ฉันขอแก้แค้นให้น้อง!#ชินบิหอพักอลเวง
#5
ซอยอน
ขอโทษนะ...ที่ทำให้บาดเจ็บนะ
ลีออน
เธอปลอดภัยฉันก็ดีใจแล้ว
ซอยอน
ลีออนฉันไปโรงเรียนก่อนนะ
เป็นให้ทุกอย่าง ช/ญ
ครู:เอาละนักเรียนวันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามา
ซอยอน
สวัสดีค่ะ ซอนมี ซอยอน ค่ะ
เป็นให้ทุกอย่าง ช/ญ
นักเรียนชาย:น่ารักสุดๆเลย
เป็นให้ทุกอย่าง ช/ญ
ครู:เธอไปนั่งตรงนั้นนะ
ซอยอน
ง่า~ เหนื่อยมากเลย//นอนบนโซฟา
ลีออน
โรงเรียนก็แบบนี้ละนะ//ลูบหัว
ลีออน
เธอไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวเถอะ ฉันทำของที่เธอชอบไว้ให้แล้ว
ซอยอน
ฮารี กาอึน อรุณสวัสดิ์
ซอยอน
ว่าแต่ดูอะไรกันอยู่หรอ
ฮารี
แล้วดูรีก็พูดเรื่องสมบัติไม่หยุดด้วย
ฮยุนวู
งั้นมันก็เรื่องจริงนะสิ
ฮยุนวู
เรื่องที่ว่ามีขุมทรัพย์ซ่อนอยู่ในหอพัก
ฮยุนวู
เป็นทองคำและของมีค่ามากมาย
ฮยุนวู
ตอนแรกก็นึกว่าแค่ตำนานแต่มันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้
ซอยอน
เรื่องนี้ฉันเคยได้ยิน
ซอยอน
ในอดีตมีเศรษฐีคนนึงที่โลภและเห็นแก่ตัว
ซอยอน
มีคนเงินทองมากมายแต่ว่ามันยังไม่พอต่อการต้องการของตัวเขา
ซอยอน
จากนั้นก็เกิดสงคราม ผู้คนอพยพหนีตายเอาทุกอย่างที่ติดตัวได้ไปด้วย
ซอยอน
ส่วนเศรษฐีเองก็คิดจะหนีแต่ทว่าสมบัติหนักเกินไป
ซอยอน
แต่กลัวว่าจะมีใครพบและขโมย
ซอยอน
เศรษฐีคนนั้นเลยทำสัญญากับปีศาจ
ซอยอน
ถ้าหากว่าปีศาจเฝ้าสมบัติไว้จนกว่าเขาจะกลับมาเอา
ซอยอน
เขาก็จะในมันทุกอย่างที่ปีศาจคนนั้นต้องการ
ซอยอน
ก่อนที่จะหนีตายไปแล้วปีศาจตนนั้นเอาสมบัติไปซ่อนไว้ที่แห่งนึง
ฮารี
แล้วสมบัติเศรษฐีคนนั้นเป็นยังไงบ้าง
ซอยอน
ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นยังไงแต่ที่รู้ๆคือเขาไม่กลับมาเลย
ฮยุนวู
ถึงสงครามจะจบไปแล้วหรอ
ฮยุนวู
ถ้ายังงั้นแปลว่าที่สมบัติซ่อนอยู่ในหอพักที่ไหนสักแห่ง
กาอึน
เศรษฐีนั้นชีวิตคงจะย่ำแย่น่าดูเลย
กาอึน
ในเมื่อทำสัญญากับปีศาจเพื่อเฝ้าสมบัติก็ต้องมีค่าตอบแทน
ฮารี
มันก็แค่เรื่องแต่งทั้งนั้นแหละ
ฮยุนวู
ทำไมล่ะฉันว่าฟังน่าเชื่อออกจะตาย
ฮยุนวู
หอพักชินบิเป็นหอพักที่เก่ามากๆ
ฮยุนวู
อาจจะมีขุมทรัพย์ซ่อนอยู่จริงๆก็ได้
ฮยุนวู
หรอไม่ก็คงมีผีเหี้ยนค่อยเฝ้าอยู่ก็ได้
ฮารี
แต่มันก็ยังเชื่อไม่ได้อยู่ดี
ฮยุนวู
ถ้าเธอไม่เชื่อ ก็ส่งแผนที่มาให้ฉันแทนนะ
ฮารี
ฉันเจอมันก่อนมันก็ต้องเป็นของฉัน
ฮยุนวู
ทำไมล่ะ เธอไม่เชื่อเรื่องเล่านั้นไง
ฮารี
ของแบบนี้ไม่ลองก็ไม่รู้ย่ะ
ฮยุนวู
เยี่ยม! เธอล่ะซอยอง
ซอยอน
กลับมาแล้ว//เปิดประตู
ลีออน
ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวค่อยนอนสิ
ซอยอน
อือ...นายไปอาบเถอะ//ใส่ผ้ากันเปื้อน
ซอยอน
นะนะ...นายไปอาบน้ำเลยนะ!!!
