ตอนที่ 1 รสขม nc

ในคืนหนึ่งที่ดวงจันทร์ส่องแสงลงมาในห้องของคอนโดแห่งหนึ่ง มีคนสองคนนอนหลับอยู่บนเตียงขนาดใหญ่พร้อมกับร่างที่เปลือยเปล่าไร้อาภรใดๆ มีแค่ผ้าห่มผืนเดียวเท่านั้นที่ปิดเพียงแค่ท่อนล่างของทั้งคู่ไว้ ทั้งสองนอนแนบชิดเนื้อบนเตียงอย่างหมดเรียวแรง เนื่องจากทำกิจกรรมกันตั้งแต่เที่ยง ทั้งห้องไร้ซึ่งสิ่งเคลื่อนไหว มีแค่เสียงลมหายใจเข้าออกที่บางเบาอย่างสม่ำเสมอของทั้งคู่ จวบจนกระทั่งร่างบางได้รู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นเป็นคนแรก ก่อนพลิกหันไปคว้าโทรศัพท์ที่อยู่โต้ะด้านข้าง แล้วเปิดดูก็เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงกว่าแล้ว ก่อนที่จะวางโทรศัพท์ลงอย่างเบามือเพราะกลัวคนข้างตัวจะตื่น พร้อมกับกลับมานอนตะแคงลงอย่างเดิม พร้อมกลับมาจับจ้องมองคนที่นอนหลับอยู่ข้างกายอย่างน่าหลงไหล ชายคนนี้เป็นคนรักของตนที่เป็นคนที่ตนนั้นจนหมดหัวใจ

"...."สกายยิ้มอย่างมีสุขเพราะขนาดหลับคิมหันต์ก็ยังหล่อเหลาได้ขนาดนี้ สกายนั้นนึกอิจฉาในความสมบูรณ์แบบนี้ซะเหลือเกิน คิมหันต์มีใบหน้าเรียวใหญ่ ตาคม จมูกโด่งเรียวยาวพร้อมกับริมฝีปากนุ่มที่เหมือนกับเด็กทารก ก่อนที่สกายจะนึกถึงเรื่องที่ทำเมื่อ2ชั่วโมงที่แล้ว จูบที่ดูดดื่มและเร้าร้อนของคิมหันต์ทำให้สกายเขินกับตัวเองออกมา ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีสกายก็ชื่นชอบในตัวของคิมหันต์อย่างไม่รู้จักเบื่อเพราะใจของสกายนั้นมีแต่เรื่องของคิมหันต์เต็มไปหมด

"......"ส่วนคิมหันต์ที่รู้สึกว่ามีคนจ้องมองก็ได้ขยับตัวแล้วลืมตาขึ้นมาจนแล้วสบเข้ากับสายตาของสกายในทันที ทั้งคู่จ้องตากันอย่างไม่มีใครหลบเลี่ยงอยู่สักพัก

"นอนต่ออีกหน่อยสิครับ"สกายยิ้มพร้อมยื่นมือไปลูบกรอบหน้าคิมหันต์อย่างเบามือ

"นี้กี่โมงแล้ว"แต่คิมหันต์หันกลับพลิกหันไปนอนราบไปกับเตียงพร้อมเสยผมขึ้นด้วยแขนที่มีแต่กล้ามมัดกับรอยสักจนทำให้เห็นใบหน้าที่คมหล่อดั่งดุจพระเจ้าปั้น

"ห้าโมงแล้วครับ...พี่คิมนอนต่อเถอะครับเดี๋ยวสกายจะทำอาหารให้ พี่คิมอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม!"สกายตอบในขณะที่มองหน้าคิมหันต์พลางถามกลับไป

"ไม่ต้อง!ฉันมีธุระ"แต่คิมหันต์กลับปฏิเสธอย่างเย็นชา แล้วดึงผ้าห่มลุกออกจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ โดยโชว์ให้เห็นสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบ

"ง..งั้นเดี๋ยวสกายชงกาแฟให้"สกายลุกพูดอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ออ~ตามใจเธอ!"คิมหันต์ยีหัวตัวเองไปมาเมื่อมีสิ่งกวนใจตั้งแต่เช้า

หลังจากที่คิมหันต์เข้าห้องน้ำไปแล้วสกายก็รีบใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ เดินออกจากห้องแล้วตรงเข้าครัวไปอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หลังจากนั่นสกายทำกับข้าวง่ายๆให้กับตัวเองก่อน แล้วค่อยชงกาแฟให้คิมหันต์ คิมหันต์นั้นเป็นคนที่ติดกาแฟมาก จนกินได้ตลอดเวลา โดยเฉพาะถ้าเป็นตอนเช้าคิมหันต์ก็จะกินกาแฟแทนข้าวเช้าตลอด

