ปลอมตัวเป็นไอ้เนิร์ดโครตเฉิ่ม 20.คำพูด

ในโรงพยาบาล

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

โอ้ย กูไม่ได้เป็นอะไรปล่อยกู//ด่ามาร์คและสกาย

เวกัส(นายเอก)

พี่!//ขมวดคิ้วมอง

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

พี่ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะเวกัส//😑

เวกัส(นายเอก)

หรอ? เห็นๆอยู่ว่าแขนโดนไฟลวก

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

ชิ โดนจับได้ซะงั้น

เวกัส(นายเอก)

ไปเลย//ดันธนินท์ไปหาหมอ

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

😫

มาร์ค(คนสนิทของธนินท์)

แล้วมึงโดนไฟลวกหรือเปล่า??//ถามสกาย

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

ไม่//หันมอง

มาร์ค(คนสนิทของธนินท์)

ร-หรอ...//หันหนี

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

?//มอง

มาร์ค(คนสนิทของธนินท์)

(น่ารักเป็นบ้าเลย😳)//ลูบต้นคอตัวเองเขินๆ

เวกัส(นายเอก)

พวกมึงจะกลับไปนอนก่อนก็ได้นะ//เดินมาหาทั้งสองคน

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

คุณหนูครับ คือว่า.....

เวกัส(นายเอก)

กูดูแลตัวเองได้ กูรู้นะว่ามึงจะขอพ่อกูตามกูมาอ่ะ

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

คุณหนูรู้ได้ไงครับว่าผมจะทำอย่างนั้น//เป็นห่วงเวกัส

เวกัส(นายเอก)

อะไรห้ะ กูอยู่กับมึงตั้งแต่กูจำความได้ทำไมกูจะไม่รู้นิสัยมึงอ่ะ ยังไงซ่ะเราก็โตมาด้วยกัน//กอดอก+หันหนี

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

แต่ว่าผมเป็นห่วงคุณหนูนิครับ! แถมพวกนั้นยังหนีไปได้-//โดนพูดแทรก

เวกัส(นายเอก)

กูรู้น่า! ครั้งนี้กูจะระวังตัวมากขึ้นกูไม่ใช่เด็กแล้ว//พูดแทรก

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

....//หงอย

เวกัส(นายเอก)

เอาน่าา!! ทำหน้าหงอยเป็นหมาไปได้//กอดแขนสกาย

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

😊(😟)

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

//เดินมา

เวกัส(นายเอก)

ทำแผลเสร็จแล้วหรอ?

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

เออ

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

กูลืมบอกว่าพ่อจะให้มึงกลับบ้าน

เวกัส(นายเอก)

ห้ะ?

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

แต่ถ้ามึงจะอยู่นี่ต่อก็ได้

เวกัสคิดเรื่องที่ตอนนี้ชิมกำลังโดนพวกนทีหมายหัว เจาเลยยังไม่อยากกลับ

เวกัส(นายเอก)

...เอ่อ...ผมจะอยู่ที่นี่

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

ตามใจ

การันต์(พี่ชายของเร็น)

//เดินผ่านมา

เวกัส(นายเอก)

พี่!//เรียกการันต์

การันต์(พี่ชายของเร็น)

พวกเธอ//เดินไปหา

เวกัส(นายเอก)

พี่จะกลับแล้วหรอครับ?

การันต์(พี่ชายของเร็น)

ใช่ ต้องกลับไปที่บริษัท

การันต์(พี่ชายของเร็น)

จริงสิ เร็นรู้สึกตัวแล้วนะ

เวกัส(นายเอก)

จริงหรอครับ!? งั้นขอเข้าไปเยี่ยมเร็นก่อนนะ!

เวกัส(นายเอก)

ยืนบื้ออยู่ทำไมมาสิพี่//ดึงธนินท์ไป

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

เลิกดึงพี่ซักทีสิวะ!!!//โดนดึง

ด้านห้องพักผู้ป่วย

เวกัส(นายเอก)

พวกมึงสองคนรอข้างนอกนะ

มาร์ค(คนสนิทของธนินท์)

ครับ

สกาย(บอดี้การ์ดส่วนตัวของเวกัส)

ครับ

ดเานใน

เวกัส(นายเอก)

เร็น!//พุ่งเข้ามา

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

//เดินเข้ามาตาม

เร็น(เพื่อนเวกัส)

เวกัส! เป็นอะไรหรือเปล่า??//เป็นห่วง

เวกัส(นายเอก)

กูไม่เป็นอะไรหรอกน่า! มึงเหอะ

เวกัส(นายเอก)

เร็น

เร็น(เพื่อนเวกัส)

ขอโทษนะที่ทำให้วุ่นวายไปหมด

เวกัส(นายเอก)

อย่าโทษตัวเองสิ กูผิดเองแหละที่ปล่อยให้มึงไปคนเดียวแบบนั้น

เวกัส(นายเอก)

ต่อไปนี้มึงไม่ต้องมาอยู่กับกูแล้วนะ กูเป็นห่วง

เร็น(เพื่อนเวกัส)

ไม่ได้หรอก! ทำแบบนั้นกูยิ่งห่วงสิ

เวกัส(นายเอก)

แต่!

