ชีวิตอะไรกัน

ในวันที่ เงียบเหงาปราดเปรียว ผมก็ทำไม่เเค่

เดินไปอย่างไร้จุดหมาย เห้อออด ผมได้เเต่พูดอยู่คนเดียว

ในวันเกิด เย้ยยยยน อ่ะ ลืมอีกล่ะ ผมไม่มีครอบครัวนิ

เห้อ ชีวิตเนี่ยให้ผมเกิดมาทำไมทำไมไม่ให้ผมเกิดเป็น วาฬ บ่าง สัตว์อะไรก็ได้ ทำไม ทำไมผมต้องเกิดมาในโลกใบนี้

ทั้ง ครอบครัว เพื่อน เเฟน สัตว์เลี้ยง ชีวิตที่ดีๆ ทำไมไม่ให้ผมบ้าง ทั้งคนที่ รังเกียจ ทั้งคนที่บลูลี่ ทำไม โลกใบนี้ เกียจผมขนาดนั้นเลยหรอ ผมได้เเต่ร้องให้กับตัวเอง

ชีวิตเนี่ยเราไม่สามารถเลือกว่าตัวเองจะเป็นอะไรได้เลยสิน่ะ

จน สุดท้ายผมก็ได้กระโดดตึก ต า ย

ลาก่อนชิวิตอันโหดร้าย บายบ๊ายยย ผมก็ได้ตัดสินใจกระโดดลงมา

คลืน เอ๊ะ ผมยังไม่ ต า ย หรอ เดี่ยวน่ะนี้มันใต้ทะเลนิ

จุดเริ่มต้น ของการเป็น วาฬ 52 เฮิอก์

ผมนั้นได้อยู่ในโลกใต้ทะเล เหมือนในโลกใบนั้น มีเเค่น้ำทะเลที่คอย อยู่รอบตัว ไม่มีเพื่อน เเละ ไม่มีครอบครัว

โลกใต้ทะเลนั้นก็ไม่ต่างจากบนโลกมนุษย์เลย

มีเเต่ความน่าเบื่อ ความเศร้า เเละหลายอย่าง

เห้อ เเต่ก็อยู่ดีผมก็ได้เจอกับสาหร่ายที่อยู่บนพื้นดินใต้ทะเลที่ลึกที่สุด

น่ากินจัง ผมเลยอ้าปากเตรียมที่จะกัด

เเต่ก็ต้องได้หยุดเพราะ เเต่ถ้าเรากัดเราก็จะไม่มีเพื่อนสิ ไม่กินดีกว่า

ใต้ทะเล มีเเต่ความว่างเปล่า