*。｡:ﾟลูกเลี้ยง｡:ﾟ *。
*。｡:ﾟลูกเลี้ยง｡:ﾟ *。
โฟร์(พล.)
ทนหน่อยนะลูก เดี๋ยวคงหายแล้ว ไม่เป็นไรนะ ดอลลี่
ดอลลี่(ภ.)
แล้วไ- พี่โดมเป็นยังไงบ้างหรอครับ
โฟร์(พล.)
มันไม่เป็นไรมากหรอก แค่หัวแตกนิดเดียว
แพรวา(มล.)
โดม เป็นยังไงบ้าง
โดม(ม.)
ผมไม่เป็นไรครับ แค่ปวดหัวนิดหน่อยกับเจ็บแผลนะครับ
แพรวา(มล.)
กินอะไรมั้ย เดี๋ยวน้าทำให้
โดม(ม.)
เอาแค่ผลไม้ก็พอแล้วคับ
คงเป็นอย่างงั้นแหละครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้าน ไม่ได้อยู่ที่รพ. คุณน้าแพรเป็นคนที่ใจดีกับผมที่สุดในบ้านแล้วละครับ
ส่วนโฟร์จะเรียกว่าพ่อเลี้ยงก็ไม่เชิงเพราะแทบจะไม่ได้เลี้ยงผมด้วยซ้ำ ผมมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า โฟร์ได้รับผมมาเลี้ยงเพราะน้าแพรนั้นท้องยากเลยพาผมมา 2 ปีต่อมา คุณน้าก็ท้อง ตอนนั้นผม6ขวบ
คุณน้าคลอดลูกแฝดออกมา หลังจากวันที่เด็กสองคนนั้นเข้ามาในบ้าน ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปเลยอย่างสิ้นเชิง
แฝดคนน้องคือดอลลี่ คน พี่ ชื่อดารา อยู่อังกฤษเพราะดารานั้นอยากเรียนที่นั้น โฟร์เลยให้ไป ถานะทางบ้านก็ไม่ได้รวยมากนัก
แพรวา(มล.)
อ่าว.. งั้นเฝ้าแล้วกัน // นั่งลงบนโซฟา
ม๊าครับ!?? // ตะโกนลั่นบ้าน
แพรวา(มล.)
// เดินลงมาข้างล่าง
แพรวา(มล.)
กลับไวจัง หายดีแล้วหรอ ดอลลี่
ดอลลี่(ภ.)
ยังครับ แค่คิดถึงพี่โดม^^ (😒)
ดอลลี่(ภ.)
เลยกลับมาน่ะค้าบ // เข้าไปกอดแพรวา
ดอลลี่(ภ.)
เดี๋ยวผมขึ้นไปหาพี่เขาก่อนนะครับ
ดอลลี่(ภ.)
// เดินขึ้นไปบนห้องโดม
ดอลลี่(ภ.)
//เปิดประตูเข้ามาหาโดม
ดอลลี่(ภ.)
นี้ มึงตื่นได้ล่ะ
โดม(ม.)
// สะลึมสะลือ ลืมตาตื่น
ดอลลี่(ภ.)
มึงมองกูงี้หมายความว่าไง
โดม(ม.)
อึก.. เจ็บ ปล่อยพี่เถอะนะ ลี่
ดอลลี่(ภ.)
//ตบหน้า กระชากผม
ดอลลี่(ภ.)
มึงฟังกูนะ กูไม่มีพี่ชายแบบมึง // บีบคอ
โดม(ม.)
// ปากแตก/เลือดออก หน้าเป็นรอยมือตบ มอง
โดม(ม.)
หา..ย ใจ.. ไม่ออ-ก
ดอลลี่(ภ.)
วันนี้กูจะปล่อยมึงไปดีมั้ยนะ
ดอลลี่(ภ.)
ไอ้ลูกนอกคอก ถ้ามึงไม่หุบปากไว้ มึงจะโดนหนักกว่ารอบก่อน // เดินไปปลดล็อคประตู เดินออกจากห้อง
โดม(ม.)
// นั่งก้มลงที่พื้น
โฟร์(พล.)
ว่าไงครับ // ลูบหัว
ดอลลี่(ภ.)
พรุ่งนี้หนูอยากไปทะเลอ่าา ไปได้มั้ย // อ้อนผู้เป็นพ่อ
ดอลลี่(ภ.)
พาโดมมันไปด้วยนะครับ ไม่ต้องพาม๊าไป ม๊าคงงานยุ่ง
Comments