องค์ชาย ท่านใจร้ายมากเลยน่ะ
ประหารมัน!!!
นลินแอบย่องออกจากห้องนอนเบาๆ
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าจะไปไหน!!
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
ข้าจะออกไปชมพระจันทร์เพคะ
โซฮาน(พระเอก)
ตอนนี้หน่ะหรอ
โซฮาน(พระเอก)
นี่มันกี่ยามแล้ว
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
ข้านอนไม่หลับ
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
เลยจะออกไปสูดอากาศสักหน่อยเพคะ
โซฮาน(พระเอก)
เสร็จแล้วก็รีบกลับเข้ามา
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
เพคะ
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
ซันฟาเจ้ารอข้านานไหม
ซันฟา(พี่ชายนางเอก)
ไม่นานเลยพะยะค่ะ
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
ข้านี่คิดถึงเจ้าแทบใจจะขาด
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
รอว่าเมื่อไรจะได้มาพบเจ้า
ซันฟา(พี่ชายนางเอก)
ข้าก็คิดถึงองค์หญิงเหลือเกินพะยะค่ะ
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
ถ้าอย่างงั้น....
แล้วองค์หญิงนลินก็พุ่งเข้าไปจูบซันฟาอย่างไม่รอช้า
แล้วในคืนนั้นทั้งสองก็มีอะไรกัน
ซองอู(พ่อนางเอก)
มีอะไรลูก
ซิลิน่า(นางเอก)
พี่ซันฟาค่ะ!!
ซองอู(พ่อนางเอก)
พี่เจ้าทำไม
ซิลิน่า(นางเอก)
พี่ซันฟากำลังจะโดนประหารค่ะ!!
ซองอู(พ่อนางเอก)
ป..ประหารงั้นหรอ
ซองอู(พ่อนางเอก)
รีบไปที่วังเร็ว
ซันฟา(พี่ชายนางเอก)
พ่อช่วยข้าด้วย!!
ซันฟากำลังโดนจับใส่เครื่องประหารอยู่
ซองอู(พ่อนางเอก)
นี่มันเกิดอะไรขึ้นพะยะค่ะ
ซองอู(พ่อนางเอก)
เหตุใดลูกชายของข้าถึงโดนประหารชีวิตล่ะพะยะค่ะ
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าก็ลองถามลูกชายเจ้าดูซิ
ซิลิน่า(นางเอก)
พี่ซันฟามันเกิดอะไรขึ้น
ซิลิน่า(นางเอก)
ทำไมพี่ถึงโดนประหารแล้วทำไมองค์หญิงถึงโดนจับเอาไว้
ซันฟา(พี่ชายนางเอก)
เอ่อ..
ซันฟา(พี่ชายนางเอก)
คือพี่..
โซฮาน(พระเอก)
พวกเจ้าดูไว้น่ะ
โซฮาน(พระเอก)
ไอ้พวกสองคนนี่มันหักหลังทรยศข้า
โซฮาน(พระเอก)
เมียของข้ากับมันแอบไปมีอะไรด้วยกัน
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าอย่าคิดน่ะว่าข้าไม่รู้นลิน
โซฮาน(พระเอก)
ที่เจ้าหายไปทุกคืนๆ
โซฮาน(พระเอก)
คงจะไปหามันสิน่ะ
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าจะไม่ใช่เมียของข้า
โซฮาน(พระเอก)
ส่วนเจ้าซันฟาเจ้าจะต้องโดนประหารชีวิต
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
ฝ่าบาท!!
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าเงียบปากไปเลยน่ะ
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าจะต้องโดนเนรเทศออกจากวังไป
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
ฝ่าบาทข้าขอร้องล่ะ
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
อย่าฆ่าพ่อของเด็กในครรถ์ของข้าเลย
โซฮาน(พระเอก)
นี่เจ้าทรงพระครรถ์อยู่งั้นหรอ
โซฮาน(พระเอก)
เจ้ามีบุตรกับมันงั้นหรอ
นลิน(เมียเก่าของโซฮาน)
เพค่ะ😢😢
โซฮาน(พระเอก)
ตัดหัวมันซะ!!
ซิลิน่า(นางเอก)
ช้าก่อนเพคะ!!
ซิลิน่า(นางเอก)
องค์ชายเพคะ
ซิลิน่า(นางเอก)
อย่าทรงปะหารพี่ชายของข้าเลยเพคะ
ซิลิน่า(นางเอก)
ข้าขอร้องล่ะ
ซิลิน่า(นางเอก)
หากจะทรงลงทัณฑ์
ซิลิน่า(นางเอก)
ให้มาลงที่ข้าเถิด
ซิลิน่า(นางเอก)
ข้าจะยอมรับผิดแทนพี่ชายของข้าเอง
ซองอู(พ่อนางเอก)
ซิลิน่า!!
ซันฟา(พี่ชายนางเอก)
น้อง!!
ซิลิน่า(นางเอก)
พระองค์จะทรงทำอันใดกับข้าก็แล้วแต่ความพอใจของท่านเลยเพคะ
โซฮาน(พระเอก)
เด็กอย่างเจ้านี่ช่างกล้านักน่ะ
โซฮาน(พระเอก)
ข้าจะปล่อยพี่เจ้าไป
โซฮาน(พระเอก)
ถือว่าเห็นแก่ว่ามันเป็นพ่อของเด็กในครรถ์นี่หรอกน่ะ
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าบอกว่าข้าจะทำอะไรเจ้าก็ได้ใช่ไหม
โซฮาน(พระเอก)
ไปเอาตัวนางขึ้นมา
ซองอู(พ่อนางเอก)
ซิลิน่าลูกพ่อ..
โซฮานจับแขนซิลิน่าอย่างแรง
ซิลิน่า(นางเอก)
โอ้ย..เบาๆก็ได้เพคะ
โซฮาน(พระเอก)
เจ้าไม่มีสิทธิ์มาสั่งข้า
โซฮาน(พระเอก)
พวกเจ้าฟังเอาไว้น่ะ
โซฮาน(พระเอก)
นับตั้งแต่บัดนี้ไป
โซฮาน(พระเอก)
ซิลิน่าคือเมียของข้า
ชาวบ้าน:นางยังเด็กอยู่เลยน่ะ
โซฮาน(พระเอก)
ขอให้พวกเจ้าทุกคนมางานอภิเษกสมรสของข้าด้วย
ซิลิน่า(นางเอก)
อะไรน่ะเพคะ
ซิลิน่า(นางเอก)
หม่อมฉันจะต้องอภิเษกกับองค์ชายหรอเพคะ
โซฮาน(พระเอก)
แล้วเจ้าได้ยินว่าไงล่ะ
ซิลิน่า(นางเอก)
โอ้ย...องค์ชายหม่อมฉันเจ็บน่ะเพคะ
โซฮานลากซิลิน่าไปในห้องนอน
Comments