ภารกิจพิชิตใจท่านดยุกตัวร้าย
Chapter 11
อลัน
โอยย..เหมือนหัวจะระเบิดเลย//ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมา
อลัน
นี้เรากลับมาถึงบ้านตอนไหนละเนี้ย
มิเรียม
คุณหนูตื่นเเล้วเหรอคะ//เดินเข้ามาพร้อมนมร้อน
มิเรียม
ตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้างคะ
มิเรียม
คุณหนูเผลอดื่มเเชปเปญเข้าไปนี้คะไม่แปลกที่เช้านี้คุณหนูจะปวดหัว
มิเรียม
เมื่อคืนดิฉันใจหายมากเลยนะคะที่คุณชายไมคัสเเบกคุณหนูเข้ามาในบ้านที่เเท้ก็เมานี้เอง
อลัน
ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ
อลัน
เเต่ว่าล่าสุดที่ผมจำได้คือผมเผลอดื่มเเชปเปญเเล้วไปที่สวนนี้นาผมกลับเข้างานได้ยังไงเหรอ
มิเรียม
เห็นนายหญิงเล่าว่าเลดี้ซันเซ็ตเป็นคนพาคุณหนูกลับเข้างานน่ะค่ะ
อลัน
หวาา..คราวหน้าต้องไปขอบคุณเเล้วสินะ
มิเรียม
นี้นมร้อนค่ะ//ยื่นเเก้วให้
อลัน
(เมื่อคืนเมามากจนจำอะไรเเทบไม่ได้เลยเเต่ว่าก่อนที่ซันเซ็ตจะหาเราเจอเหมือนเราจะอยู่กับคนคนนึงนี้นาเเต่ใครกันนะ)
มิเรียม
ดิฉันมีเรื่องจะถามน่ะค่ะคุณหนู
มิเรียม
เมื่อเช้าฉันได้ยินสาวใช้พูดกันน่ะค่ะว่าคุณหนูอยู่กับใครบางคนที่สวนของพระราชวังคุณหนูไปเจอใครเหรอคะ
อลัน
ผมไปเจอคนสวนของพระราชวังมาน่ะ
อลัน
ใช่เท่าที่ผมจำได้ลางๆผมเรียกเค้าคุณลุงคนสวนน่ะ
มิเรียม
งั้นก็เเสดงว่าคนสวนคนนั้นเป็นคนให้ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้กับคุณเหรอคะ?//ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้อลัน
อลัน
เหมือนจะใช่นะ//รับผ้าเช็ดหน้า
มิเรียม
เเต่ดิฉันว่าเนื้อผ้ากับลวดลายมันดูดีกว่าที่คนสวนธรรมดาจะใช้นะคะ
ผมพูดไปโดยไม่คิดอะไรคนที่ไปบังเอิญเจอก็เเค่คุณลุงใจดีที่ให้ผมยืมผ้าเช็ดหน้าก็เท่านั้นเอง
อลัน
ว่าเเต่ว่าทำไมวันนี้บ้านมันเงียบแปลกๆเหมือนไม่มีใครอยู่ยังไงอย่างงั้นเลย
อลัน
ทุกคนไปไหนหมดเหรอมิเรียม
มิเรียม
เอ่อ..ทุกคนคงยังไม่ตื่นนะค่ะเมื่อวานนายท่านกับนายหญิงก็กลับดึกด้วยน่าจะเพลียน่ะค่ะ
ทันใดนั้นผมก็นึกอะไรดีๆออกเพราะเมื่อวานผมก่อเรื่องเอาไว้เพื่อเป็นการขอโทษทุกคนเช้านี้ผมทำอาหารให้ทุกคนได้ชิมดีกว่า
ตอนที่ผมอยู่โลกเก่าน่ะทำงานตามร้านอาหารมาตั้งเยอะฝีมือไม่เป็นรองใครเเน่นอน
อลัน
(คิดได้เเล้วก็ต้องลงมือ!)
อลัน
เตรียมห้องครัวให้ผมหน่อยสิ
มิเรียม
คุณหนูจะทำอะไรเหรอคะ?