สกายที่ทำอาหารและชงกาแฟเสร็จไปได้สักครู่ คิมหันต์ก็เดินออกมาพร้อมกับแต่งตัวเสร็จสับ สกายจึงรีบยกกาแฟใส่ถาดพร้อมกับขนมคุกกี้ที่ตนได้ด้ทำเอาไว้ให้คิมหันต์เป็นพิเศษ แล้วค่อยเดินไปวางที่โต้ะอาหารให้คิมหันต์ แต่เมื่อคิมหันต์กลับเดินผ่านแล้วตรงไปที่ประตูทันที

"พี่คิม!พี่ไม่กินกาแฟหรอ!"สกายจึงเอ่ยถามในทันที

"ฉันรีบ"คิมหันต์ตอบอย่างนิ่งเชยพร้อมกับใส่รองเท้าไปแต่กลับไม่หันไปมองสกายเลย

"กินขนมรองท้องก็ยังดีนะ"สกายที่อยากให้คิมหันต์นั้นได้กินขนมที่ตนนั้นตั้งใจทำให้

"เฮ้อ!ไว้วันหลังสกาย...!ปึ้ง!"แต่กลับไม่เลย เสียงปิดประตูของคิมหันต์ที่ดังหลังจากที่เจ้าตัวออกจากห้องไป พร้อมกับเสียงรองเท้าที่ค่อยๆจางหายไป คิมหันต์ทิ้งสกายไว้อีกแล้ว!เป็นแบบนี้อีกแล้ว!

".....แต่สกายอยากให้พี่กินวันนี้นิ"สกายพูดออกมาอย่างน้อยใจ คิมหันต์ไม่รับความตั้งใจของสกาย คิมหันต์มักจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ ทุกครั้งหลังตื่นสกายก็จะเตรียมอาหารไว้ให้ตลอด แต่ช่วงนี้คิมหันต์กลับไม่อยู่กินกับตนและปล่อยให้ตนนั้นอยู่แต่ในห้องนี้คนเดียวตลอด สกายเดินกลับไปที่โต้ะอย่างเศร้าสร้อย ก่อนจะหยิบขนมที่ตัวเองทำขึ้นมากิน

".....ขมจัง..อึก!"เพราะคิมหันต์ไม่ชอบกินของที่มีรสชาติหวานสกายเลยทำให้มันขม ขมเหมือนกับความสัมพันธ์ของเรา วันนี้เป็นวันครบรอบ6ปีของเราสองคนที่อยู่ด้วยกันมา แต่คงจะเป็นสกายคนเดียวที่ยังจดจำวันนี้ได้ดี วันที่เราตกลงคบกันและเป็นวันที่สกายตกลงที่จะอยู่ในสถานะแบบนี้ สกายได้แต่เก็บอารมณ์เอาไว้ในใจ แต่สกายกลับห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาไม่ได้ เพราะสกานรู้ดีว่าทำไมคิมหันต์ถึงได้รีบที่จะไปโดยไม่สนใจไยดีสกายเลย นั้นเพราะเขาจะต้องกลับบ้าน กลับไปหาภรรยา..ใช่ภรรยา!ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ภรรยาที่เขารัก ภรรยาที่เขาจะสร้างครอบครัวด้วย ส่วนสกายนั้นก็....ไม่รู้สิ เรียกว่าเมียน้อยได้หรือเปล่านะ

คิมหันต์ไม่เคยนอนค้างคืนที่นี้ เขาจะมาแล้วอยู่ไม่กี่ชั่วโมงเขาก็ไป สกายนั้นรู้ดีว่าตัวเองนั้นอยู่ในสถานะอะไรและควรทำตัวยังไง สกายเทียบกับเธอไม่ได้หรอก เธอมันหงส์...หงส์ที่กางปีกอย่างน่าสนใจ ส่วนสกายมันคือกา...กาที่ไม่มีใครต้องการ

สกายปล่อยให้น้ำตามันไหลไปกับความรู้สึกที่มีนานนับชั่วโมงที่น้ำตามันจะแห้งเหือดไปจากใบหน้าสวย สกายเสียดายกับสิ่งที่เตรียมไว้แต่มันกลับไม่ได้เป็นไปตามที่หวังไว้ สกายที่พอออกมาจากความเศร้าใจได้ก็เก็บข้าวของทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย ให้น้ำนำพาความโศกเศร้าให้หายไป

.

