เพียงจันทร์ทรา. มิรู้หรือว่าข้ามิใช่คน.

. .

???

ข้าไม่ยอมให้เจ้าตายไปเปล่าๆ หรอกนะอาร์เธอร์. . .

???

จงตื่นขึ้นมา. . .

???

ในนิยาย ที่เจ้าชอบนักชอบหนาซะสิ. . .

???

ขอให้เจ้าโชคดี. . .กับโลกใบใหม่

. .

จันทร์ทรา🌙

เฮือก!!! แฮก–อึก. . .//ฟื้นขึ้นมาก่อนจะกลอกสายตามองไปรอบๆ ตัว

ตุลาการ🌌

เฮ้ย!!! เอ็งฟื้นแล้วหรือ!?//รีบเดินเข้ามาในห้องที่จันทร์ทราอยู่

จันทร์ทรา🌙

อะ–อื้ม. . .( นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย. . . )//มองไปที่ใบหน้าของตุลาการก่อนความทรงจำของร่างนี้จะกลับมาอย่างรวดเร็ว

ตุลาการ🌌

เอ็งเป็นกะไรมากหรือไม่ ข้านึกว่าเอ็งจะสิ้นเสียแล้ว//นำนํ้าที่ถือติดมือมาด้วยให้จันทร์ทราดื่มก่อนจะยิ้มออกมาเจื่อนๆ เพราะสีหน้าไร้อารมณ์ของจันทร์ทรา

จันทร์ทรา🌙

ปากเอ็งพูดเป็นแต่เรื่องแบบนี้งั้นรึ. . .//ทำสีหน้าไร้อารมณ์ขันใส่ตุลาการพรางค่อยลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปด้านนอกเพื่อสำรวจ

เพราะร่างนี้เป็นหมอผีจึงมีของติดตัวเพื่อป้องกันภัยเยอะแยะเต็มไปหมด

“ อึก. . . ”

“ ชะ–ช่วยผม. . .ด้วย. . . ”

เสียงปริศนาดังแว่วมาจากป่าด้านหน้าของจันทร์ทรา

จันทร์ทรา🌙

เสียงอะไรวะนั่น. . .//พูดจบก็เดินไปดูพร้อมอีโต้อาคมที่ถือมาเผื่อต้องใช้ในการป้องกันตัว

เมื่อจันทร์ทราเดินเข้าไปในป่าสักพัก

ก็เจอกับชายร่างเผือกคนหนึ่ง

นอนหมดสติอยู่บนพื้น

พรางตามตัวมีรอยแผลเต็มไปหมด

แต่จันทร์ทรานั้น

ลืมฉุดคิดไปว่าใช่คนหรือไม่?

จึงรีบอุ้มชายผู้นั้นกลับมาที่กระท่อมที่จันทร์ทรานั้นอาศัยอยู่

จันทร์ทรา🌙

รอยแผลเต็มไปหมดเลยแฮะ. . .//รีบหาสมุนไพรในกระท่อมมารักษาร่างเผือกที่นอนอยู่ตรงหน้า

* ตุลาการนั้นออกจากกระท่อมไปได้สักพักแล้ว *

ลูซีเลียส🌫

อึก. . .เฮือก!!! กะ–แกเป็นผู้ใดน่ะ!!? อึก. . .//พูดจบก็รีบถอยห่างจากจันทร์ทราทันทีด้วยความกลัวและหวาดระแวงขั้นสุด

จันทร์ทรา🌙

เฮ้ออ ~ ข้าแค่จะทำแผลให้เจ้าเอง ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกน่าฮะฮะ//ขำออกมาเบาๆ กับท่าทีของชายร่างเผือกที่กลัวตนจนตัวสั่นไปหมด

ลูซีเลียส🌫

(ไม่รู้จริงๆ หรือว่าข้ามิใช่คน. . .)//จ้องมองไปที่ใบหน้าของจันทร์ทราก่อนจะใจเย็นลงแต่ก็ยังคงเหลือความกลัวอยู่

จันทร์ทรา🌙

เจ้ามาให้ข้าทำแผลก่อนเถิด ดูท่าน่าจะเจ็บมากโขลแน่ๆ เลย//ยิ้มให้ชายร่างเผือกอย่างอ่อนโยนผิดกับหน้าตาและรูปร่างของตน

ลูซีเลียส🌫

อื้ม. . .(นิสัยน่ารักผิดกับใบหน้าเจ้าเสียจริง. . .)//ยอมให้จันทร์ทราทำแผลให้ถึงจะเป็นผีก็เถอะ

หลังจากที่จันทร์ทราทำแผลให้ลูซีเลียสเสร็จเรียบร้อย

จันทร์ทรา🌙

เจ้ามีนามว่ากะไรงั้นหรือ?//ถามขึ้นมาหลังจากทำแผลเสร็จพรางยิ้มอ่อนโยนให้ชายร่างเผือกอีกครั้ง

ลูซีเลียส🌫

ข้า “ ลูซีเลียส ”. . .(เขาคงจะรังเกียจต่างชาติอย่างข้าแน่ๆ. . .)//ก้มหน้าลงเล็กน้อยพรางเชยตาขึ้นมองจันทร์ทราว่ากิริยาเขาจะเป็นเช่นไร

จันทร์ทรา🌙

เจ้าคงเป็นชาวต่างชาติสินะ. . .ข้า “ จันทร์ทรา ” หวังว่าเจ้าจะมิรังเกียจข้านะ//ยิ้มให้ลูซีเลียสอย่างอ่อนโยนอีกครั้งก่อนจะหันหลังไปหานํ้าให้ลูซีเลียสดื่ม

ลูซีเลียส🌫

(สะโพกนั่นมัน. . .ยั่วเx็ดชะมัด. . .)//มองไปที่สะโพกอวบของจันทร์ทราอย่างจดจ่อ พรางกลืนนํ้าลายดังหวังอยากจะกลืนกินสะโพกนั้นให้ได้แต่จะช้าหรือเร็วก็ค่อยว่ากัน

จันทร์ทรา🌙

//กำลังก้มตักนํ้าให้ลูซีเลียสพรางแอ่นสะโพกขึ้นเพื่อก้มตักนํ้า

ลูซีเลียส🌫

จะเกินไปแล้วนะ. . .//กัดฟันแน่นพรางจ้องมองสะโพกอวบนั่นแบบไม่ละสายตา

จันทร์ทรา🌙

เกินไปอะไรงั้–//ยังพูดมิจบก็ถูกกระโจนกอดจากด้านหลังพรางมีแท่งแข็งอุ่นๆ ทิ่มที่รูจีบของตนอยู่

ลูซีเลียส🌫

เจ้ายั่วข้าเช่นนี้. . .ข้าก็ทนมิได้เช่นกันนะ. . .//จับจันทร์ทราล็อคด้วยพละกำลังอันมหาศาลเกินกว่าจะเป็นแรงของมนุษย์ได้

จันทร์ทรา🌙

มะ–หมายถึงกะไรของเจ้ากันน่ะ!!?//ดิ้นไปมาสุดแรงแต่กลับดิ้นไม่หลุดสะอย่างงั้น แต่แรงของตนก็ใช่น้อยๆ แต่ทำไม. . .ถึงสู้แรงของลูซีเลียสที่มีแผลไม่ได้ล่ะ?

———

. .