จูบนี้เป็นนิรันดร์ บทที่1 ตอน (สัญญารัก)

บทที่1 ตอน (สัญญารัก)

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

( ยะ..เมืองหลินหยา) สองพ่อลูกเดินผ่านมาหาที่พักในระแว้กนี้ ( โรงเตี้ยม ฉิงอัน) เอ้..เซี่ยวเอื้อ ...มีรู้ไหมว่าที่นี้มีห้องว่างเหลือไหม..ข้าสองเดินมาจากทางไกลไม่ท่านมีให้ข้าบ้างหรือไม่

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

( เซี่ยวเอ๋อ ) ครับท่านทั้งสองด้านบนทาวนี้ครับ..ขอให้หลับฝันดีนะครับ..@!

อู่เหรียนอัน ตอนเด็ก

ท่านพ่อ...ท่านพ่อข้าหิวแล้ว...ท่านหาอะไรมหน่อยนะ...นะ...นะท่านพ่อ

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

ได้ๆๆๆข้าจะพาเจ้าไปนะเด็กดี...!!!

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

( เขาพาเหรียนอันำปทานข้าวด้านล่าง) ...เซี่ยวเอ๋อ..ข้าจะสั่งสั่งอาหารหน่อย...!!

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

( เซี่ยวเอ๋อ).... .ได้ครับนายท่านจะสั่งอะไรดีครับ) ..

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

เหรียนอันเจ้าอบากจะกินอะไรล่ะ

อู่เหรียนอัน ตอนเด็ก

ขัาหรอแยากกินซาลาเปา..ขาหมูน้ำแดง ขนมจีบ..นะท่าน

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

ได้ๆๆๆงั้นเอาตามนี้นะ

อู่เหรียนฉาง พ่อเหรียนอัน

( จากนั้นสองพ่อลูกอีกหนึ่งก็เข้ามาเพื่อมาทานแาหารเช่านกัน)

ซางหลินอัน ( ตอนเด็ก)

ท่านพ่อข้าอยากืนป่อเปี้ยจังเลยท่านพ่อพุตสาเชื่อมข้าก็อยากกินนะ...ท่านซื้อให้หน่อยนะ

ซางหลินอัน ( ตอนเด็ก)

ได้ๆๆๆเดียวพ่อจะซื้อให้เจ้านะแต่เจ้าต้องกินข้าวก่อน!!!

ซานอี้เฟย พ่อซานหลิงอัน

ตกลงไหมหลินอัน

ซางหลินอัน ( ตอนเด็ก)

ได้ครับท่านพ่อ !!

ซางหลินอัน ( ตอนเด็ก)

( สองพ่อลูกตระกูลอู่ กินข้าวกันอย่างอร่อยจนอิ่มท้องจากนั้นเขาก็จ่ายเงินค่าอาหารเสร็จแล้วสองพ่อลูกกำละงกลับขึ้นห้องระหว่างเดืนเหรียนอันก็เดินไม่ทันมองดันเดินไปชนซานหลินอันเข้าเลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นเลบกายเป็นเพื่อนกันจากนั้นมา)

ซางหลินอัน ( ตอนเด็ก)

เจ้าเป็นใครกันทำไมเดินมาชนข้าแล้วเจ้าคือใครชื่ออะไรบอกข้ามานะ!!

อู่เหรียนอัน ตอนเด็ก

ออ...ข้าหรอข้าชื่อ อู่เหรียนอันข้ามาทานข้าวกับท่านพ้อพ่อของข้าชื่อ อู่เหรียนฉาง...เมื่อกี้ข้าขอโทษเจ้าด้วยที่ข้าชนเจ้าข้าไม่ได้ตั้งใจ!!...!!

ซางหลินอัน ( ตอนเด็ก)

ออ...ไม่เป็นไร..ไม่เป๋นไรเลยช่างเถอะข้าก็มากิยข้าวที่นี้เหมือนกัน ...ข้าชื่อ ซานหลินอัน งั้นเจ้ากับข้าเรามาเป็นเพื่อนกันนะเหรียนอันข้าก็มากับท่านพ่อของข้าเหมือนกันพ่อของข้าชื่อ ซานอี้เฟย...เหรียนอันข้าต้องไปแล้วพ่อข้าเรียกแล้วไว้มีโอกส"ว้เจอกันอีกนะ..ข้าำปล่ะ