.

.

.

.

สกาย:ถึงบ้านหรือยังครับ

คิมหันต์:.........

สกายที่นั่งมองแชทที่ตัวเองส่งไปให้คิมหันต์เมื่อชั่วโมงที่แล้ว แต่กลับไม่มีวี่แววของเจ้าตัวเลยว่าจะเปิดอ่าน สกายที่ว่าจะไม่สนใจแต่สุดท้ายก็ยังจะเปิดเข้ามาดูอยู่ดี สกายถอนหายใจออกมาก่อนจะตัดสินใจวางโทรศัพท์ลงบนโต้ะข้างเตียงล้มตัวลงนอยแล้วปิดโคมไฟที่ส่องแสงในห้องแค่ดวงเดียวลง ทั่วทั่งห้องมืดสนิทมีเพียงแค่เงาจากแสงดวงจันทร์ที่กระทบกระจกส่องลงมา เมื่อตาที่อยู่ภายใต้ความมืดเปลือกตาจึงปิดลงทันที ก่อนที่สักพักเสียงลมหายใจจะเริ่มสม่ำเสมอกันเป็นสัญญาณว่าสกายนั้นเริ่มเข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว จนกระทั่ง

"!ครืดๆ!ครืดๆ!"เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ได้ดังขึ้นก่อนที่สกายจะลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ที่มีแสงสว่างตัดกับความมืดในห้องเอามาดูในทันทีจนได้เห็นรายชื่อ"คิมหันต์"

"พี่คิม!!"สกายรีบลุกขึ้นจากเตียงกดรับสายในทันที

"ฮัลโหลครับ!"

"อ้ะ~ซี้...."แต่ปลายสายกลับไม่พูดอะไร กลับได้ยินแต่เสียงก้องเล็กๆเหมือนกับคนซี้ดปากดังออกมา

"พ..พี่คิม"ปากและหัวใจเริมสั่นอย่างบอกไม่ถูกสกายคิดในใจว่าอย่า!'อย่าได้เป็นอย่างที่ตนคิดเลย'

"คิมคะ!...อะ!ตรงนั้นอ้ะ!อ้าๆ!"แต่มันก็ไม่เป็นไปตามที่สกายขอ เสียงผู้หญิงที่กำลังครวญครางเรียกชื่อของคนที่เขารักอย่างชอบใจ

"พั่บๆ!พั่บๆ!"พร้อมกับเสียงเข้าจังหวะเข้าออกที่ทำให้คนฟังช็อคนิ่งไม่ไหวติงจนแถบหยุดลมหายใจ ก่อนที่จะมีแค่น้ำใสๆไหลออกมาจากตา

"อ้ะ~ลึกกว่านี้!อ้าส~ซี้ดดด!พั่บๆตั่บ!"

"อ้าาส์ แน่นชะมัด"สกายกำมือแน่นพร้อมกับกัดริมฝีปากตนเอง เมื่อได้ยินเสียงพูดของคนที่ตนรักกำลังบรรเลงรักกับภรรยาของเขาอย่างเร่าร้อน

"ซี้ดดส์!ที่รักผมจะเสร็จแล้ว!อ้าา~"

"อึก!!"สกายเอามือปิดปากตัวเองพร้อมกลับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

"อ้า!พิมจะเสร็จ!ซี้ดดด~เหมือนกัน!อ้ะอ้าาาา"ยิ่งได้ยินสกายก็ยิ่งทำมากขึ้นจนไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย

"พั่บๆพั่บๆ!...อ้าาาาส์~แฮ่ก!แฮ่กๆ!"เสียงหายใจที่แข่งกันอย่างหมดแรงหลังที่ทั้งคู่ต่างเสร็จสมร่วมกัน

"พิมรักคิมนะคะ!"

"คิมก็รักพิมครับ!จุ๊บ!ตู๊ด!ตู๊ด......"

"ตุ้บ!!ฮือออ!อึก!ฮืออออ"ตัวสกายสั่น..สั่นไปทั้งตัวจนโทรศัพท์หล่นลงไปจากมือ สกายนั้นไม่ไหวแล้ว หัวใจของเขาเหมือนกำลังจะแตกสะลาย มันเจ็บ เจ็บมากๆ เจ็บจนไม่รู้ว่าเจ็บเพราะเขาบอกรักกันหรือเจ็บเพราะเลือดที่ไหลออกจากปาก สกายมองเลือดที่หยดอยู่บนฝ่ามือของตน ทำไมตนถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมทุกคนต้องทิ้งตนไป ทำไมถึงไม่เป็นตนเองที่ควรจะอยู่ตรงนั้น