อลัน
ผมจะทำอาหารเช้าให้ทุกคนกินน่ะ😁
มิเรียม
เเสดงว่าคุณหนูจะลงไปข้างล่างงั้นเหรอคะ
อลัน
ถ้าจะทำอาหารก็ลงไปห้องครัวน่ะสิถามได้//ลุกไปอาบน้ำ
อลัน
ผมฝากด้วยนะมิเรียม//ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
มิเรียม
(ซวยเเล้วไงนายท่านบอกว่าต้องทำยังไงก็ห้ามให้คุณหนูลงไปข้างล่างจนกว่า"แขก"จะกลับไป)
มิเรียม
(ดิฉันคงต้องขอขัดคำสั่งของคุณหนูเเล้วล่ะค่ะ)//เดินออกไป
อลัน
เรียบร้อยคนอะไรจะหน้าตาดีย์ปานนี้ โฮะ โฮะ โฮะ //ชมตัวเองหน้ากระจก
อลัน
เอาล่ะลงไปข้างล่างดีกว่า//หยิบผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋า
ผมก้าวขาออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่ามิเรียมยืนรอผมอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างภายในห้องของผม
ผมชำเลืองสายตาไปบนโต๊ะก็เห็นอาหารเช้าหน้าตาหน้ากินวางไว้อยู่ไม่ใช่ว่าผมบอกให้มิเรียมไปเตรียมห้องครัวงั้นเหรอทำไมถึงได้เอาอาหารเช้ามาให้ล่ะ
อลัน
เอิ่ม..มิเรียมเอาอาหารเช้ามาให้ผมทำไม?
มิเรียม
คือว่าห้องครัวไม่พร้อมใช้งานในตอนนี้ค่ะดิฉันเลยเตรียมอาหารเช้ามาให้คุณหนูเเทน😅
อลัน
เเล้วถ้าห้องครัวใช้งานไม่ได้เเล้วเธอจะเอาอาหารเช้ามาให้ผมได้ยังไง😑
มิเรียม
....//เหงื่อออกดุจน้ำตก
มิเรียม
ดิฉันเเค่ไม่อยากให้คุณหนูเข้าครัวค่ะกลัวคุณหนูจะเกิดอุบัติเหตุ//ก้มหน้า
ที่ดิฉันพูดไปก็ถูกครึ่งนึงที่ว่าไม่อยากให้คุณหนูได้รับอันตรายเเต่อีกส่วนนึงก็เพราะนายท่านสั่งห้ามไม่ให้คุณหนูลงไปด้านล่างนี้นา
อลัน
โธ่ไม่ต้องคิดมากหรอกมิเรียมร่วงจากหน้าต่างผมยังทำมาเเล้วเลยอีกอย่างเห็นเเบบนี้ผมก็ทำอาหารเก่งใช่ย่อยนะ
อลัน
ไม่มีเเต่ผมจะลงไปทำอาหารอีกอย่างผมไม่อยากนั่งกินข้าวคนเดียวบนห้องด้วย//จะเดินไปเปิดประตู
มิเรียม
ไม่ได้นะคะ!//บังประตูไว้
อะไรของมิเรียมกันผมก็เเค่จะลงไปทำอาหารเช้าให้ทุกคนเฉยทำไมต้องห้ามกันถึงขนาดนี้หรือจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นข้างล่างกันนะไม่รู้เเหละไม่ว่ายังไงผมก็จะลงไปข้างล่างให้ได้
มิเรียม
ไม่ค่ะไม่ว่าคุณหนูจะพูดอะไรดิฉันก็จะไม่หลบ
อลัน
เเล้วเหตุผลที่ไม่ให้ผมลงไปชั้นล่างคืออะไรล่ะ?
