ตอนที่¹ เด็กน้อย

เสียงฝีเท้าที่หนักเเน่นที่กำลังเดินเลาะๆทางเดินในตอนกลางคืน ชายคนนั้นมีลักษณะใส่ผ้าคุมคุมหัวไว้เพื่อไม่ให้ใครรู้ตัวตนว่าเขาคือใคร จนฝีเท้านั้นได้เงียบลง เหมือนเขาจะเจอเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ซอกหนึ่ง ภายนอกของเด็กหนุ่มเนื้อตัวมอมเเม่ม ดูเหมือนเด็กกำพร้า เเละหลังจากที่ชายคนนั้นได้ยืนดูเด็กหนุ่ม เขาก็เลยได้ทักออกไป

                  “เฮ้ เด็กน้อย” ก้มดู

เสียงทุ้มได้พูดกลางความเงียบ หลังจากที่เด็กคนนั้นอยู่นอนหลับ ก็ได้สะดุ้งเพราะเสียงของชายหนุ่ม

                 “!!” สะดุ้ง

เด็กหนุ่มลุกนั่งขึ้นเเละได้เขยิบออกห่างจากชายหนุ่มเพราะกลัว

                  “ฉันไม่ได้มาทำมิดีมิร้ายสักหน่อย ขอถามหน่อยนะว่าชื่อไร”ชายหนุ่มพูดเพื่อไม่ให้เด็กหนุ่มกลัว

เเต่เด็กหนุ่มก็ยังกลัวอยู่ ยังไม่ปลิปากพูด

                  “เห้อ~ ฉันชื่อคราม” ยืนมือ

เด็กหนุ่มยังเงียบ เเต่ก็ยืนมือมาเเบบกล้าๆกลัวๆ จนชายหนุ่มต้องดึงมือ ของเด็กหนุ่มเพื่อให้จับมือกัน

                  “ไหนลองพูดสิว่าเเกชื่อไรเด็กน้อย”

เด็กหนุ่มได้ยินอย่างงั้นก็เลยปลิปากบอก

                  “ผ...ผม.ผมชื่อ อาทิตย์ครับ”พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

                   (หลังจากนี้ตอนคุยกันหมดเลยจร้า

                  “ชายหนุ่ม” “-”

                  "เด็กหนุ่ม" "-")

             “นี้เป็นเด็กกำพร้าหรอเรา”

             "ช...ใช่ครับ"

             “อืมมมม~~ สนใจไปอยู่บ้านฉันไหมละ ฉันจะรับเลี้ยงเเกเอง”

            "........"

             “หืมมม ว่าไง”

             "ก็...ก็ได้ครับ"

             “หึๆ”

            "เเต่ผมต้องเรียกคุณว่าอะไรห..หรอครับ"

            “อืมมมมตามใจนายเลย”

            "พี่?หรือพ่อ?"

            “ ตามใจนาย”

            "เคครับ พ่อ"

                          (จบการสนทนา)

หลังจากที่ได้คุยกันเเนะนำตัวกันเสร็จ ครามก็ได้รับเลี้ยงตะวันในสถานะ ลูกบุญธรรม ครามได้ลุกขึ้นเเละได้จับมือตะวันไปที่รถ ก่อนจะขับรถไปที่บ้าน?ของคราม

                          ณ บ้าน??????

ครามได้ขับรถมาถึงบ้านของตนก่อนจะดับรถเเละเปิดประตูรถ เเละตะวันก็เช่นกัน เมื่อตะวันได้เห็นบ้านของครามก็ตกใจ สรุปนี้บ้านหรือคฤหาสน์

                   “เอ่อ..เอ่อ นี้บ้านของพ่อหรอ”

ตะวันได้พูดด้วยน้ำเสียงที่ wtf ครามได้ยินตะวันพูดก็ตอบกลับ

                  “ก็บ้านไงคิดว่าเห็นเป็นอะไรละ”

ครับเชื่อก็ได้ว่าเป็นบ้าน .ในใจของตะวัน

                  “เราอย่ามาคุยกันให้เสียเวลาเถอะ มาเข้าบ้านกันดีกว่า” ครามพูดเเละได้ไปที่ประตูคฤหาสน์ของตนก่อนจะใส่รหัสประตู บอดี้การ์ดหน้าประตูที่เห็นบอสของตนเองก็ได้ทำการโค้งตัวเพื่อเป็ยการเคารพ ครามได้ใส่รหัสบ้านสำเร็จ เเละได้เดินเข้าบ้านไปพร้อมกับจูงมือตะวันไปด้วย เมื่อ เเม่บ้านได้เห็นครามพร้อมกับจูงมิอเด็กคนหนึ่งมาก็ได้ซุบซิบๆ กันดัง

                  “เเกคิดว่าเด็กคนนั้นใคร”

                  “ไม่รู้สิคงจะเป็นลูกละมั้ง”

                  “อะเเฮ่มๆ อย่ามัวเเต่กระซิบกันสิ เเม่บ้านเอาเด็กคนนี้ไปอาบน้ำหาเสื้อผ้าใส่ด้วย เเละก็เเม่ครัวทำกับข้าวให้เด็กคนนี้ พอทำอะไรกันเสร็จก็พาเด็กคนนี้มาที่ห้องฉันด้วยนะ” พอพูดเสร็จก็เดินขึ้นไปที่ชั้นสอง

ครามได้พูดดังไปทั่วบ้าน เเละเเม่บ้านเเละเเม่ครัวก็ได้ทำสิ่งที่ได้รับหมอบหมาย

จบก่อน ขก.หลาย สามารถติชมกันได้นะจะ นี้เป็นเรื่องเเรกที่เเต่งเเนวมาเฟีย อ้ายบ่เคยเเต่ง😳😳💀(2197 ตัวอักษร💀💀)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***