หมาน้อยขี้อ่อนลิขิตรักมาเฟียชาดิด
ตอนที่8
เชาเสี่ยวชี
(รอดแล้วแต่ยังไงก็เจ็บอยู่ดี)//ชึม
เชาเสี่ยวชี
(อะไรของเค้าก็ไม่รู้)
เชาเสี่ยวชี
//นอนต่อทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
คาวิน
เจ็บจังว่ะ//ขึ้นไปนอนต่อ
เลขา
อะไรแกเป็นใครจับฉั๋นมาทำไม//ตะโกน
เลขา
อย่าไม่เอาไม่!!ไม่!!//สหลบ
คาเดระ
ยานี่ได้ผลจริงๆด้วยเเหะ//หัวเราะ
คาเดระ
เเกเตรียมตัวได้เลยนังฟ้า...//เเทง
เชาเสี่ยวชี
ลุงถางครับผมขอนอนต่อน่ะครับ//นอน
เชาเสี่ยวชี
ลุงถางออกไปก่อนน่ะครับเดี๋ยวผมออกไป//นอนต่อ
คาวิน
คุณเชาเสี่ยวชีต้องตื่นได้แล้วน่ะครับ//ตอ...ไปงั้น
เชาเสี่ยวชี
ผมบอกแล้วไงว่าอย่าเรียกชื่อผมผมไม่ชอบ//งอแง
คาวิน
ลุงขอโทษครับเเล้วคุณ...เชาเอ่ย!!ไม่ใช่คุณชายจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ
เชาเสี่ยวชี
ก็เรียกว่า...//หลับ
คาวิน
(น่ารักจัง)//เดินออกจากห้อง
คาวิน
//เปิดประตูห้องตัวเอง
ฟ้า
คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง
ฟ้า
ออกไปเลยน่ะ!!//ตีหน้าชื่อ
คาวิน
คุณนั้นเเหละควรออกไปนี่มันห้องผม
คาริน่า
เสียงดังอะไรตั้งเเต่เช้าเลย//เดินเข้าห้อง
คาริน่า
หือนี่เธอมาอยู่ห้องน้องชายฉันได้ยังไง
ฟ้า
นี่มันไม่ใช่ห้องฉันหรอกหธอ
คาริน่า
ทีนี้ก็ออกไปได้เเล้ว//ดึง
ฟ้า
นี่เเกจะทำอะไร!!//โดนดึง
คาริน่า
ออกไปจากห้องน้องชายฉันเลยน่ะ//ผลัก
คาริน่า
ไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวได้เเล้ว//หันไปบอกคาวิน
คาวิน
ไว้คุณเมดช่วยเอาข้าวไปให้เจ้าหมาดื้อตัวนั้นหน่อยน่ะครับ
คาวิน
งั้นผมไปทำงานก่อนน่ะครับ
คาวิน
ผมไปทำงานก่อนน่ะครับคุณพี่คาริน่าจัง//เดินออกไป
คาริน่า
(อะไรของมันว่ะ)//สงสัย
คาริน่า
(ทำไมวันนี้อารมณ์ดีแปลกๆ)
ทาสแมวเเดกมาม่า
กลับมาเเล้ววววววววว><
ทาสแมวเเดกมาม่า
เหนื่อยใจมากกกกกกก;^;
Comments