โชคชะตาที่ต่างกัน(การเกิดไหม่)
คิดถึง
ต้าชิงๆ(น.อ)
ท่านไปเเล้วสินะ
ต้าชิงๆ(น.อ)
เฮ้อช่างน่าเสียดายจัง//ยิ้ม
พระเอก1(ลูกศิษย์ซวงหมิง)
ท่านอาจารย์
ต้าชิงๆ(น.อ)
//ยิ้มต้องมรับ
พระเอก1(ลูกศิษย์ซวงหมิง)
ข้าคิดถึง
ต้าชิงๆ(น.อ)
พึ้งผ่านไปเเค่2ชั่วยามเอง
พระเอก1(ลูกศิษย์ซวงหมิง)
ก็ข้าคิดถึงท่านนี่//กอด
พระเอก1(ลูกศิษย์ซวงหมิง)
ข้าว่าเรามาปั้มลูกกันดีกว่านะ///กระซิบข้างหู
ต้าชิงๆ(น.อ)
อืม//หน้าเเดงเขิน😖😖
พระเอก1(ลูกศิษย์ซวงหมิง)
///จับหน้าเงยขึ้นจูบ
ศิษย์พี่(หยางอัน)
//เดินโซเซมาที่บ้านไม้ในป่า
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ข้าเหนื่อยเหลือเกินพักที่นี่แล้วกัน
ศิษย์พี่(หยางอัน)
//ทำความสะอาดบ้านก่อกองไฟ
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ทำไมมันหิวจังมีอะไรกินบ้างไหมนะ
ศิษย์พี่(หยางอัน)
//เห็นแม่น้ำมีปลาเยอะมาก
ศิษย์พี่(หยางอัน)
//เดินไปจับปลามาย่างกิน
ศิษย์พี่(หยางอัน)
//กำลังกินปลา
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ฉันจะไปที่ไหนต่อนะในโลกนี้ฉันไม่รู้ฉันจะไปที่ไหน
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ถ้าอยู่ในโลกปัจจุบันฉันมีวิธีที่จะเลี้ยงตัวเองแต่ในยุคนี้วิธีเลี้ยงตัวเองโคตรยากเลย
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
ฝนตกแล้ว
คิน
ท่านเจ้าสำนักข้างหน้ามีบ้านไม้อยู่พวกเราไปหลบฝนที่นั่นกันเถอะขอรับ
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
ความคิดเจ้าดีเช่นนั้นไปกันเถอะ
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
หยุดก่อนข้าเห็นว่ามีคนก่อไฟเจ้าไปดูสิว่าเป็นผู้ใด
คิน
ข้ากับนายท่านข้าจะเดินทางไปเมืองตรงข้ามแต่ฝนตกพวกข้าขอพักให้ฝนหยุดตกค่อยไปได้หรือไม่
ธีม
ได้ขอรับเชิญเข้ามาขอรับ
คิน
งั้นข้าไปตามในท่านข้าก่อน
คิน
เจ้าสำนักบุรุษเกอผู้หนึ่งอยู่ในนั้นขอรับ
คิน
ถ้าดูแล้วไม่อันตรายพวกเราไปพักกันเถอะขอรับ
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
อืทข้ารู้เเล้ว
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
พวกข้าขอรบกวนเจ้าด้วยนะ
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ไม่เป็นไรขอรับ
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
ว่าแต่เจ้ามีนามว่ากะไร
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ข้ามีนามว่าลู่หยางอัน
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ท่านล่ะมีนามว่ากะไร
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
ถ้ามีนามว่าสิ่วชู
ศิษย์พี่(หยางอัน)
อ๋อครับแล้วพวกท่านจะไปที่ใดขอรับ
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
ไปหาสหายน่ะ
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
ฝนหยุดตกแล้วกระนั้นพวกข้าขอตัวก่อน
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ขอรับไว้พบกันใหม่ขอรับ
พระเอก2(เจ้าสำนักมินทรา)
อืมไว้พบกันใหม่
จากนั้นทั้งสองก็เดินออกไป
ศิษย์พี่(หยางอัน)
ข้าชักจะคิดถึงแย่ๆของข้าแล้วสิ
ศิษย์พี่(หยางอัน)
แย่ๆเจ้าไปอยู่ไหนนะกลับมาหาข้าได้ไหม
เย้ๆเป็นกษัตริย์แห่งแคว้นมู่เปลื่อยเป็นแคว้นลึกลับซึ่งอยู่ในป่าลึกมีอำนาจหน้าเกรงขามไม่ว่าเมืองใดๆต่างเเกลงกลัวอำนาจของแคว้นนี้แย่ๆเป็นรัชทายาทพออายุครบ 18 ปีต้องกลับมารับตำแหน่งกษัตริย์เขาจึงต้องกลับไปเขายังคงคิดถึงอาจารย์ผู้เป็นที่รักของตนอยู่เสมอ
มันจะมีกำแพงเวทย์กั้นไว้เพื่อไม่ให้คนภายนอกเข้ามาได้และไม่ให้คนภายในออกไปได้นอกจากเชื้อสายของกษัตริย์และต้องได้รับอนุญาตจากกษัตริย์เท่านั้น
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ท่านเป็นยังไงบ้างนะคิดถึงข้าบ้างหรือเปล่าอยู่กับเขารักท่านบ้างหรือไม่
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ตั้งแต่ข้ากลับมาข้าก็คิดถึงแต่ท่าน
คุณรับใช้
ฝ่าบาทดึกแล้วนะพะยะค่ะทรงไม่บรรทมหรือพะยะค่ะ
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ข้าไม่ง่วงน่ะ
คุณรับใช้
ทรงยังคิดถึงคนผู้นั้นอยู่หรือพะยะค่ะ
คุณรับใช้
เขาผู้นั้นไม่รับรักพระองค์แล้วทรงจะคิดถึงทำไมหรือพะยะค่ะ
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ถึงแม้เขาจะไม่รักข้าแต่ข้าก็รักเขาอยู่ดีไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
คุณรับใช้
แต่พระองค์ทรงจะอภิเษกแล้วนะพะยะค่ะ
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ข้าไม่อยากอภิเษกเสียหน่อย
คุณรับใช้
เพื่อทานญาติแห่งแคว้นนี้เพื่อที่จะมาปกครองเรานะพะเยา
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ข้ารู้เเล้ว
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ข้าจะไปเดินเล่นเสียหน่อยเจ้านอนไปเถอะ
คุณรับใช้
พะยะค่ะพระองค์ต้องพักผ่อนด้วยนะพะยะค่ะไม่งั้นร่างกายจะรับไม่ไหวนะพะยะค่ะ
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
อืท
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
เจ้าไปเถอะ
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
//ปลอมตัว
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
//แอบออกไปข้างนอก
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ถ้าท่านเจอข้าท่านจะด่าข้าไหมนะ
เฮ่วเย่(ลูกศิษย์น.อ.อ.ย)
ถ้าคิดถึงท่านมากคิดถึงจริงๆ
อีแอดเองจ้า
จากนั้นกระผมขอตัดแป๊บ
อีแอดเองจ้า
เดี๋ยวกับผมมาตามใหม่ให้นะขอรับ
Comments