มิเรียม
ดิฉันบอกไม่ได้ค่ะขอให้คุณรออยู่ในห้องเมื่อถึงเวลาดิฉันจะพาคุณหนูลงไปเองค่ะ
อลัน
หลบไปผมจะลงไปชั้นล่าง
ดิฉันทำตัวไม่ถูกที่จู่ๆน้ำเสียงของคุณหนูก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคนดิฉันไม่เคยเห็นคุณหนูใช้น้ำเสียงเเบบนี้มาก่อนเลย
อลัน
นี้ไม่ใช้คำขอเเต่เป็นคำสั่งนะหลบไปเดี๋ยวนี้
อลัน
ไปเตรียมห้องครัวให้ผมด้วยนะ
ในที่สุดผมก็เดินมาชั้นล่างได้เเต่มันเงียบจริงๆเงียบชนิดที่ว่าได้ยินเสียงลมพัดเข้ามาเลยล่ะ
ไอแซค: ผมไม่เห็นว่าท่านจะได้ประโยชน์อะไรจากการร่วมงานในครั้งนี้เลยนะครับ
??? : ท่านเคาต์ไม่ต้องห่วงหรอกผมจะได้ประโยชน์อย่างมากเลยล่ะ
อลัน
เสียงคุณพ่อนี้นาคุยกับใครอยู่นะ//เดินไปที่ห้องทำงานของไอแซค
ผมเดินไปตามเสียงก็เห็นว่ายูจีนกับพี่ไมคัสยืนอยู่หน้าห้องเหมือนจะเเอบฟังบทสนทนาภายในห้องนั้น
อลัน
ทั้งสองคนทำอะไรกันน่ะครับ?
ไมคัส
นี้นายลงมาทำไมเนี้ย//กระซิบ
อลัน
ผมก็ลงมาหาทุกคนนั้นเเหละครับเเล้วทำไมต้องกระซิบด้วยล่ะ
ยูจีน
เอาเป็นว่าคุณหนูเงียบๆก่อนเถอะครับ//กระซิบ
อลัน
ว่าเเต่คุณพ่อคุยกับใครอยู่เหรอครับ
ผมเถียงกับพี่ได้ไม่นานจู่ๆบทสนทนาให้ห้องก็เงียบลงทำเอาผมสงสัยไม่ได้เลยชะโงกดูภายในห้องผ่านช่องเล็กของประตู
ภาพตรงหน้าน่าตกใจยิ่งกว่าอะไรผมสับสนไปหมดนี้มันไม่ได้อยู่ในเนื้อเรื่องสักนิด!!
อลัน
(ไหงเคออสมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะเรื่องมันไม่ควรเป็นเเบบนี้สิ!!)
อลัน
(เกิดอะไรขึ้นกันเเน่)//กังวล
ผมถึงกับต้องนั่งกุมขมับไม่เข้าใจจริงๆทำไมเคออสมาอยู่ที่นี้ถ้าตามเนื้อเรื่องเค้าต้องไปหาซันเซ็ตเเล้วบังเอิญเจอกับเจ้าชายอีริคสิ
อลัน
(คิดไม่ออกเเล้วโว้ย!)//เผลอไปเตะเเจกันล้ม
อลัน
ซวยเเล้วไงเราจะทำยังไงดี//หันไปหาไมคัสกับยูจีน
อลัน
(คงต้องใช้มุกนี้เเล้วสินะ)
เคออส
ไม่ยักรู้นะครับว่าท่านเคาต์เลี้ยงเเมวด้วย//เลิกคิ้ว
ไอแซค
อ่าคือ//เห็นหัวอลันผ่านช่องประตู
ไอแซค
ใช่ครับมันค่อนข้างซนน่ะผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
เคออส
ไม่เป็นไรหรอกครับท่านเคาต์พอจะอนุญาติให้ผมดูเจ้าเเมวตัวนี้ได้มั้ยครับ
ไอแซค
มันเป็นเเค่ลูกเเมวน่ะครับเเถมยังดุด้วย//ช่วยยื้อสุดชีวิต
อลัน
(ต้องรีบไปจากตรงนี้เเล้ว)//กระดึ้บหนี
ไม่ทันที่ผมจะไปไหนไกลจู่ๆก็มีบางอย่างพุ่งขึ้นมาจากพื้นมันเป็นเหมือนเงาบางอย่างคล้ายเถาวัลย์มาพันตัวผมเอาไว้ผมตกใจมากเเต่ก็พยายามไม่ส่งเสียงออกมา
อลัน
(อะไรเนี้ย!!)//พยายามเเกะเถาวัลย์ออก
ผมพยายามจะเเกะมันออกเเต่เหมือนจะทำให้มันยุ่งกว่าเดิมซะได้เเล้วจู่ๆมันก็ลากผมเข้าไปให้ห้องทำงานของพ่อ
ผมหลับตาปี๋เเต่พอลืมตาขึ้นมาผมก็ได้สบตากับชายที่ผมไม่อยากจะเจอมากที่สุดในตอนนี้
อลัน
(พ่อจ๋าช่วยลูกด้วย)//มองไอแซค
ไอแซค
//ส่งสายตาบอกว่าพ่อทำอะไรไม่ได้เเล้วลูก
เคออส
ลูกเเมวของท่านเคาต์ตัวใหญ่จังเลยนะครับ
ไอแซค
นั้นลูกชายคนเล็กของผมเองครับ
เคออส
หืม...//ยังจ้องอลันอยู่
อลัน
ก..ก่อนจะคุยกันต่อช่วยปล่อยผมก่อนได้รึเปล่าครับ😅
อลัน
(เถาวัลย์หายไปแล้ว!!)
ไอแซค
อะเเฮ่มต้องขอโทษท่านดยุกที่ผมเสียมารยาทไปเมื่อครู่นะครับเด็กคนนี้คือลูกชายคนเล็กของผมเอง//ดึงอลันให้มานั่งข้างตน
ไอแซค
ลูกลงมาทำไมกันนี้มิเรียมไม่ได้ห้ามลูกไว้งั้นเหรอ//กระซิบ
อลัน
อย่าไปว่ามิเรียมนะครับผมบังคับเธอเอง//กระซิบ
เคออส
กระซิบกระซาบกันต่อหน้าเเขกเสียมารยาทจังเลยนะครับ❄️
เคออส
ไม่คิดจะเเนะนำด้วยเองหน่อยเหรอครับ?(ถึงจะรู้อยู่เเล้วก็เถอะ)
อลัน
ผมอลัน ซินเซียร์ บุตรชายคนเล็กของตระกูลซินเซียร์ครับ//โค้ง
เคออส
ที่ว่ากันว่าป่วยหนักสินะ
เคออส
เอาล่ะท่านเคาต์ครับที่เราคุยไปเมื่อกี้เป็นอันว่าคุณตกลงเเล้วกันนะครับ
เคออส
งั้นผมขอเวลาคุยกับลูกชายของท่านเคาต์หน่อยจะได้มั้ยครับ
ไอแซค
ลูกชายคนโตผมน่ะเหรอครับงั้นเชิญที่ห้องรับเเขกเลยครับ
เคออส
ใครว่าล่ะผมหมายถึงลูกชายคนเล็กของท่านเคาต์ต่างหากล่ะ//มองอลัน
อลัน
😱//อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ
เคออส
นี้ไม่ใช่คำขอหรอกนะครับ❄️//ยืนขึ้น
ไอแซค
เห้อ...อลันพาท่านดยุกไปที่สวนซะ//หมดหนทาง
ไอแซค
ไปก่อนเถอะถ้าเกิดเรื่องอะไรตะโกนเรียกพ่อได้เลยนะ//กระซิบ
อลัน
เชิญทางนี้ครับท่านดยุก//เดินนำ
ถ้าถามว่าทำไมเค้าถึงได้มาที่นี้ไม่ใช่เพราะว่ามาคุยเรื่องงานหรือธุรกิจอะไรหรอกนั้นก็เป็นเเค่ข้ออ้างนี้จะได้มาเจอกับเด็กน้อยคนนี้ก็เเค่นั้นเอง
เค้าเดินตามคนด้านหน้ามาเรื่อยๆท่าทางเดินดุ้กดิ้กเหมือนลูกเเมวจริงๆเค้ามัวจดจ้องเด็กน้อยจนไม่ได้มองทางเลย
เคออส
(น่าเอ็นดูเสียจริง..)//เเอบยิ้ม
อลัน
บรื้อ~~😖(หนาวหลังชะมัดเลยเมื่อไหร่จะถึงสวนสักทีนะ)
Comments
Queue💕
นี่คือเหตุผลที่อลันไม่ควรลงมา มาถึงไม่กี่วิ ก็เกิดความชิบหายแล้ว....
2024-11-09
1
Queue💕
แล้วชอบไหมอะ~
2024-11-09
1
Queue💕
;-;
2024-11-09
1