ผกามาศ | BUS - โมโม้น//26

โมโม้น//26

ยังคงหลับง่าย..มิเปลี่ยนเลยหนาา..

___________________

. .

เพลาก็ตกมาจนค่ำเเขกที่มางานเริ่มทยอยกับไปเรื่อยๆผกามาศเสียงของบ่าวรับใช้หญิงคนนึงเอ่ยเรียกมีอะไรขอรับเสียงผกามาศเอ่ยรับ พรุ้งนี้เจ้าว่างหรือไม่กระผมว่างเเค่ตอนเที่ยงกับตอนเย็นขอรับงั้นดีเลยตอนเที่ยงมาทำขนมเเทนฉันหน่อยพอดีฉันจะเข้าวังไปซื้อของ ได้ขอรับพอเพลาค่ำวันนี้พระจันทร์สวยจังออกไปดูนิดหน่อยคงมิเป็นกะไรสวยหยิ่งนักท่านเเม่ตอนนี้จะอยู่ตรงไหนนะชายหนุ่มได้นั่งมองพระจันทร์ท่ามกลางความมืดมีเพียงเเสงจันทร์ส่องกระทบตกลงมาเล็กน้อยนี่เจ้ายังไม่นอนอีกรึเสียงของชายหนุ่มเสียงทุ้มออนหวานเอ่ยถาม เออ.ยังไม่นอนขอรับคุณเออคุณข้าชื่อปภังกรยังเเยกไม่ออกอีกหรือ ยังขอรับพอดีกระผมยังไม่ง่วงขอรับพระจันทร์วันนี้งามเหลือเกินเจ้าว่ามั้ยงามจริงๆเเละขอรับพรุ้งนี้เจ้ามีเรียนหนิรีบไปพักผ่อนเสียเถิดขอรับเจ้านี่หน้าตางามเหลือเกิรขนาดเป็นชายข้ายังต้องโดนใบหน้าอัดงดงามของเจ้าสะกดไว้ปภังกรชมเเล้วยิ้มเล็กน้อยนี่กระผมเป็นชายนะขอรับจะงามได้ยังไงขอรับผกามาศพูดพร้อมใบหน้าเเดงทำให้ปภังกรรู้ทันทีเลยว่าคนตรงหน้าเขินเขาอยู่งั้นข้าขอตัวเเล้วเจอกันผกามาศ