เกิดใหม่กลายเป็นลูกชายองค์จักรพรรดิ
ตอนที่ 4
โนอาร์
ดูผีเสื้อตัวนั้นสิ!
โนอาร์
สีฟ้าหมือนสีตาของนายเลยเรมี่
เรมินัส
อื้ม สวยใช่มั้ยล่ะ!
โนอาร์
ดวงตาของนายสีเหมือนท้องฟ้าเลย
โนอาร์
แถมยังระยิบระยับเหมือนมีดวงดาวอยู่ด้วยเลยล่ะ
โนอาร์
สีตาของนายน่ะเป็นสีฟ้าที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอเลยล่ะ
เรมินัส
แต่สีตานายเวลาเจอแสงก็ออกสีฟ้านี่
โนอาร์
เวลาอยู่ในที่ที่ไม่มีแสงแดดมันเป็นสีเทานี่นา
โนอาร์
สีตาของนายน่ะ สวยที่สุดแล้ว
เรมินัส
(ไอ้เด็กนี่ เป็นเด็กเป็นเล็กไปเอาคำพูดแพรวพราวชวนสาวติดมาแต่ไหนกันเนี่ย)
โนอาร์
สุขสันต์วันเกิดนะเรมี่!
โนอาร์
อายุนายน่ะ 5 ขวบแล้วนะ
โนอาร์
ตอนนี้นายโตกว่าฉันแล้วนายเป็นพี่ฉันแล้วล่ะ!
โนอาร์
นี่ของขวัญวันเกิดของนาย
เรมี่พูดออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะเปิดออกดูสิ่งที่อยู่ด้านในกล่อง
โนอาร์
ฉันตั้งใจทำให้นายเลยนะ!
โนอาร์
ถึงจะแทบไม่ได้ช่วยเลยก็เถอะ
โนอาร์
แต่อย่างน้อยฉันก็มีส่วนร่วมในการทำน้า
เรมินัส
ไปกันเถอะ! ฉันจะแบ่งให้นายทานด้วย
เรมี่พูดก่อนจะเดินจูงมือโนอาร์ไปที่ห้องของตนเอง
ไดอาน่า ลูฟีเซีย
อ้าว เรมี่ลูก
ไดอาน่า ลูฟีเซีย
วันเกิดยังไม่เริ่มจะหนีแขกในงานแล้วหรอเนี่ย
วิลเลียมส์ ลูฟีเซีย
ฮ่าๆๆ เอาหน่า
วิลเลียมส์ ลูฟีเซีย
ปล่อยไปเถอะ แขกในงานยังมาไม่ครบเลย
วิลเลียมส์ ลูฟีเซีย
ไว้มากันครบแล้วค่อยไปเรียกมาแล้วกันนะ
วิลเลียมส์และไดอาน่าเห็นลูกชายเดินจูงมือเพื่อนไปแล้วยิ้มคุยหัวเราะมีความสุขแบบนั้น เห็นทีคงขัดไม่ได้ ว่าแล้วก็ได้แต่ระบายยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
เรมินัส
โนอาร์ ฉันมีอะไรจะให้
เรมินัส
ฉันตั้งใจเลือกมากเลยนะ!
โนอาร์
ขอบคุณนะ! ฉันจะใส่อย่างดีเลย
พูดจบเรมี่ก็หยิบสร้อยคอขนนกขึ้นมาใส่ให้โนอาร์
โนอาร์
นายยังใส่กำไลข้อเท้าที่ฉันให้ด้วยหรอ
เรมินัส
อ่าห้ะ มันสวยดีหน่ะ
โนอาร์
อืม…ไม่คิดจะถอดเลยหรอ
เรมินัส
นายถามทำไมเนี่ย อยากให้ฉันถอดออกรึไง
โนอาร์
ทั้งๆ ที่นายมีเครื่องประดับสวยๆเยอะแยะไปหมด
โนอาร์
แต่ทำไมถึงได้ใส่ของเชยๆ ที่ฉันให้กัน
เรมี่ได้ยินดังนั้นก็ใช้นิ้วดีดไปที่หน้าผากของโนอาร์หนึ่งทีก่อนจะเอ่ยพูด
โนอาร์
ดีดหน้าผากฉันทำไมเนี่ย
โนอาร์พูดพร้อมกับใช้มือลูบไปที่หน้าผากของตนด้วยหน้าตาบึ้งตึง
เรมินัส
ว่าของที่ฉันใส่เชยได้ไงเนี่ย
โนอาร์
งั้นนายจะใส่ไปตลอดเลยใช่มั้ย
โนอาร์
ไว้ฉันโตขึ้นจนอายุ 10 ขวบแล้วใช้เวทย์มนต์ได้
โนอาร์
ฉันจะฝึกใช้เวทย์มนต์ให้เก่งๆ แล้วสร้างเครื่องประดับชิ้นใหม่มาให้นาย
โนอาร์
ถึงเวลานั้นนายค่อยถอดได้ ตกลงมั้ย!
