วันนี้ผมก็นั่งเฉยๆอยู่เหมือนเดิม อยู่ๆอาโอริก็มาจับหน้าแล้วถามว่า "หน้าของเจ้าเป็นอะไรหนะ ทำไหมถึงแดงขนาดนี้? อามาเนะ" คามาโนะก็บอกขึ้นมาว่า "อามาเนะไม่สบายหรือป่าว?" ผมก็แซรกทั้งสองว่า "ฉันป่วยหรอเนี่ย.. อุณภูมิอากาศคงเปลี่ยนเป็นฤดูร้อนแน่เลยเลยไม่ค่อยชินกับอากาศ..." อยู่ๆอาโอริก็อุ้มผม ผมตกใจมากตอนนั้นเลยบอกไปว่า "ปล่อยนะ.. แค่ป่วยเองถึงขั้นต้องอุ้มกันเลยหรอ!?" ผมก็ดิ้นจากนั้นอาโอริก็บอกว่า "ข้าจะพาเจ้าเข้าไปนอน" ผมก็ยอมโดยดีส่วนคามาโนะก็เดินเข้าห้องนำ้าำอะไรสักอย่างผมเห็นแค่ว่าเขาหยิบกาละมัง อาโอริวางผมลงนอน ผมขยับนอนลงช้าๆ "อืม.. ฉันมึนหัว.." คามาโนะเดินเข้ามาในมือนั้นถือกาละมังมีนำ้แล้วเดินมานั่งข้างๆผมเอาผ้าชุบนำ้แล้วพูดว่า "ข้าจะเช็ดตัวเจ้าก่อนนะ" จากนั้นเขาก็เช็ดแขนขาผมแล้วก็ชุบนำ้วางบนหน้าผากผม แล้วอาโอริก็บอกว่า "ข้าจะไปทำกับข้าวให้พวกเจ้าเอง" ผมก็บอกว่า "คามาโนะถนัดทำกับข้าวกว่าไม่ใช่หรอ?" คามาโนะก็ตอบว่า "เจ้าก็ต้องกินข้าวนะเดียวพวกข้าไปทำกับข้าวให้เอง" (นี่พวกเขาจะทิ้งผมอยู่คนเดียวหรอ?) ก่อนที่พวกเขาจะลุกขึ้นผมได้จับแขนของอาโอริแล้วบอกว่า "อย่าพึ่งไปอยู่กับฉันก่อน.." แล้วคามาโนะก็นอนข้างๆผมกอดผมผมก็ปล่อยแขนอาโอริแล้วคามาโนะก็บอกว่า "แก้มของเจ้าอุ่นจังแถมนุ่มอีกด้วย" ตอนนั้นคามาโนะซุกแก้มผม ผมก็ตอบไปว่า "ก็ฉันป่วยอยู่นี่น้า.... อาโอริก็มานอนด้วยสิ..?" อาโอริก็นอนข้างๆผม ผมก็บอกกับพวกพวกเขาทั้งสองว่า "ตอนนั้นฉันเด็กๆแม่และพ่อของฉันได้จากฉันไปตอนฉันอยู่ประถมและฉันได้รับเลี้ยงจากป้ามาจนโตตอนฉันป่วยน่ะฉันฉันไม่เคยมีใครมาเฝ้าฉันเลยแล้วพวกนายมาเฝ้าฉันฉันดีใจมากและในเวลาเดียวกันฉันก็ชอบพวกนายนะ.." พวกเขาทั้งสองก็มองหน้ากันแล้วบอกว่า "เจ้ามีความสุขจังนะ" แล้วฉันก็ถามกับพวกเขาทั้งสองว่า "ฉันอยากรู้อดีตของพวกนายทั้งสองจัง" พวกเขาทั้งได้ลุกมานั่งแล้วมองหน้ากัน คามาโนะก็ถามกับอาโอริว่า "ฉันเบ่าได้นะแต่อาโอริจะให้เล่าไหมล่ะ?" อาโอริก็มองหน้าของคามาโนะเหมือนว่าเขาจะให้แล้วอาโอริก็นอนข้างๆผมนอนท่าตะแคงแต่หันหน้าไปทางอื่นส่วนคามาโนะนอนท่าตะแคงหันมามองที่ผมแล้วบอกว่ส "ฉันจะเล่าให้อย่างดีเลย"
( จบตอนที่ 3 )
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments