มิติลิขิตรัก [ หมาป่าตัวน้อยกับเทพผู้ส่งสาสน์]
ตอนที่ 1 : ก้าวเข้าสู่ดินแดน
ในยามราตรีอันมืดมน ณ เมืองแห่งหนึ่ง ผู้คนต่างพากันหลับไหลจากความเหน็ดเหนื่อย
ท้องนภาที่ควรตะมืดมิดกลับมีแสดงสว่างของดวงดาวห้อมล้อมไว้ ดวงดาวใหญ่สุดลอยเด่นตระหง่านอยู่กลางเมือง
ท่ามกลางสายลมเยือกเย็นและท้องนภาที่เปิดออกลำแสงสีทองสว่างได้พุ่งตกลงมาด้วยความรวดเร็วยังใจกลางเมือง
ร่างสูงระหงสวมชุดงดงาม เส้นผมสีทองพริ้วยาวสลวยจรดกลางหลัง ดวงตาสีน้ำเงินทอดทองไปยังท้องฟ้าเบื้องบน
มือเรียวยกขึ้นทัดเส้นผมที่หล่นลงมาปิดบังใบหน้าพรางนั่งลงบนพื้นนั่งข้างบ่อน้ำพุ
ร่างระหงนั่งครุ่นคิดบางอย่างนานอยู่หลายชั่วโมง ก่อนจะตัดสินใจนำชุดคลุมมาสวมปิดบังตัวตน เพื่อให้สะดวกต่อการเดินทาง
“พวกเขาไม่ทำงานกันหรือไงนะ”
เฟยเฟย หรือในอีกชื่อ ฟางซีหรง
ผู้ลงมายังโลกตามคำทำนาย
ผู้มีภาระหน้าที่สำคัญต้องทำ
ดวงตาสีน้ำเงินทอดมองบริเวณใกล้เคียง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์
ทว่าไม่กี่นาทีต่อมากลับมีชายวัยชราคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านพักหลังหนึ่ง เขานั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่
“ ท่านลุงครับ ข้ามีเรื่องอยากจะรบกวนท่านลุงสักครู่ ”
ร่างบางลุกเดินเข้ามาหาชายชราก่อนจะย่อตัวลงนั่งลงตรงหน้า
“ ท่านลุงพอจะรู้หรือไม่ว่าซือไหลเค่อไปทางไหน ”
« เจ้าหมายถึงสถาบันฝึกฝนพวกประหลาดหรือเปล่า »
« ถ้าเป็นสถาบันนั้นเจ้าต้องเดินทางขึ้นไปทางเหนือ »
“ ที่นี่ไม่ใช่ซือไหลเค่อเหรอ ”
« ไม่ใช่ ที่นี่คือเมือง ฉางเหอ »
« ว่าเเต่เจ้าเถอะ เป็นสาวเป็นนางมาเดินเที่ยวคนเดียวแบบนี้ พ่อแม่เจ้าไม่ว่ารึยังไง »
“ ท่านลุง ขอบคุณที่เป็นห่วงข้าครับ ”
« เป็นสตรีแท้ ๆ แต่กลับใช้คำเหมือนดั่งบุรุษ »
“ ท่านลุง ข้ามีนามว่า เฟยเฟย ”
เฟยเฟย
จากนี้หากเฟยเฟยมีบุญวาสนากับท่านลุง ข้าจะตอบแทนท่าน
ชายชรายกมือขึ้นโบกปัด ก่อนจะลุกเดินเข้าไปยังในร้าน
เฟยเฟย
ขอบคุณท่านลุง..นะเจ้าค่ะ
เจ้าเป็นใคร กล้าดียังไงมาแย่งรถม้าข้า
สถาบันซือไหลเค่อของเราไม่รับคนไร้คุณสมบัติ
หากพวกเจ้าหัวสูงเรื่องเทคโนโลยี
เชิญไปเรียนที่อื่นเพราะที่นี่จะมีแต่การฝึกฝนทักษะเฉพาะของแต่ละคน
ทำไมที่นี่ถึงได้มีท่านฉินหมิงอยู่ได้ละ
คนที่ข้าเคยเห็นในความทรงจำของท่านแม่และท่านพ่อ
Comments