เวลาผ่านไปจนเรมี่และโนอาร์อายุ 9 ขวบ เรมี่ยืนรออยู่ในห้องโถงใหญ่เพื่อพบกับโนอาร์และไปเล่นด้วยเหมือนเคย
แต่แล้วเมื่อโนอาร์มาถึงเรมี่ก็เห็นเขามีสีหน้าที่เศร้าสร้อยจึงเอ่ยถาม
เรมินัส
ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น
โนอาร์
ฉันต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองอื่น
โนอาร์
ฉันจะไม่ได้มาเล่นกับนายอีกแล้ว
คำตอบที่เขาได้ยินจากโนอาร์มันทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก
ในหัวมีเพียงความคิดที่ว่า
เราจะไม่ได้เล่นด้วยกันแล้วหรอ?
ไม่ได้ทำขนมด้วยกันอ่านนิทานด้วยกัน
เหมือนที่เคยทำแล้วงั้นหรอ?
โนอาร์
พ่อฉันต้องไปทำงานที่ต่างเมือง
โนอาร์
ไม่มีกำหนดกลับมาที่นี่
เฟลิกซ์ เอเดรียน
ขออภัยองค์ชายที่กระหม่อมไม่สามารถพาโนอาร์มาอยู่เล่นกับท่านได้แล้วจริงๆ
เฟลิกซ์ เอเดรียน
วันนี้กระหม่อมมาเพื่อทูลลาพระองค์และองค์จักรพรรดิ
เฟลิกซ์ เอเดรียน
กระหม่อมคงต้องขอตัวจากที่ตรงนี้ก่อน
โนอาร์
ทั้งที่อยากจะอยู่กับนายไปตลอดเลยแท้ๆ
โนอาร์
หลังจากมาทูลลาฝ่าบาทเสร็จ
โนอาร์
ฉันกับพ่อก็ต้องออกเดินทางแล้ว
เรมี่ได้ยินดังนั้นก็เหมือนกับโลกทั้งใบหยุดหมุนได้ยินเพียงเสียงหัวใจที่เต้นดังในอกของตัวเอง
ก่อนน้ำตาที่กลั้นเอาไว้นานจะไหลลงมา
โนอาร์ที่เห็นดังนั้นก็ตกใจไม่น้อย เพราะเขาไม่เคยเห็นเรมี่ร้องไห้เลยสักครั้งนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเรมี่ร้องไห้
โนอาร์
ถ้าฉันได้กลับมาที่นี่แล้ว
โนอาร์
ฉันจะมาหานายเป็นคนแรกเลย
โนอาร์พูดดังนั้นก่อนจะปาดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าเรมี่ออก
โนอาร์
อย่าร้องไห้เพราะฉันเลยนะ
โนอาร์
เดี๋ยวก็ไม่น่ารักน้า
เรมินัส
ฮึก…ฉันไม่สน ฉันไม่อยากให้นายไป
เรมี่พูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ดูจะไม่หยุดไหลง่ายๆ
โนอาร์เห็นดังนั้นก็สวมกอดเรมี่ก่อนที่มือเล็กๆ ของเรมี่จะสวมกอดโนอาร์ไว้แน่น
โนอาร์
ฉันปวดใจนะที่เห็นนายร้องไห้ อย่าร้องไห้เลยนะเรมี่
เฟลิกซ์ เอเดรียน
ถึงเวลาต้องไปแล้วล่ะ
เสียงของเฟลิกซ์ที่ดังขึ้นมานั้นทำให้เรมี่สวมกอดโนอาร์ไว้แน่นขึ้น
ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าของพ่อแม่เขาและสาวใช้
โนอาร์
เรมี่ฉันต้องไปแล้วนะ
ไดอาน่า ลูฟีเซีย
ปล่อยโนอาร์เถอะจ้ะ
ไดอาน่า ลูฟีเซีย
ถึงเวลาที่โนอาร์ต้องไปแล้วนะ
วิลเลียมส์เห็นทีว่าเรมี่คงไม่ยอมปล่อยง่ายๆจึงจำใจต้องเดินไปแยกตัวของเรมี่ออกมา
เฟลิกซ์ เอเดรียน
กระหม่อมและลูกชายคงต้องขอตัว
เฟลิกซ์ เอเดรียน
ถวายพระพรแห่งลูฟีเซีย
พูดจบเฟลิกซ์ก็พาโนอาร์เดินขึ้นรถม้าจากนั้นรถม้าก็เคลื่อนที่เริ่มออกเดินทางช้าๆ
รถม้ายังเคลื่อนที่ออกไปไม่ไกลทำให้เขาได้ยินเสียงร้องไห้ของเรมี่อยู่
เฟลิกซ์ เอเดรียน
พ่อก็ไม่อยากพาลูกมาหรอกแต่มันจำเป็นจริงๆ
เฟลิกซ์ เอเดรียน
ไว้กลับมาเมื่อไหร่
เฟลิกซ์ เอเดรียน
ค่อยมาหาองค์ชายนะ
ซัมเมอร์!
ตอนนี้ค่อนข้างยาวว ทดแทนของวันที่ไม่ได้อัพละกันนะ
ซัมเมอร์!
ปล่อยระเบิดทิ้งไว้ลูกใหญ่มาก
ซัมเมอร์!
โปรดอย่าโกรธกัน เรารักทุกคนเสมอ
ซัมเมอร์!
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้าา
Comments