เร็น(เพื่อนเวกัส)

เวกัส!//ขมวดคิ้วมอง

เวกัส(นายเอก)

ชิ จะอยู่ก็อยู่//ทำแก้มป่อง

เวกัส(นายเอก)

หิวอ่ะ

เวกัส(นายเอก)

เดี๋ยวไปซท้อของกินก่อนนะ

เวกัส(นายเอก)

พี่ เฝ้าเร็นให้หน่อยนะ//เดินออกไป

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

ชิ//หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา+ดูอะไรไปเลื่อย

เร็น(เพื่อนเวกัส)

.....

เร็น(เพื่อนเวกัส)

(อยู่กับตานี่สองคนอึดอัดชะมัด)//กำผ้าห่ม

เร็น(เพื่อนเวกัส)

(แต่ว่า...เรายังไม่ได้ขอบคุณเรื่องที่ช่วยไว้เลย)

เร็น(เพื่อนเวกัส)

(จะพูดยังไงดี....)//เหล่มองธนินท์

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

//กำลังมองเร็นอยู่

เร็น(เพื่อนเวกัส)

อึก//หลบสายตา+เลิ่กลั่ก

เร็น(เพื่อนเวกัส)

เอ่อ....ขอบคุณที่ช่วย....นะครับ

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

//มอง

เร็น(เพื่อนเวกัส)

(เมินกูหรอวะ!!?)//หันมองธนินท์

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

ลืมๆไปเถอะ

เร็น(เพื่อนเวกัส)

.....

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

กูแค่ช่วยมึงเพราะเห็นแก่เวกัสเท่านั้นแหละ

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

แล้วการที่มึงโดนจับไปง่ายๆแบบนี้

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

มันก็แสดงให้เห็นว่ามึงมันก็แค่ไอ้เด็กโง่ๆคนหนึ่งเท่านั้นแหละ

เร็น(เพื่อนเวกัส)

....//อึ้งกับคำพูด

ย้อนกลับไปเมื่อก่อน

？？？

ตัวนี้แทนธนินท์ตอนเมื่อก่อน

？？？

ไอ้เด็กโง่เอ่ย! แค่นี้ก็ร้องไห้แล้วหรอ?

ปัจจุบัน

เร็น(เพื่อนเวกัส)

//ขมวดคิ้ว+ก้มหน้า

สิ่งที่เร็นคิดในหัวตอนนี้คือไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้ธนินท์ก็ไม่ชอบตัวเขาเหมือนเดิม ในขณะที่ธนินท์ช่วยเร็นออกมา ตอนนั้นในใจเขาก็คิดจะเลิกเกลียดธนินท์แล้ว

แต่พอรู้ว่าทำไม ความรู้สึกนั้นของเร็นมันก็หายไป

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

อย่าเข้าใจผิดเรื่องที่กูช่วยมึงล่ะ

เร็น(เพื่อนเวกัส)

ผมถามหน่อย

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

//มอง

เร็น(เพื่อนเวกัส)

ทำไมพี่ถึงได้ไม่ชอบผมขนาดนั้น

เร็น(เพื่อนเวกัส)

ผมไปทำอะไรให้งั้นหรอ?

ในขณะที่พูดก็ก้มหน้าอกย่างเดียว

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

แล้วมันมีเหตุผลที่กูต้องชอบมึงด้วย?

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

ทั้งอ่อนแอ ทั้งโง่เง่า แถมยังทำตัวน่ารำคาญอีก

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

แล้วมันจะมีใครที่ไหนชอบมึง?

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

ถึงมีก็ไม่ใช่กู

เร็น(เพื่อนเวกัส)

(จะมีใครมาชอบงั้นหรอ...)

คำที่ธนินท์พูดทิ่มแทงหัวใจดวงน้อยๆของเร็น ซ้ำยังเรื่องโอโซนที่รักผิดหวัง ทำให้เร็นคิดว่าเขาคงไม่มีอะไรดีจริงๆ แถมแต่ก่อนถ้าเร็นรักใคร พอไปสารภาพตรงๆเร็นก็จะโดนปฏิเสธตลอด

เร็น(เพื่อนเวกัส)

//เงียบ

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

(ไม่เถียงซักคำเลยหรอวะ?)//มอง

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

เอาล่ะ กูจะไปละไม่ชอบกลิ่นโรงบาล

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

ถ้าเวกัสมาก็บอกด้วยแล้วกัน//ลุกขึ้น

พอเขาลุกขึ้นก็เดินออกไปเปิดประตูเพื่อที่จะออก

แต่ในขณะที่เขาเดินออกไปแล้วกำลังจะปิดประตูลงก็เหลือบไปเห็นเร็นที่นังก้มหน้า ดูเหมือนจะมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาก่อนจะค่อยๆไหลลงมาตามแก้ม

ธนินท์(พี่ชายเวกัส)

....//ปิดประตู