กาอึน
เป็นอะไรรึเปล่าซอยอน
คังริม
มาด้วยกันหน่อยสิ//จับมือ
คังริม
แผลเธอ เป็นยังไงบ้าง
คังริม
งั้นหรอ แล้วช่วงนี้เธอได้ยินใครเรียกเธอบ้างรึเปล่า
คังริม
(อย่างที่คิดไว้เลย)
คังริม
ช่วงนี้เธอระวังตัวด้วย พยายามอย่าไปไหนคนเดียวถ้าไม่จำเป็นนะ
คังริม
เธอรีบกลับเถอะเดี๋ยวจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
คังริม
เอาเป็นว่าเธอรีบกลับเถอะนะ
ซอยอน
อือ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ//ไป
ซอยอน
แล้วลีออนล่ะ นายทำอะไรกับเขา!
？？？
ไม่ต้องห่วง ฉันแค่ให้เขานอนพักเท่านั้นเอง
คังริมหาทั่วขอพักแต่ก็ไม่เจอ
คังริม
(ขอร้องล่ะ เธออยู่ไหนกันนะ)
ฮารี
เกิดอะไรขึ้นรึเปล่านะ
ซอยอน
ลีออน...//ค่อยๆลุกขึ้น
ลีออน
รอก่อนนะฉันจะไปเรียกหมอ//ไป
ซอยอน
ก็เจ็บอยู่นิดหน่อยนะค่ะ
ซอยอน
โชคดีที่หมอให้กลับบ้านได้เลย
ลีออน
(เจ้านั้น...ต้องกลับมาอีกแน่)
ซอยอน
คราวนี้ฉันจะระวังตัวนะ!
ฮารี
ทำไมเมื่อวันเธอไม่มาโรงเรียนล่ะ เป็นอะไรรึเปล่า
ซอยอน
แค่ไม่สบายนิดหน่อยนะ ไม่ต้องห่วง
ซอยอน
นี่ ใครลงชื่อแล้วบ้าง
ฮยุนวู
กล้องถ่ายรูปวิญญาณนะ
ฮยุนวู
กล้องถ่ายรูปวิญญาณของฉันต้องเป็นที่หนึ่งแซงทุกคนแน่นอน
กาอึน
กล้องถ่ายรูปวิญญาณหรอ
ฮยุนวู
กล้องที่ไม่มีใครเคยสร้างมาก่อน เป็นกล้องที่สามารถถ่ายรูปของผี
ฮยุนวู
และวิญญาณได้ยังไงล่ะ
ฮารี
แน่ใจหรอว่าอย่างนายจะสร้างได้ ไม่ฝันเฝือกไปหน่อยรึไง
ดงจิน
อาจจะใช่ได้จริงก็ได้
ดงจิน
ใช้รังสีอินฟราเรดและแสงอันตราโซนิคที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น
ดงจิน
อาจจะได้ผลลัพธ์อย่างที่หวัง
ดงจิน
ว่าง่ายๆผีอาจจะมีอยู่จริงก็ได้
ฮยุนวู
เห็นมั้ยล่ะ ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจที่ดงจินพูดเกินครึ่ง
Comments