งงานกันนะครับ
นพราช
พี่พูดจริงนะครับน้องผกา
นพราช
หนูไม่เชื่อพี่หรอ?//ทำหน้าหงอย
ดวงตาของนพราชเต็มไปด้วยความสุข และความรัก แต่อีกใจก็นึกหวั่น เพราะตนรู้อยู่แก่ใจ ว่าที่ผกามาหาตนก็เพราะอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ความรักจากใจจริง
-ต่อให้เธอจะรักพี่จริง หรือไม่จริง จะเข้าหาพี่ด้วยใจบริสุทธิ์หรือไม่ แต่พี่ก็อยากให้เธอได้รับรู้นะ ว่าพี่รักเธอจริงๆ ถ้าวันนึงเธอมาทำร้ายพี่ เจียนตายเพื่อเธอ พี่ก็ยอมผกา..-
Comments