#ด้านคิมหันต์

"มาแล้วหรอเจ้าลูกตัวดี!!กลับเอาซะป่านนี้ ไปแวะที่ไหนมา!"คุณนายชลมาศหรือแม่ของคิมหันต์ที่นั่งอยู่บนโซฟาในใจกลางบ้านที่กว้างใหญ่เท่ากับคอนโดห้องหนึ่ง ก่อนจะได้ยินเสียงของรถยนต์ที่ขับเข้ามา พร้อมกับตัวของลูกชายตัวเองที่เดินถือถุงกระดาษห่อของขวัญเข้ามาในบ้านมาก็ว่าด่าไปในทันที

"ผมไปซื้อของขวัญมาให้คุณย่าครับ"คิมหันต์ตอบพลางชูถุงกระดาษห่อของขวัญให้ผู้เป็นแม่ดู เพราะวันนี้เป็นวันเกิดครบอายุ69ปีของย่าคิมหันต์

"เหอะ!แน่ใจนะว่าไปซื้อของขวัญ!ไม่ใช่ว่าไปกกอีตัวที่ไหนมานะ!!"คุณนายชลพูดเหมือนรู้เห็นทุกอย่าง คุณนายชลไม่เชื่อคำที่ลูกชายตัวเองบอกเพราะจากกลิ่นสบู่พร้อมกับเสื้อผ้าหน้าผมที่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างดี จนเหมือนกับคนที่พึ่งจะอาบน้ำมา

"พูดอะไรของแม่!"คิมหันต์พูดอย่างหงุดหงิดกับคำพูดของแม่ตัวเองทั้งที่มันก็เป็นอย่างที่คุณนายชลมาศพูดมา

"เลิกทำตัวเหลวไหลแล้วรีบมีหลานให้ฉันสักที!!แต่งกันมาจะ2ปีอยู่แล้ว!!กะจะรอให้ฉันแก่ตายก่อนใช่ไหมฮะ!"คุณนายชลที่อยากจะมีหลานอีกคนก็พูดบ่นออกมาตลอดจนคิมหันต์เองก็ต้องถอนหายใจอีกครั้ง

"เห้ออ~พี่ติณก็มีหลานให้คุณแม่แล้ว ยังไม่พอใจอีกหรอครับ! อีกอย่างผมก็บอกแม่ไปแล้วว่าพิมเขายังไม่พร้อมจะมีลูก!"คิมหันต์เบื่อหน่ายเพราะพูดกับแม่ไปตั้งหลายครั้งแล้วและไม่ใช่ว่าตนไม่อยากมีแต่พิมดาวยังไม่พร้อมตนก็ต้องรอ

"ไม่อยากมีแล้วจะแต่งเข้ามาทำไม!!ผู้หญิงมันก็ต้องอุ้มท้องมีลูกสิ! มันจะได้สมกับที่เกิดมาเป็นผู้หญิงหน่อย! ไม่ใช่มานั่งกินนอนกิน!แบขอแต่เงิน!"คุณนายชลอารมณ์ขึ้นในทันทีเพราะเธอไม่ค่อยถูกใจลูกสะใภ้อย่างพิมดาวสักเท่าไร

"เรื่องเงินคุณแม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ!เมียผม!!ผมเลี้ยงเองได้!!"คิมหันต์พูดจบก็เดินผ่านแม่ตัวเองไปเพราะขี้เกียจจะเถียงแล้ว

"หนอย!~ไอ้ลูกคนนี้!!!!!ถ้าปีนี้แกยังไม่มีลูกนะ!ฉันไม่เอาเมียแกไว้แน่!"คุณนายชลพูดเสียงดังไล่หลังลูกชายตัวเองไปอย่างเอาจริงและเด็ดขาด พร้อมไม่สนใจด้วยว่าพิมดาวหรือใครหน้าไหนจะมาได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกมาเพราะทุกคนในบ้านรู้เห็นได้ยินมาหมดแล้วว่าเรื่องที่แม่ลูกคู่นี้ทะเลาะกันเป็นประจำก็คงเป็นเพราะลูกสะใภ้ที่คุณนายไม่โปรดปรานนั้นแหละ

"หึ!เห็นฉันเป็นแม่พันธุ์รึไง!อีแก!"

...TBC....

#นี่เป็นเรื่องแรกของไรท์นะจ้าา ถ้าเนื้อหาหรือเนื้อเรื่องผิดพลาดหรือว่าอะไรก็เม้นบอกกันได้นะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค้าา 💜🤍

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***