เผ่า

ห่าวอี้:ทําไมเผ่านี้ถึง

เหลียน:เผ่าของพวกเราไม่กินเนื้อมนุษย์ ยังเเต่พวกมนุษย์ที่จะจับพวกเรา

ไฉ่หง:นี้ เจ้าหนูน้อยจะขอพวกเรา2คนไปไหนรึ

เหลียน:ข้าจะพาพวกพี่2คนไปพบกับท่านปู่ของที่นี้

เหลียน:ท่านปู่ พี่มนุษย์2คนนี้ช่วยข้าไว้

ไฉ่หง:คาราวะท่านปู่

ห่าวอี้:คาราวะ

ท่านปู่:ขอบคุณพวกเจ้ามา ที่ช่วยเผ่าของข้าไว้ พวกเจ้าอยากได้อะไรตอบเเทนล่ะ

ห่าวอี้: ไม่

ไฉ่หง:พวกเรา2คนต้องการที่พักค่ะ ท่านปู่

ท่านปู่:เป็นลูกผสมสินะ เลือดผสมมนุษย์กับภูตดอกไม้ เจ้าจงระวังตัว เจ้าเป็นสิ่งที่มารต้องการอย่างยิ่ง จงระวังไว้

ไฉ่หง:หมายถึงอะไรกัน

ท่านปู่:เหลียนไปหาที่พักให้พวกเค้าทั้ง2

เหลียน:ได้คับท่านปู่

เหลียน:พวกพี่ทั้ง2ตามข้ามา

ห่าวอี้:เราไม่จำเป็นต้องพักที่นี้ก็ได้

ไฉ่หง :ข้าหาที่พักให้เจ้าเเล้ว อย่าบ่นนะ

เหลียน:พวกท่านทั้ง2พักที่นี้ได้ พักผ่อนให้เต็มทีเถอะ

ไฉ่หง:ขอบคุณนะ

เหลียน:คับ

บ้านพักที่อยู่ของพวกเค้า เป็นเรือนที่ทําไปด้วยไม้ในสมัยคนจีน มีดอกไม้เต็มไปหมด มีลําธารที่ติดอยู่ด้านหลังของเรือนนี้ด้วย ดอกไม้ต้นใหญ่อยู่หน้าบ้านมีดอกไม้ที่หล่นลงมา ทำให้มีกลิ่นที่หอมอันหวาน

ไฉห่ง :เราไปกันเถอะ พักผ่อนให้เต็มที พรุ่งนี้ต้องเดินทางกันต่อ

ห่าวอี้:อืม

ห่าวอี้:(หนังอ่านตํารา)

ไฉห่ง:มาข้าช่วยอ่าน

ห่าวอี้: อืม

ไฉ่หง: เห้อ ทำไมอยากเจ้าอยากเป็นนักปราบปีศาจ

ห่าวอี้:ทำไมต้องบอกปีศาจน้อยอย่างเจ้าด้วย

ไฉ่หง: เจ้าไม่บอกข้าก็ไม่ไปไร

ไฉ่หง :เห้อ เพราะทุกคนมีความลับกันทั้งนั้นล่ะ เเต่เมื่อถึงเวลามันที่สมควรมันก็เปิดเผยกันทั้งนั้นล่ะ

ห่าวอี้:ไม่คิดเลยเจ้าปีศาจน้อยอย่างเจ้า จะมีคําพูดที่ดีด้วย

ไฉ่หง:อย่างดูถูกข้านะ

ห่าวอี้: หึ ข้าไมาเคยเห็นปีศาจเช่นเจ้ามาก่อน