ตอนที่2

ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ข้าต้มยาไว้เดี๋ยวข้าจะเอายามาให้
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
ได้
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ยานี้ไม่ขมเจ้าทานได้
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
ขอบใจเจ้ามาก
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
ข้ารบกวนอะไรเจ้าหน่อยสิ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
อะไรหรอ
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
จขอพักอาศัย
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
ข้าขอพักอาศัยกับเจ้าก่อนได้หรือไม่
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
กับข้าหรอ
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
เจ้าอยู่คนเดียวนิ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ชะใช่
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
งั้นก็ได้
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
ข้ายังต้องสืบเรื่องบางเรื่อง รบกวนเจ้าแล้ว
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
เรื่องอะไรหรอ ข้าช่วยได้หรือไม่
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
เรื่องในตำหนักน่ะ มันอันตรายเกินไป
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
เจ้าดอกไม้ เจ้าอยู่หรือไม่
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
(ตะโกน)
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
นั่นใครรึ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
(ตกใจ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
เจ้า..เจ้ารีบหลบ
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
หลบทำไมรึ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
เจ้าไปหลบก่อน ข้าไม่อยากให้เพื่อนข้าเห็นว่าข้าอยู่กับใคร
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
(เปิดประตู+เดินเข้ามา)
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
อะอ่าว..เจ้ามาทำอะไรรึ
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
ข้าเอาผลไม้จากตลาดมาให้เจ้า พอดีข้าจะขึ้นเขาไปฝึกวรยุทสักหน่อย
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
เจ้าเอาไปทานซะ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ขอบใจเจ้ามานะ
เสียงชนของตก
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
!!
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
นั่นใคร
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
แมวน่ะ น่าจะแมวแหละ
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
แมวหรอ เจ้าเลี้ยงแมวด้วยหรอ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
แมวป่าน่ะ สงสัยน่าจะออกมาหาไรกิน
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
เจ้าจะขึ้นเขาไม่ใช่หรอ รีบไปเถอะเดี๋ยวฟ้าจะมืดซะก่อน
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
(ดันตัวออกไป)
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
ดะ เดี๋ยวสิ เห้ยเดี๋ยว!!
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
(ปิดประตูใส่)
เซินหลัว(พ.นอ)
เซินหลัว(พ.นอ)
แปลกๆ ช่างเถอะๆ ข้าไปละนะ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
เดินทางปลอดภัย
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
(ตะโกน)
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
เจ้ากลัวเพื่อนรู้หรือไงว่าข้าอยู่
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
(โผล่เข้ามาจากด้านหลัง)
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
เห้ย!โห ข้าตกใจหมด
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ก็ป่าวหรอก ข้าแค่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าอย่างเทพเซียนอย่างเจ้าจะมาพักอาศัยอยู่กับข้า
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
เจ้ารู้ว่าข้าเป็นเทพแต่เจ้าดูเหมือนไม่ตกใจกับข้า อีกทั้งยังรู้ตัวตนของข้า
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ก็ ก็ข้าบอกเจ้าแล้วไงว่าผู้คนนับถือเจ้า ข้าก็จำหน้าตารูปลักษณ์มาจากชาวบ้าน
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
คนอื่นนับถือข้าเรียกข้าว่าท่าน เเต่ทำไมเจ้าถึงเรียกข้าว่า
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ท่าน!!ข้าจะเรียกเจ้าว่าท่าน ท่านเหอ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ก่อนหน้านี้ข้าลืมตัวน่ะ
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
งั้นหรอ
เหอหลานซี(พอ)
เหอหลานซี(พอ)
(โน้มตัวลงไปไกล)
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
ชะใช่สิ
ฮวาเฉิน(นอ)
ฮวาเฉิน(นอ)
(เบี่ยงตัวออก)
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!