ฆาตกรโรคจิตกับมาเฟียผู้แปลกคน
หลงป่า
เยริน(นายเอก)
ที่ไหนว่ะเนี่ย
เยริน(นายเอก)
อย่าบอกนะว่าหลงป่า//อึ้ง
ป่าที่รินอยู่เป็นป่าลึกและอันตราย
เยริน(นายเอก)
จะมืดแล้วทำไงดี//กังวล
เยริน(นายเอก)
เดินไปเรื่อยๆละกัน//เดินตรงไปเรื่อยๆ
ขณะนั้น ท้องฟ้าก็ได้มืดเป็นที่เรียบร้อย
เยริน(นายเอก)
มืดจัง//มองไปรอบๆ
สักพัก รินก็หันไปเจอแสงแปลก
เยริน(นายเอก)
เห้ย!! นั้นมันบ้านร้างนิ//ดีใจ
เยริน(นายเอก)
พักที่นี่คงไม่เสียหา//รีบวิ่งไปดู
พอรินเดินเข้าไปในตัวบ้านและได้กลิ่นแปลกๆ ก็ไม่ได้สนใจ
เยริน(นายเอก)
บ้านร้างจริงๆสินะ
เยริน(นายเอก)
ไปดูข้างบนดีกว่า//เดินขึ้นไป+อึ้ง
เยริน(นายเอก)
บ้านร้าง...หรอ
ด้วยความเหนื่อย รินก็เลยไม่ได้ใส่ใจแล้วนอนลงไป
เยริน(นายเอก)
ง่วง//ล้มตัวลงนอน
และมีเงาใครสักคนยืนมองริน
เยริน(นายเอก)
อื๊อ~ เสียงอะไรอ่ะ//หาว+ลุกขึ้นมานั่ง
ขณะนั้น รินก็ยังไม่รู้ว่ามีคนยืนมอง จนเขาได้เดินเข้ามาใกล้ๆ
โซตะ(พระเอก)
นายเป็นใคร//เอามีดจี้คอริน
เยริน(นายเอก)
ใจเย็นๆ//ถอยหลัง
Comments
Habibah Habibah
อ่านจบแล้ว ใจสดใสมาก!
2024-05-04
0