ศิษย์ผู้นี้เกลียดท่านนัก Episode 2:เด็กมีวาสนา

สำนักหวังฝู

ยอดเขาหนานเฟิง

หลางจิน

ดูแลเขา

หลางจิน

ข้าจะไปพบศิษย์พี่¹

เจียลี่

ได้เจ้าค่ะ!

หลางจิน

//เดินออกไป

...

จวนเจ้าสำนักหวังฝู

เรือนรับรอง

หวังเผย

ศิษย์น้อง

หลางจิน

//คารวะ

หวังเผย

มาๆ มานั่งคุยกันดีๆ

หลางจิน

//นั่งลง

นั่งลงได้ไม่นาน หญิงรับใช้ก็นำชามารินให้

หวังเผย

เจ้ามาหาข้าเพราะเรื่องลงเขาครั้งนี้ใช่หรือไม่

หลางจิน

ขอรับ

หวังเผย

ว่าอย่างไร

หลางจิน

หมู่บ้าที่ท่านให้ข้าไป

หลางจิน

เป็นฝีมือของภพมารจริงๆ ขอรับ

หวังเผย

เช่นนั้นรึ

หลางจิน

//จิบชา

หวังเผย

แล้วมีอย่างอื่นอีกหรือไม่

หลางจิน

...

หลางจิน

//วางถ้วยชาลง

หลางจิน

ข้านำเด็กผู้หนึ่งกลับมาด้วย

หวังเผย

เจ้ารับศิษย์เพิ่มหรือ

หวังเผย

แต่กำหนดรับศิษย์ของสำนักหมดแล้ว

หลางจิน

ข้าขอแค่ครั้งนี้

หวังเผย

...

หลางจิน

...

หวังเผย

เฮ้อ~

หวังเผย

ร้อยวันพันปีเจ้าไม่เคยขออะไร

หวังเผย

เพื่อเด็กคนเดียวเจ้าถึงกับมาข้อร้องข้า

หวังเผย

ช่างเป็นเด็กที่มีวาสนาจริงๆ

หลางจิน

...

หวังเผย

เอาเถอะ

หวังเผย

ถึงอย่างไรเจ้าก็พามาแล้ว

หวังเผย

ถ้าไล่กลับไปสำนักหวังฝูจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด

หลางจิน

ขอบคุณขอรับ//คารวะ

หวังเผย

ไม่ต้องๆ

หวังเผย

เจ้ารีบกลับไปพักเสียเถอะ

หวังเผย

ลงเขาครั้งนี้ทำเจ้าเหนื่อยแล้ว

หลางจิน

ไม่เลยขอรับ

หวังเผย

ไปเถอะๆ

หลางจิน

งั้นศิษย์น้องขอตัว//คารวะ

...

ยอดเขาหนานเฟิง

เรือนเจ้ายอดเขาหนานเฟิง

หลางจิน

//เดินเขามา

หลางจิน

เหตุใดยังอยู่ที่นี่

เฟยฟา

...

เจียลี่

ข้าไม่รู้ว่าต้องพาเขาไปพักผ่อนที่ใด

หลางจิน

ไปหอชาย

เจียลี่

แต่ศิษย์เก่า-

หลางจิน

ข้าขออนุญาตเจ้าสำนักแล้ว

เจียลี่

เจ้าค่ะ

เจียลี่

ตามข้ามา

เฟยฟา

//คารวะหลางจิน

หลางจิน

//พยักหน้าน้อย ๆ

...

วันต่อมา

ยามเหม่า(05.00-06.59)

หลางจินเดินออกมาจากเรือนเพื่อไปชำระร่างกายที่น้ำตกไม่ห่างจากเรือนนัก

หลางจิน

เจ้ามาทำอะไร

เฟยฟา

ข้า...ข้า

หลางจินผละสายตาจากเด็กตรงหน้าหันไปมองสิ่งที่เด็กหนุ่มมองก่อนหน้านี้

หลางจิน

...

หลางจิน

เจ้าเด็กแก่แดด

หลางจิน

ยังเด็กยังเล็กหัดมองสตรี

เฟยฟา

...

หลางจิน

ตามข้ามา

เฟยฟา

ไปไหนหรือขอรับ

หลางจิน

...

เฟยฟา

//เดินตาม

ทั้งสองเดินผ่านน้ำตกสายหนึ่งที่ไหลกระทบหินเสียงดังเบาๆ ช่างเป็นเสียงที่ฟังแล้วสงบจริงๆ

เฟยฟา

//หยุดมองน้ำตก

เฟยฟา

เหตุใดบนยอดเขาถึงมีน้ำตกขอรับ

หลางจิน

...

หลางจิน

//เดินต่อไป

เฟยฟา

//เดินตาม

ทั้งสองมาหยุดอยู่ลำธารแห่งหนึ่ง

เฟยฟา

ที่นี่คือ...

หลางจิน

ส่วนของบุรุษ

หลางจิน

ต่อไปนี้เจ้ามาชำระร่างกายที่นี่

หลางจิน

//เดินออกไป

เฟยฟา

..........

จบตอน

สือเสิน (时辰) หรือ "ชั่วยาม” เป็นหน่วยบอกเวลาในสมัยจัน โบราณ เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยราชวงศ์โจวตะวันตก (西周) ใช้ชื่อ เรียกตาม "ตี๋จือ” (地支) หรือก้านดิน ซึ่งเป็นส่วนประกอบของ แผนภูมิสวรรค์หรือการนับเวลาแบบดั้งเดิม โดยแบ่งเวลาใน 1 วันเป็น 12 ช่วง เรียกว่า 12 ลือเฉิน และ 1 สือเฉินเท่ากับ 2 ชั่วโมง ในปัจจุบัน สมัยปลายราชวงศ์หมิงได้มีการนำการนับเวลาแบบ ตะวันตกเข้ามาประยุกต์ใช้ ทำให้ผู้คนแบ่งเวลาเป็น "ตาสือ" (大时 = 1 สือเฉิน หรือ 2 ชั่วโมง) และ "เสี่ยวสือ” (小时= ครึ่งสือเฉิน หรือ 1 ชั่วโมง) เมื่อนาฬิกาแพร่หลายการนับเวลา แบบ "ตาสือ" ก็ค่อย ๆ เลือนหายไป คงเหลือไว้แค่ "เสี่ยวสือ" ที่ ใช้กันมาจนถึงปัจจุบัน ช่วงเวลาแบบสือเสินแบ่งได้ดังนี้ ■ ยามจื่อ (子:zi) คือ 23.00 - 00.59 น. ■ ยามโฉ่ว (丑: chǒu) คือ 01.00 - 02.59 น. ■ ยามหยิน (寅: yín) คือ 03.00 - 04.59 น. ■ ยามเหม่า (P: mǎo) คือ 05.00 - 06.59 น. ■ ยามเฉิน (辰: chén) คือ 07.00 - 08.59 น. ■ ยามซื่อ (E: sì) คือ 09.00 - 10.59 น. ■ ยามอู่ (午: wǔ) คือ 11.00 - 12.59 น. ■ ยามเว่ย (未: wèi) คือ 13.00 - 14.59 น. ■ ยามเซิน (申: shēn) คือ 15.00 - 16.59 น. ■ ยามโหย่ว (: you) คือ 17.00 - 18.59 น. ■ ยามซวี (戌: xū) คือ 19.00 - 20.59 น. ■ ยามไฮ่ (亥: hài) คือ 21.00 - 22.59 น.

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