The Legend Of Return [ ᴇᴘ. 4 ]

🌙

< ตอนที่ 4 - เจ้าชาย >

🌙

แคลร์ไม่รีรอที่จะเดินไปฟ้ององค์ชายในทันทีด้วยท่าทีของนางทำให้ทุกคนคิดว่า นางและองค์ชาย เป็นคนรักกัน เลยเริ่มมีการซุบซิบในเรื่องนี้กันขึ้นมาอย่างลับๆ ไม่มีใครกล้าซุบซิบต่อหน้าองค์ชายกันสักคนมีแต่พวกหมาลอบกัดที่แค่เห็นอะไรก็เชื่อไปหมดแล้วเอามานินทาให้คนอื่นเสียหายก็เท่านั้น

ᴄʟᴀɪʀᴇ

องค์ชาย จะให้สามัญชนไร้หัวนอนปลายเท้ามาเหยียบที่นี่แบบนี้จะดีหรอคะ ?

ผมที่รู้สึกเหม็นความรักไม่ไหวก็คลื่นไส้ในตอนนั้นผมก็คิดในใจขึ้นมา

ʟᴀɴ xɪᴀᴏ 🌙 หลานเซียว

( เหม็นความรักว้อย!!! ไอ้พวกคนมีความรัก จำไว้เลยนะ !!! อ่า. . .อาจารย์ตูก็มีความรักนี่หว่า . . .อ่า ยกเว้นท่านอาจารย์แล้วกัน )

นางที่เห็นว่าผมไม่สะทบสะท้านอะไรแถมแค่ยืนมองเฉยๆด้วยซ้ำในสายตาของนางเห็นถึงความเหยียดหยามจากสายตาของผมทำให้นางพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความโมโหพลางควงแขนองค์ชาย

ᴄʟᴀɪʀᴇ

เจ้าสามัญชนไร้ยางอายนั่นดูถูกตระกูลของดิฉันด้วยนะคะ องค์ชาย องค์ชายก็ทรงทราบดีนี่เพคะว่าตระกูลของหม่อมฉันเป็นตระกูลที่ซื่อสัตย์ต่อท่านมาหลายต่อหลายรุ่น !

ผมก็เกือบจะคุมอารมณ์ของตนเองไม่ไหวเกือบได้ต่อยผู้หญิงซะแล้วแต่ก็ห้ามตัวเองไว้มองไปที่นางรอให้นางพูดจนจบพลางคิดในใจ

ʟᴀɴ xɪᴀᴏ 🌙 หลานเซียว

( เอ้า! หลอนหรออีห่านี่เดี๋ยวพ่อจะต่อยให้ร้องกลับบ้านไปดูดนมแม่เลยนิ )

ʟᴀɴ xɪᴀᴏ 🌙 หลานเซียว

( ไม่ได้ จะร้อนตัวไม่ได้เด็ดขาด )

เสียงซุบซิบดังขึ้นอีกครั้งด้วยความที่ผมรู้ว่าจะเกิดการนินทาเลยพูดขึ้นมาเพื่อหยุดการนินทาในการพูดแค่ครั้งเดียวของผมทำเอาทุกคนต่างพากันช็อค

ʟᴀɴ xɪᴀᴏ 🌙 หลานเซียว

ทำตัวเป็นร็อตไวเลอร์ไปได้. . .

องค์ชายที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับกลั้นขำในทันที ในตอนนี้แคลร์นั้นรู้สึกขายขี้หน้าเป็นอย่างมาก นางเดินเข้ามากระชากหัวของผมอย่างรุนแรงแต่ผมก็ตัดผมของตัวเองออกโดยไม่ลังเล ก่อนจะตัดผมของนางออกจนสั้นกุด

ผมมองไปที่นางด้วยสายตาที่เย็นชา

องค์ชายที่เห็นว่าผมถูกตัดผมออกจนสั้นท่านก็มีท่าทีที่ดูโมโหเป็นอย่างมาก

เขาเดินมาจับข้อมือของแคลร์อย่างแรงก่อนจะผลักเธอออกจากผมทันทีที่เขาเห็นว่าเธอจะเข้ามาตบผม