-FORBIDDEN LOVE รักต้องห้าม-
ตอนที่ 2 ความสามารถ(1)
เคอิจิ(นายเอก)
//สะดุ้งตื่น
เคอิจิ(นายเอก)
(ปวดหัว..)//แต่งตัว
เคอิจิ(นายเอก)
//เดินไปเปิดประตู
เคอิจิ(นายเอก)
เอ่อ..//ตกใจ
เบนจิโร่(คนรับใช้)
อรุณสวัสดิ์ขอรับ//โค้งตัว
เบนจิโร่(คนรับใช้)
ไม่ทราบว่าองค์ชายจะไ-
เคอิจิ(นายเอก)
ข้าจะไปสนามฝึกเหมือนเดินนั่นแหละ//เดินไป
เบนจิโร่(คนรับใช้)
//เดินไป
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
เจ้าง่วงรึไง
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
นอนไม่พอรึ?
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
เจ้านี่ความสามารถใช้ได้เลยนะ//ชี้โคยะ
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
เก่งพอตัว
เคอิจิ(นายเอก)
//กระอักเลือด
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
//ตกใจ+เช็ดเลือด
โคยะ(ร่างมนุษย์)
(เกิดอะไรขึ้น)//ตกใจ
เคอิจิ(นายเอก)
อย่ามายุ่งน่าโคเฮ//ปัดมือออก
เคอิจิ(นายเอก)
พวกเจ้าทั้งคู่ไปฝึกได้แล้ว
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
ขอรับ//เดินไป
โคยะ(ร่างมนุษย์)
//โค้งตัว+เดินไป
ยูมิกะ(เพื่อนนายเอก)
เค!//กอดจากด้านหลัง
เคอิจิ(นายเอก)
อืม...//งัวเงีย
ยูมิกะ(เพื่อนนายเอก)
เค..ไม่สบายเข้าไม่สบายรึ
เก็น(ลูกของโกฮัน)
//วิ่งมา
เก็น(ลูกของโกฮัน)
//นั่งข้างๆ
เคอิจิ(นายเอก)
วันนี้เก็นอยากฟังเรื่องอะไรรึ
เก็น(ลูกของโกฮัน)
ข้าอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับปีศาจ...
เคอิจิ(นายเอก)
เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้
เก็น(ลูกของโกฮัน)
ข้ามีคำถามขอรับ
เก็น(ลูกของโกฮัน)
ทำไมมนุษย์และปีศาจต้องต่อสู้กัน//สงสัย
ยูมิกะ(เพื่อนนายเอก)
ก็คงเป็นเพราะอยากมีอำนาจเหนือกว่า
เก็น(ลูกของโกฮัน)
แล้วพี่ทั้งสองคิดว่าปีศาจและมนุษย์สามารถรักกันได้รึไม่
เคอิจิ(นายเอก)
ได้สิ//ยิ้ม
ยูมิกะ(เพื่อนนายเอก)
ข้าคิดว่าอาจจะแต่ความเป็นไปได้นั้นน้อยมาก
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ท่านเคอิจิ..
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ข้า..มีเรื่องจะคุยกับท่านส่วนตัว
เคอิจิ(นายเอก)
มีเรื่องอันใดรึ
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ข้ามีคำถามเกี่ยวกับตัวท่าน
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ทำไมผู้คนเรียกท่านว่าปีศาจ
เคอิจิ(นายเอก)
..คงเพราะใบหน้าของข้าอัปลักษณ์//ทำหน้าเศร้า
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ท่านงดงามมากต่างหาก//พูดเบาๆ
เคอิจิ(นายเอก)
เจ้าพูดอะไรรึ//เอียงคอ
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ไม่มีขอรับ//ยิ้ม
โคยะ(ร่างมนุษย์)
แล้วท่านเป็นใครมาจากไหน
เคอิจิ(นายเอก)
เจ้าถามทำไม..//ถอนหายใจ
เคอิจิ(นายเอก)
ข้าไม่รู้หลอกว่าเจ้าต้องการอะไร..
เคอิจิ(นายเอก)
ข้าถูกรับเลี้ยงโดยองค์จักพรรดิ
เคอิจิ(นายเอก)
เป็นบุตรบุญธรรม
เคอิจิ(นายเอก)
ข้าเกิดมาร่างกายอ่อนแอ
เคอิจิ(นายเอก)
ทำให้กระอักเลือดบ่อยๆน่ะ
โคยะ(ร่างมนุษย์)
งั้นรึ(คงเพราะพลังปีศาจสินะ)
โคยะ(ร่างมนุษย์)
งั้นข้าขอตัว//โค้งตัว+เดินไป
เคอิจิ(นายเอก)
ข้าเห็นว่าโคเฮชื่นชมเจ้ามาก
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ข้าไม่ได้เก่งอะไรหลอกขอรับ
เคอิจิ(นายเอก)
เจ้าถ่อมตัวเกินไปแล้ว
เคอิจิ(นายเอก)
ไปฝึกกันเถอะ
โคยะ(ร่างมนุษย์)
(ไปฝึกกันเถอะ?)
เคอิจิ(นายเอก)
จะกลับแล้วรึ
เคอิจิ(นายเอก)
ข้าไปส่งมั้ย
ยูมิกะ(เพื่อนนายเอก)
ข้าก็จะกลับข้าพาเก็นไปส่งเอง
เคอิจิ(นายเอก)
โชคดีละกัน//โบกมือ
ยูมิกะ(เพื่อนนายเอก)
//เดินไป
เคอิจิ(นายเอก)
//เดินไปหาโคเฮ
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
ทำไมเจ้าไม่ไปพัก
เคอิจิ(นายเอก)
ก็ข้าอยากฝึกกับทุกคนนี้นา//ยิ้ม
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
(เจ้านี่งดงามจริงๆ)
โคยะ(ร่างมนุษย์)
(ตั้งสติทำไมข้าถึงรู้สึกแปลกๆ)
"อย่าพูดดังสิเดี๋ยวโดนกินหลอก"
เคอิจิ(นายเอก)
เหมือนจะมีเด็กที่มาใหม่2คนสินะ
เคอิจิ(นายเอก)
รายงานตัวหน่อย
โคยะ(ร่างมนุษย์)
ข้าโคยะ..โคยะ โซ..โซมะ(ปลอมคือก่อนละกัน)
เคอิจิ(นายเอก)
เอ่อ...แล้วอีกคน
ริน(นักรบ)
ข้าชื่อริน ยามะ
เคอิจิ(นายเอก)
ข้าชอบคนร่าเริงนะ//ยิ้ม
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
เด็กใหม่สองคนนี้เก่งน่าดู..
เคอิจิ(นายเอก)
โคเฮชมอย่างงี้ข้าอยากประลองกับพวกเขาจัง//ยิ้ม
โคเฮ(เพื่อนนายเอก)
ห่วงร่างกายเจ้าก่อนเถอะ
เคอิจิ(นายเอก)
อื้ม..งั้นข้าขอดูพวกเจ้าทุกคนหน่อยสิ
เคอิจิ(นายเอก)
ถ้าพวกเจ้าอ่อนแอแบบนี้ตายๆไปเถอะ//ยิ้ม
Comments