อากราม:) ตอนที่2

ห้องนอนน้ำใส

น้ำใส

//เก็บของ

น้ำใส

พ่อคะ..ฮึกก //น้ำตาไหล

พ่อของน้ำใสเสียไปเมื่อ 4ปีที่แล้ว

แต่แม่ของเธอไม่มีน้ำตาสักหยดกับการจากไปของพ่อเธอเลย

ราวกับว่าหล่อนรอวันนี้มานานแสนนาน

น้ำใส

หนูต้องไปแล้ว

น้ำใส

//ปาดน้ำตา+ลุกขึ้นยืน

จากนั้นน้ำใสก็ออกจากบ้าน เพื่อไปที่ๆนึง

บ้านอากราม สโรชาวิเศษสุข [บ้านส่วนตัว]

ติ้ง!

กดกริ่งหน้าบ้าน

แม่บ้าน

//เปิดประตูเล็ก

แม่บ้าน

มาหาใครคะ

น้ำใส

อากรามอยู่มั้ยคะ //ยิ้ม

แม่บ้าน

อยู่ค่ะ เข้ามาก่อนค่ะ

จากนั้นแม่บ้านก็เปิดประตูให้น้ำใสเข้าไปนั่งในบ้าน

แม่บ้าน

นั่งรอก่อนนะคะ

แม่บ้าน

เดี๋ยวจะไปเรียนคุณกรามให้ค่ะ

น้ำใส

ค่ะ

แม่บ้าน

//เดินออกไป

ไม่นานเสียงเดินก็ใกล้เข้ามา ตามด้วยร่างสูงใหญ่ของอากราม

อากราม

มีอะไร? //เสียงเรียบ

น้ำใส

ก็ไม่มีอะไร //มองคนตรงหน้า

อากราม

แล้วมาทำไม ถ้าไม่มีก็กลับไปซะ!!

น้ำใส

อันดาไปทำอะไรไว้?

น้ำใส

ร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอคะ

อากราม

หึ //ยกยิ้ม

อากราม

ก็ไม่เท่าไหร่

อากราม

แต่…ต้องชดใช้

อากราม

ไหนล่ะน้องสาวเธอ ทำไมไม่มาด้วยล่ะ

อากราม

//ทำท่ามองหา

น้ำใส

มาก็เห็นนั่นแหละ //😒

น้ำใส

จะให้ชดใช้อะไรก็ว่ามาเลยดีกว่าค่ะ

น้ำใส

ไม่อยากเสียเวลา

อากราม

ตัว….

อากราม

เธอ!

น้ำใส

//ตาโต

น้ำใส

อย่างอื่นไม่ได้รึไง

อากราม

ก็ฉันชอบเธอ

น้ำใส

จิ๊!! นี่!!!!!

น้ำใส

พูดให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง

อากราม

ตามใจนะ

อากราม

แต่ถ้าเป็นน้องเธอล่ะก็…

อากราม

หนักเลยล่ะ:)

น้ำใส

//เริ่มกลัว

น้ำใส

[หยุดทำหน้าแบบนั้นจะได้มั้ย]

[-]=ในใจ

//=ท่าทาง

อากราม

ฉันไม่เอานะ..แต่จะส่งต่อน่ะ

อากราม

//ลุกขึ้นยืน

อากราม

ลองคิดดูเอาแล้วกัน

อากราม

//มองไปทางกระเป๋าเสื้อผ้า

อากราม

[เธอก็ต้องมาพึ่งฉันคนเดี๋ยวแล้วล่ะแม่หนู]

อากราม

//ยิ้ม

จากที่ลุกจากที่นั่ง อากรามก็ได้เดินกลับห้องด้วยความสบายใจ

โดยที่ปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งคิดหนักอยู่คนเดียว

ยังไงเขาก็เดาไม่ผิด ว่าคนตัวเล็กไม่มีทางเลือกอื่นแน่นอน

โปรดติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