ฝังใจ//มีนปิง #5

ถึงหน้าคอนโด.

อัยย์(พอ)

ไอ้ไน๋ตื่นได้แล้วถึงแล้ว

อัยย์(พอ)

ไน๋ค้าบตื่นได้แล้ววว

ไน๋(นอ.)

อื้ออ~~ถึงแล้วหรอ//ตื่น

อัยย์(พอ)

อื้มถึงแล้ว

อัยย์(พอ)

ให้กูขึ้นไปส่งไหมมึงพึ่งออกจากโรงพยาบาลมา

ไน๋(นอ.)

อื้อๆ

อัยย์(พอ)

งั้นกูจอดรถแปป

ไน๋(นอ.)

เค

อัยย์ก็ได้จอดรถอยู่หน้าคอนโดxxxx

อัยย์(พอ)

ป่ะขึ้นห้องกัน

อัยย์(พอ)

พยุงตัวไน๋

ณ ห้อง5033

อัยย์(พอ)

โอ้ยปวดแขนว่ะกว่าจะถึง

ไน๋(นอ.)

แล้วมึงจะบ่นทำไมเนี่ยมึงกลับไปเลยนะ

อัยย์(พอ)

ขอโทษค้าบบ

อัยย์(พอ)

สำหรับคุณไน๋ผมไม่ปวดแขนเลยครับ

ไน๋(นอ.)

เออดี

ไน๋(นอ.)

กูไปหาอาบน้ำนอนละไว้เจอกัน

ไน๋(นอ.)

กำลังจะปิดประตู.

อัยย์(พอ)

เอามือดันประตู

อัยย์(พอ)

จะรีบไปไหนล่ะครับที่รัก

ไน๋(นอ.)

ที่รักพระบิดาพ่อมึงอ่ะ

อัยย์(พอ)

อุ้ย

อัยย์(พอ)

แรงจังที่รัก

ไน๋(นอ.)

ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดเราตัดเพื่อนกัน

อัยย์(พอ)

ตัดก็ตัดไปดิเพราะกูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับมึง

ไน๋(นอ.)

ที่แท้มึงก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับกูนี่ว่าาา

ไน๋(นอ.)

งั้นเราตัดเพื่อนกัน

อัยย์(พอ)

เดี๋ยวอย่าพึ่ง

ไน๋(นอ.)

อะไรอีก

อัยย์(พอ)

กูยังพูดไม่จบ

ไน๋(นอ.)

ว่ามา

อัยย์(พอ)

เพราะกูอยากเป็นมากกว่าเพื่อน

ไน๋(นอ.)

ห้ะมากกว่าเพื่อน

อัยย์(พอ)

อือใช่

ไน๋(นอ.)

อ่อ

ไน๋(นอ.)

แล้วทำไมมึงถึงอยากเป็นมากกว่านั้นวะ

ไน๋(นอ.)

เล่าให้กูฟังหน่อยดิ

อัยย์(พอ)

ได้

ย้อนกลับไปตอนอัยย์อยู่มัธยม

สมัยนั้นแม่กลับพ่อของอัยย์ก็ได้แยกทางกัน

โดยที่แม่ของอัยย์บอกพ่ออัยย์ไว้ว่าถ้าอัยย์อายุครบ19ขวบจะมารับคืนไปอยุ่กับครอบครัวใหม่

ตอนนั้นอัยย์อายุน่าจะประมาณ11ขวบ

พ่อและแม่ของอัยย์แยกทางกันตั้งแต่อัยย์เกิด

จนปัจจุบันนี้อัยย์อายุ19แล้ว

ซึ่งเป็นวันที่อัยย์และพ่อต้องอยู่ด้วยกันครั้งสุดท้ายก่อนที่อัยย์จะไปอยู่กับแม่

แต่พอแม่มาอัยย์กลับพูดคำนี้......

กอหญ้า

อัยย์ลูกแม่มารับแล้ว

อัยย์(พอ)

ผมไม่ไปแม่ผมจะอยู่กับพ่อกับคุณเจ้าน่าน

กอหญ้า

แกต้องไปอัยย์

อัยย์(พอ)

ผมไม่ไปปล่อยผม

กอหญ้า

มาเดี๋ยวนี้

บลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆบลาๆ

อัยย์(พอ)

อัยย์ก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

อัยย์(พอ)

ฮือ...อึกกกก

ไน๋(นอ.)

อัยย์มึงร้องทำไม

ไน๋(นอ.)

หยุดร้องได้แล้ว

ไน๋(นอ.)

ไม่งั้นไม่หล่อนะคนเก่ง

อัยย์(พอ)

คับอึกกก....