เมื่อนักฆ่าเกิดใหม่ในร่าง โอเมก้าที่สามี(ไม่)รัก
ร่างใหม่
คราม
เฮือก!ลุกพรวดขึ้นนั้ง
คราม
นี่ฉันยังไม่ตายเหรอวะ
ลิซก้มมองตัวเองอีกครั้ง แผลที่เคยถูกยิงก็ไม่มีแล้ว แต่ลิซกลับรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมา
ฝ้าย(สาวใช้)
คุณครามฟื้นแล้วเหรอคะ/ดีใจ
ฝ้าย(สาวใช้)
เดี่ยวดิฉันไปบอกคุณทิวาก่อนนะคะ
ฝ้าย(สาวใช้)
รีบเปิดประตู/เดินออก
คราม
แล้วแม่บ้านคนนั้นทำไมเรียกเราว่าคราม
ลิซลุกขึ้นยืนเพื่อจะไปห้องน้ำ แต่ก็เกือบหัวคะมำ
คราม
ทำไมร่างกายมันหนักแปลกๆ/เดินเข้าห้องน้ำ
คราม
ใครวะเนี่ย/เอามือจับหน้าตัวเอง😳
ลิซยืนอึ้งไปพักนึง ก่อนจะค่อยๆตั้งสติ
คราม
อย่าบอกนะว่าเจ้าของร่างนี้ชื่อคราม😳
คราม
นี่ฉันเกิดใหม่จริงๆ เหรอวะ
ตอนนี้ลิซกำลังสับสนทำได้แค่เดินออกจากห้องน้ำมานั่ง แหมะบนเตียง
ทิวา
เธอหลับไปเป็นอาทิตย์เลยนะ/ยืนพิงประตู
คราม
อั๊ก!ปวดหัว/จับหัวตัวเอง
อยู่ๆ หัวลิซก็ปวดจี๊ดขึ้นมา ภาพต่างๆ เกี่ยวกับเจ้าของร่างนี้แล่นออกมาไม่หยุดรวมถึงภาพของชายตรงหน้า
ทิวา
ดูเหมือนเธอยังไม่หายดีนะ
ทิวา
เดี๋ยวฉันจะตามหมอมาดูอาการอีกที
ฝ้าย(สาวใช้)
ฝ้ายขอเข้าไปนะคะ
ลิซมองตามหญิงสาวที่เดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร
ฝ้าย(สาวใช้)
ฝ่ายเอาข้าวต้มร้อนๆ มาให้ค่ะ
ฝ้าย(สาวใช้)
เผื่อคุณครามจะหิว/ยิ้ม
คราม
รับถ้วยข้าวต้มมาจากอีกคน
ฝ้าย(สาวใช้)
เดี๋ยวฝ้ายป้อนให้ดีกว่านะคะ
ฝ้าย(สาวใช้)
พยายามจะหยิบถ้วยคืน
คราม
ตักข้าวต้มเข้าปาก/เคี้ยว
ฝ้าย(สาวใช้)
คะ เคี้ยวช้าๆ สิคะคุณคราม
ฝ้าย(สาวใช้)
น้ำค่ะ/ยื่นน้ำให้
ลิซตักข้าวต้มตรงหน้าจนหมด อาจเพราะเค้าพึ่งฟื้นเลยรู้สึกหิว
ฝ้าย(สาวใช้)
วันนี้คุณครามกินเก่งจังเลยนะคะ
ฝ้าย(สาวใช้)
ปกติจะทานเหลือตลอดเลย
ฝ้าย(สาวใช้)
ฝ้ายเป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ
ฝ้าย(สาวใช้)
เพราะคุณเอาแต่เครียดเรื่องนายท่าน
ฝ้าย(สาวใช้)
ฝ้ายไม่หน้าพูดเรื่องนี้ออกมาเลย/ก้มห้ว
คราม
ฉันไม่ว่าอะไรสักหน่อย
ฝ้าย(สาวใช้)
คุณครามจำคุณทิวาไม่ได้เหรอคะ
คราม
แต่ว่าเค้าดูไม่ค่อยสนใจคราม
ฝ้าย(สาวใช้)
นายท่านเป็นสามีของคุณครามค่ะ
ฝ้าย(สาวใช้)
คุณน่ะแต่งงานกับนายท่านมา3ปีแล้วค่ะ
คราม
แล้วทำไมเค้าถึงชอบทำท่าทางเหมือนไม่พอใจ...ขนาดนั้น
ฝ้าย(สาวใช้)
เรื่องนี้ฝ้ายก็ไม่แน่ใจค่ะ
ฝ้าย(สาวใช้)
แต่เหมือนหัวหน้าแม่บ้านจะเคยพูดน่ะค่ะ
ฝ้าย(สาวใช้)
ว่าแต่งงานกันเพราะเหตุผลทางครอบครัวนายท่านนะค่ะ
ฝ้าย(สาวใช้)
ฝ้ายก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะ ฝ้ายขอโทษนะคะ/หน้าเสีย
ฝ้าย(สาวใช้)
มีอะไรเรียกฝ่ายได้ตลอดนะคะ/ยิ้ม
คราม
ฉันคงต้องทำตัวให้ชินสินะ
Comments